Ghost

Οι Ghost φαντάζομαι δεν πρέπει να προκαλούν πλέον καμία έκπληξη οτιδήποτε και αν επιχειρούν. Το δημιούργημα του Forge έχει περάσει καιρός από τότε που τους μαθαίναμε κάποιοι επειδή φορούσε μπλουζάκι Ghost ο Hetfield ή τους θεωρούσαμε μια fringe θεατρική μπάντα που απλά παίζει καλό rock με 70s επιρροές. Πλέον θεωρούνται παγκόσμιοι superstars όσο και αν αυτό ξινίζει πολλούς στην metal κοινότητα αν και δεν νομίζω ούτε ο ίδιος ο Forge να θεωρούσε ποτέ τον εαυτό του metal οπότε εξηγώ το τόσο μίσος απέναντι τους σαν φυσικό ρεφλεξ σε οτιδήποτε rock/metal/σκληρό ήχο που κάνει επιτυχία και γίνεται mainstream.

Πέντε δίσκους μετά και αρκετές μινι κυκλοφορίες με διάφορες διασκευές και ξεκάρφωτα κομμάτια που ούτε ο ίδιος φανταζόταν ότι θα γίνουν τόσο τεράστιες επιτυχίες (βλ. "Mary On A Cross"), φαντάζομαι δεν παραξενεύει κανέναν που πριν μια νέα μεγάλη περιοδεία βγάζουν ένα EP με διασκευές όπως επίσης δεν υποθέτω είναι περίεργο που οι διασκευές είναι τόσο άψογες και τόσο Ghost που ακόμα και όσοι έχουμε φάει με το κουτάλι τα originals κάπου νιώθουμε ενοχές που αυτές οι νέες εκδοχές τους, μας αρέσουν τόσο πολύ. Το "See No Evil" των Television αποδίδεται σε μια πιο ηλεκτρικά φορτισμένη εκδοχή με περισσότερο groove και γενικότερα το εκτοξεύουν σε μια πιο σύγχρονα ευχάριστη εκδοχή του. Πολλά τραγούδια των 70s έχουν μια εν γένει μελαγχολία λόγω παραγωγής, λόγω εποχής κτλ αλλά μέσα από αυτό το συγκεκριμένο pop πρίσμα των Ghost μεταμορφώνεται ιδανικά σε ένα σύγχρονο διαμαντάκι. Οκ δεν είμαι τόσο βλάσφημος ώστε να ρίξω ίχνος αμφισβήτησης στο υπέροχο "Jesus He Knows Me" των Genesis το οποίο και ακούμε ήδη αρκετό καιρό και είμαι σίγουρος ότι θα αποτελεί βασικό στοιχείο κάθε live τους εμφάνισης. Κρατάνε το mood και το κορμό του κομματιού και στιχουργικά λειτουργεί τέλεια για τον Forge σε μια στόχευση των τηλεευαγγελιστών. Μια υπέροχη διασκευή που συνεχίζεται με τη σχετικά πιστή αντιγραφή του "Phantom Of The Opera" από τους Iron Maiden. Ο μπασίστας προσπαθεί και κάνει ότι μπορεί να μας παρασύρει υποθέτω παίζοντας μπάσο μπροστά από ένα εικόνισμα του Steve Harris, οι τσαχπινιές με τις κιθάρες κερδίζουν τις εντυπώσεις και η άψογη παραγωγή δίνει έναν απαράμιλλο όγκο στο κομμάτι που τιμά το γνήσιο και ξεχειλίζει από αγάπη και σεβασμό με τον Forge να αλλάζει ελαφρώς τους στίχους ώστε να είναι αυτός το ‘phantom’: ‘I’m standing in the wings - There I wait, for the curtain to fall’. Είμαι σίγουρος πως και οι πιό hardcore οπαδοί των Maiden θα το εκτιμήσουν. Το "Hanging Around" των Stranglers από το 1977 έχει ώς highlight της διασκευής το organ που είναι ο σκελετός του κομματιού. Ταιριάζει στους Ghost χωρίς ωστόσο να εντυπωσιάζει όσο οι υπόλοιπες.

Και Tina Turner με το "We Don’t Need Another Hero" που οκ δεν έχει σαξόφωνο -αν και θα ταίριαζε όπως και στο original- αλλά αποδίδεται με σεβασμό (ίσως περισσότερο από όσο έπρεπε) και είναι ένα mid-tempo rock κομμάτι που ωστόσο δεν κλέβει τη παράσταση από το αυθεντικό. Πέντε κομμάτια, τρεις φανταστικές διασκευές και δύο απλά καλές οπότε το ισοζύγιο είναι θετικό για του Ghost που καταφέρνουν με μαεστρία να κάνουν τόσο ‘δικά τους’ τα κομμάτια που ένας άσχετος να νομίζει ότι είναι κανονικά δικά τους τραγούδια όπως συμβαίνει και το ανάποδο αφού ήμουν σίγουρος πχ ότι το "Mary On A Cross" ήταν διασκευή. Ακόμα ένα μικρό λιθαράκι στο μύθο που χτίζει αυτός ο ιδιοφυής Σουηδός.