Frank Zappa

Πώς αλλιώς να το περιγράψω; Ένας δίσκος του Zappa μπορεί να περιγραφεί μόνο με το ονοματεπώνυμό του! Κι αυτό, γιατί απλά ανήκει στη μουσική κατηγορία Zappa! Τι να πω τώρα, για τον άνθρωπο που συνόψισε όλο το μύθο της rock δημοσιογραφίας στην ακόλουθη και αξεπέραστα εύστοχη (σε ένα μεγάλο ποσοστό, βέβαια) ρήση: «Rock journalism is people who can't write, preparing stories based on interviews with people who can't talk, in order to amuse people who can't read»! Τι να πω για εκείνον που τόλμησε και κυκλοφόρησε δίσκο με τίτλο "We're Only In It For The Money";

Ή τι να πω για τον τετραπέρατο αυτόν τύπο από τη Βαλτιμόρη που έμπλεξε τον κόσμο με μια μουσική, που χαρακτηρίστηκε rock, pop, avant garde, progressive rock και jazz; Επί τη ευκαιρία, αν και δεν πιστεύω στην κατηγοριοποίηση της μουσικής, αλλά την αποδέχομαι για καθαρά πρακτικούς λόγους, θέλω να πω ότι ο Zappa ήταν ένας καθαρόαιμος jazz ιδιόρρυθμος μουσικός, που αγαπούσε πολύ τη rock. Δεν είμαι καν αμερόληπτος στην κρίση μου γι’ αυτόν, αφού πέρασα κάποια παιδικά καλοκαίρια μου με την αφίσα του στο προσκέφαλό μου (δώρο του ανυποψίαστου πατέρα μου), σε ένα μικρό εξοχικό σπίτι, χωρίς καν να γνωρίζω ποιος είναι! Το εντυπωσιακό σ' αυτήν, εκτός από τα κοντοκουρεμένα μαλλιά του, ήταν το πεντακάθαρο και διεισδυτικό βλέμμα του (τι έκπληξη, όταν αργότερα έμαθα την ιστορία!).

Ο Frank ήταν σίγουρα ο τύπος που θα 'θελες να πιεις έναν καφέ μαζί του (άντε, καλά, ένα φορτηγό six-packs) και να μιλήσεις -και- για μουσική. Τώρα όμως, που δε μπορείς να το κάνεις πια, αρκείσαι στην δισκογραφία του αυτή καθεαυτή, αλλά και στις μετά θάνατο κυκλοφορίες του, που μέρος τους από το 2004 και μετά επιμελείται ο «επίσημος διαχειριστής του αρχειακού υλικού του» Joe Travers, υπό την αιγίδα του Zappa Family Trust.

Αυτή είναι η πέμπτη κυκλοφορία και καλύτερη με διαφορά από τις λοιπές της σειράς "Joe's" και προέρχεται από μια ηχογράφηση που έγινε το καλοκαίρι του 1976 και είχε το χαρακτήρα πρόβας για μια περιοδεία, η οποία τελικά δεν έγινε ποτέ. Δεν είναι, φυσικά, ούτε καν ανάλογη των "Hot Rats" και "Freak Out" (σιγά μήπως και μπορούσε να ήταν), αλλά είναι αυθεντική. Κι όταν λέμε αυθεντική, εκτός από την όλη live αίσθηση, ακούγονται και επιλεκτικοί διάλογοι της μπάντας για το πώς πρέπει να παιχτούν καλύτερα τα τραγούδια. Σημαντικό είναι το συγκεκριμένο line-up, το οποίο, δυστυχώς, δεν έμελλε να παίξει ποτέ μπροστά στο κοινό. Σε αυτό συμμετείχε ο Roy Estrada των αυθεντικών Mothers, οι Napoleon Murphy Brock, Terry Bozzio, Denny Walley, καθώς και ο κιθαρίστας Robert 'Frog' Camarena (Robin & The Jets) και η βιολονίστρια - κιμπορντίστρια Novi Novag.

Μιλώντας για τα τραγούδια, το καινούργιο "Phyniox", που υπάρχει σε δύο εκδοχές, είναι πολύ καλό για την «προθέρμανση» και τον επίλογο. Όταν, όμως, ακούγεται το "Sleep Dirt", τα πράγματα σοβαρεύουν επικίνδυνα. Η σύντομη σε διάρκεια, αλλά πολύ επιβλητική ατμόσφαιρα που δημιουργεί, σε προετοιμάζει κατάλληλα για το έπος του "Black Napkins" ("Zoot Allures"). Αυτή η καθαρόαιμη jazz rock (και όχι γενικά progressive rock) σύνθεση, που πάντοτε με γοήτευε όσο λίγες, ακούγεται εδώ υπέροχα «ακατέργαστη» και εκρηκτική. Δεν είμαι ακόμα σίγουρος -παρά τις τόσες ακροάσεις-, αλλά πιστεύω πως αυτό οφείλεται στη βιόλα και τα φωνητικά της Novag (ρε συ, Frank, γιατί δεν ξανάπαιξες ποτέ μαζί της;) Το ανατρεπτικό "The Illinois Enema Bandit" ("Zappa In New York") με το αυθεντικό, αλλά «πειραγμένο» à la Zappa bluesy συναίσθημα γεμίζει υπέροχα τον δίσκο, διακωμωδώντας την ιστορία του περιβόητου ληστή με τα περίεργα γούστα. Το ιδιαίτερο "T'Mershi Duween" έχει μια καθαρά ευρωπαϊκή folk απόχρωση, το επίσης καινούργιο "Reeny Ra" μας προκαλεί να αναρωτηθούμε γιατί δεν κατάφερε να μπει σε κάποιο άλμπουμ. To "Any Downers?" ακούγεται πιο αδύναμο από την εκτέλεσή του στο "You Are What You Is" και έχει, όπως και το "Honey, Don't You Want A Man Like Me" ελαφρώς διαφορετικούς στίχους, ενώ το reggae "Take Your Clothes Off" φέρνει στον νου το "We're Only In It For The Money".

Κι αν δεν «ψήνεστε», δε θα προσπαθήσω με τίποτα να σας πείσω. Θέλετε να την πείτε κυκλοφορία μόνο για fans; Δεν θα συμφωνήσω απόλυτα, αλλά ούτε και θα διαφωνήσω μαζί σας. Μόνο, όπως και να 'χει, βάλτε με μέσα!