From Ashes Rise

Πάντοτε θεωρούσα ιδιαίτερες κυκλοφορίες τα EP των δύο κομματιών. Μπορεί ένα τέτοιο 7" βινύλιο να σημαίνει για παράδειγμα το ξεκίνημα ενός παθιασμένου νέου συγκροτήματος. Μπορεί ακόμη να σημαίνει την μεταβατική και πειραματική περίοδο ενός ήδη ενεργού σχήματος που θέλει να δοκιμάσει κάτι καινούριο ή και την επιστροφή μίας θρυλικής μπάντας στα μουσικά δρώμενα έπειτα από ένα μεγάλο κενό. Όποια και να' ναι πάντως η σημασία, μία τέτοια κυκλοφορία περιλαμβάνει πάντοτε δύο μονάχα κομμάτια, ένα ηχητικό δείγμα που ποτέ δεν μπορούσα να χορτάσω. Ιδιαίτερα όταν πρόκειται για την τελευταία περίπτωση όπου μια τεράστια μπάντα, που τάραξε κάποτε τα hardcore μουσικά νερά, αποφασίζει να ξεσκονίσει τα όργανά της και να δημιουργήσει και πάλι μία punk τρικυμία, τότε τα δύο κομμάτια δεν μου φτάνουν για κανέναν απολύτως λόγο. Όπως και να έχει, αφήνοντας παράταιρα αυτή την μουσική μου «πείνα», η δισκογραφική επιστροφή των προσφάτως επανασυνδεδεμένων From Ashes Rise είναι ίσως το μεγαλύτερο μουσικό γεγονός για το φετινό hardcore underground.

Για να είμαι ειλικρινής, δεν βρίσκω μεγάλο νόημα στο να αναφέρω τι καθιστά τους From Ashes Rise τόσο τεράστιους, καθώς είμαι σίγουρος πως όσοι διατηρούν μία σωστή σχέση με τον σημερινό hardcore ήχο θα γνωρίζουν ήδη για τι μεγαθήριο μιλάμε. Για όσους απλούστατα δεν έτυχε να τους ακούσουν, θα πω μονάχα ότι αυτοί, μαζί με λιγοστά ακόμη ονόματα όπως οι Tragedy και οι παλιότεροι His Hero Is Gone, έδωσαν μία νέα και τρομερά καινοτόμο πνοή στο d-beat hardcore, ένα ιδίωμα που μεγαλούργησε στη Βρετανία, τη Σκανδιναβία, ακόμη και την Ιαπωνία των 80s, και το οποίο εν συνεχεία περίμενε υπομονετικά κατά τα 90s τον αέρα ανανέωσης και φρεσκάδας που θα το έφερνε στη θέση που βρίσκεται σήμερα, επηρεάζοντας -καθημερινά- εκατοντάδες ανά τον κόσμο νέα συγκροτήματα. Οι From Ashes Rise έπαιξαν αναμφισβήτητα καθοριστικότατο ρόλο σε αυτή τη νέα γενιά crust συγκροτημάτων, με αποκορύφωμα τον τελευταίο ολοκληρωμένο δίσκο τους, "Nightmares", ένα σύγχρονο, αντιδραστικό hardcore μνημείο στον ακραίο μουσικό ήχο.

Εννέα, λοιπόν, χρόνια μετά από αυτό το μεγαλειώδες άλμπουμ και μόλις επτά από την διάλυσή τους, οι Αμερικανοί -έχοντας προετοιμάσει κατάλληλα ένα έδαφος λατρείας αλλά και ανυπομονησίας για την επιστροφή τους- επανέρχονται με δύο ολοκαίνουρια κομμάτια, κερδίζοντας για μία ακόμη φορά τις εντυπώσεις. Το νέο 7" EP τους ξεκινάει με το επίσημα βιντεοσκοπημένο "Rejoice The End", έναν αργό αποκαλυπτικό Amebix ύμνο που ακάθεκτος συνεχίζει να με ανατριχιάζει μετά από τόσες ακροάσεις. Είναι τρομερό, διότι καταφέρνει να διατηρεί την απαράμιλλη οργή και το σκοτάδι που χαρακτήριζε πάντα τη μουσική της μπάντας, αλλά αυτή τη φορά μέσα από ένα διαφορετικό καλούπι, το καλούπι του punk. Σεβόμενοι απόλυτα αυτή την βάση και διατηρώντας όλα τα στοιχεία που τους καθιέρωσαν, οι From Ashes Rise αποφάσισαν να ξαναγράψουν μουσική και να δημιουργήσουν συνθέσεις που πάνω απ' όλα διαθέτουν punk rock feeling. To ίδιο αποδεικνύουν τρανταχτά και με το δεύτερο κομμάτι του δίσκου, "Rage Of Sanity", ένα φανταστικό mid tempo διαμάντι με μια αγνή rock 'n' roll διάθεση, η οποία μάλλον αποδεικνύει ότι οποιαδήποτε crust / hardcore καταστροφική ατμόσφαιρα υπήρχε προηγουμένως αποτελεί πλέον παρελθόν.

Είναι φανερό ότι οι From Ashes Rise, μαζί με ελάχιστες ακόμη μπάντες του είδους, είναι οι κύριοι ενός παιχνιδιού που οι ίδιοι έστησαν και στο οποίο οι ίδιοι αποφασίζουν τις κινήσεις τους. Την ώρα που η -προ δεκαετίας- μουσική τους αποτελούσε το είδωλο πάνω στο οποίο νέα συγκροτήματα δημιουργούσαν καθημερινά μουσική, οι τέσσερις Αμερικανοί, κουρασμένοι από την ταχύτητα αλλά και πιο ώριμοι από ποτέ, επέστρεψαν αποφασισμένοι να αναζητήσουν νέους μουσικούς ορίζοντες και να εξωτερικεύσουν τα συναισθήματά τους με διαφορετικό τρόπο. Αυτό που πραγματικά ξεχώρισα από την κυκλοφορία είναι η ωριμότητα για την οποία κάνω λόγο, η οποία εμπνέει τέτοια σιγουριά που δεν αφήνει κανένα περιθώριο αμφισβήτησης. Μπορεί η διάρκεια του εν λόγω δίσκου να είναι πολύ μικρή, μπορεί το συνολικό attitude της μπάντας να έγινε αισθητά πιο εμπορικό, παρ' όλα αυτά μιλάμε βάσιμα για ένα πανίσχυρο comeback ενός συγκροτήματος που, με σιγουριά τυφλού, αποφάσισε να μην ακολουθήσει τη safe οδό.

Επίσημο βιντεοκλίπ: "Rejoice The End".