Franz Nicolay

To Us, The Beautiful

Xtra Mile (2015)
Από τον Κώστα Σακκαλή, 01/04/2015
Το μουστάκι των Hold Steady σε συναρπαστικές νέες περιπέτειες...
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Οι περισσότεροι τον θυμόμαστε ως το τσιγκελωτό μουστάκι των Hold Steady από το 2004 μέχρι το 2010. Η αποχώρησή του από το συγκρότημα, δε, έγινε αισθητή ή ειδάλλως είναι πολύ σατανική σύμπτωση η κατακόρυφη πτώση της ποιότητας των μετέπειτα κυκλοφοριών του συγκροτήματος από το Brooklyn. Ταυτόχρονα όμως με τους Hold Steady είχε και τη solo δισκογραφία του (ανάμεσα σε ένα σωρό άλλα project) που φέτος κάνει ίσως το πιο φιλόδοξο βήμα της.

Ο δίσκος ανοίγει περίεργα, με το ομώνυμο τραγούδι να θυμίζει από τη μία το πρώην συγκρότημά του (κάτι που ισχύει γενικά οπότε θα σταματήσουμε την επανάληψη) αλλά και κάτι σαν ...Meatloaf. Γενικά η προφανής θεατρικότητα του Nicolay, που εκδηλώνεται όχι μόνο στην έντονη εκφραστικότητα της φωνής του αλλά και την εναλλαγή της μουσικής του από το δραματικό στο πομπώδες και από εκεί στο ευαίσθητο, είναι κάτι που μάλλον προέρχεται από άλλους χώρους παρά τον indie / alternative που γενικά και αόριστα θα τον κατέτασσε κάποιος. Είναι όμως και αυτό που κάνει ξεχωριστά τα τραγούδια του και ιδιότροπα γενικώς, αλλά περιέργως ταυτόχρονα άμεσα αρεστά.

Δεν πετυχαίνει πάντοτε τον στόχο του, μην ανησυχείτε, πάντως, ο Metaloaf δεν ...επανεμφανίζεται. Υπάρχουν φορές που απλώς νιώθεις ότι είσαι σε αναμονή για κάτι καλύτερο που θα έρθει, τραγούδια που μόνα τους σίγουρα δεν λένε κάτι αλλά ακόμα και στο σύνολο απλώς δένουν κάποιες καλύτερες στιγμές μεταξύ τους. Όμως όταν τα καταφέρνει καλά, δεν μπορείς να αντισταθείς στα τραγούδια του. Πρώτο και καλύτερο το "Bright White" που αποτελεί και το low fi video clip του δίσκου. Ακολουθούν όμως από κοντά και τα "Impefect Rhyme", "Marfa Lights", "Jerusalem Against Athens" και "Porta Fenestella".

Ένα από τα ατού του είναι η στιχουργική του. Η ικανότητά του να συνδυάζει στους στίχους του το γελοίο με το φιλοσοφικό, την ιστορία με την εξομολόγηση, κάνει κάθε τραγούδι άξιο να ακουστεί προσεκτικά. Για παράδειγμα, στο "Marfa Lights" συνυπάρχουν δίπλα δίπλα οι στίχοι «We're gonna have to sit through our lives twice / First a tragedy, then a heist / First a comedy and then a farce» με τους «A rat ate my t-shirt while I slept / That's fine, I got too many black t-shirts / A white rat can have one / And play like he's Chaplin for his rat friends». Ενώ στο  κατά τα άλλα μάλλον αδιάφορο "Everything Is Going According To Plan" θα βρούμε τη φράση «Only your first tattoo has to mean something then you can get something dumb to fill the rest in, it's only skin» που, όπως και να το κάνεις, σου μένει.

Αν η μουσική κρινόταν με μαθηματικούς όρους, ο δίσκος αυτός θα χαρακτηριζόταν μέτριος παίρνοντας υπόψη τον μέσο όρο. Όμως αυτό θα αδικούσε τα αρκετά πολύ καλά τραγούδια που περιέχει, τραγούδια που, ας πούμε, οι επίσης «μέτριοι» τελευταίοι δίσκοι των Hold Steady δεν είχαν. Επειδή όμως η Τέχνη δεν ορίζεται γεωμετρικά, η αξία του βρίσκεται στις στιγμές και το σύνολο εξυψώνεται τελικά από αυτές.
  • SHARE
  • TWEET