Godsmack

Καλοκαίρι του 2002 κάπου στην Σαντορίνη . Το "I Stand Alone" των Godsmack ήταν ένα από τα τραγούδια που ακούγονταν συνεχώς ακόμα και σε μαγαζιά που έπαιζαν εμβόλιμα στο πρόγραμμα τους μερικά ξένα τραγούδια . Αυτή ήταν και η πρώτη μου επαφή με τους Godsmack και για να είμαι και απόλυτα ειλικρινής ποτέ δεν μου άρεσε το συγκεκριμένο κομμάτι ιδιαίτερα. Στην πορεία πάντα παρακολουθούσα την ανοδική τους πορεία και εάν τα στοιχεία που έχω αληθεύουν, τα 3 τελευταία τους album έχουν φτάσει στο νούμερο 1 του Billboard και οι πωλήσεις τους ξεπερνάνε τα 19 εκατομμύρια την τελευταία δεκαετία.

Και όλα αυτά για ένα group που συνδυάζει/αντιγράφει/κοπιάρει Alice In Chains και Metallica. Οποίο ρήμα και εάν βάλεις στην πρόταση είσαι σωστός . Εξαρτάται πάντα το πως θέλεις να βλέπεις τους Godsmack. Στην Αμερική η εμπορική τους επιτυχία υποδηλώνει ότι οι αγοραστές πιστεύουν πως καταφέρνουν και συνδυάζουν τα προαναφερθέντα συγκροτήματα.  Την δοκιμασμένη τους συνταγή την ακολουθούν και στο "The Oracle". Πάρε για παράδειγμα το "Good Day To Die" και σύγκρινε την εισαγωγή του στις κιθάρες με το "Master Of Puppets". Τυχαίο; Δεν νομίζω.  Για να μην μιλήσουμε για την δομή και την χρεία των φωνητικών . Και όμως δεν μου πάει να τους κατηγορήσω για στεγνούς αντιγραφείς. Γιατί ανεξάρτητα των ομοιοτήτων με τα προαναφερθέντα συγκροτήματα, τα τραγούδια τους είναι πολύ καλά και είναι μια επιστροφή προς τον ήχο των πρώτων τους κυκλοφοριών.

Το πρώτο τραγούδι, το "Cryin' Like Α Bitch !" που είναι και το 1ο single του "The Oracle", γράφτηκε μετά την περιοδεία τους με τους Motley Crue αναφερόμενο σε κάποιο μέλος των τελευταίων, είναι ενδεικτικό του ήχου του δίσκου. Η καλύτερη περιγραφή του "The Oracle" θα ήταν ένας συνδυασμός του "Dirt" των Alice In Chains και του "Black Album" των Metallica.  Εάν έχεις στο μυαλό σου αυτά τα album είσαι πολύ κοντά και στο "The Oracle" που ακροβατεί ανάμεσα στο grunge και στο heavy metal με καθαρά φωνητικά, με το κάθε τραγούδι να έχει ένα βασικό riff δίχως πολλά περίπλοκα σημεία και ανούσια solo. Γενικότερα είναι ένα album που είναι προορισμένο να σου αρέσει από την πρώτη στιγμή και δεν χρειάζεται πολλές ακροάσεις για να βγάλεις τα συμπεράσματα σου.

Το πέμπτο album των Godsmack δεν πρόκειται να αλλάξει την γνώμη που έχεις για αυτούς. Συνεχίζουν την σταθερή ανοδική τους πορεία με την δοκιμασμένη συνταγή που τους κρατά στο προσκήνιο εδώ και πολλά χρόνια, με τις συνθέσεις να είναι το δυνατότερο σημείο του δίσκου, ειδικότερα με τραγούδια όπως το "Love-Hate-Sex-Pain" που είναι το καλύτερο τραγούδι του album και μέσα στα καλύτερα κομμάτια που έχουν γράψει ποτέ οι Godsmack.