Foals

Holy Fire

Warner (2013)
Από τον Πάνο Κατσούρη, 11/02/2013
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Ωρίμασαν, μεγάλωσαν, δείχνουν να πατούν πιο σταθερά στα πόδια τους και μπλα μπλα, τόσα πολλά κλισέ για να περιγράψεις την πρόοδο μιας μπάντας. Όσο δύσκολο και αν είναι, προσπαθώ να μην πέφτω σε αυτή την παγίδα χαρακτηρισμών. Από την άλλη όμως, όταν έχεις να κάνεις με ένα συγκρότημα που ήσουν εκεί από τα πρώτα του πατήματα και έχεις δει βήμα προς βήμα να αλλάζει ορθά στα αυτιά σου ο ήχος του, είναι αν μη τι άλλο αδύνατο να τιθασεύσεις τον ενθουσιασμό σου και απλά να μείνεις στα παραπάνω.

Ακούγοντας τον τρίτο δίσκο των Foals, αναρωτιέμαι...μήπως ήρθε η ώρα κάποιοι να τους δουν πιο προσεκτικά; Αρκετά συμπαθητική και αγαπησιάρική μπάντα, θα ειπωθεί εφόσον έχεις τυπικές σχέσεις μαζί τους, οι οποίες οφείλονται στο mainstream status που κουβαλά πάνω του το τόσο λίγο "Antitodes" μπροστά «στο ένα από τα σύγχρονα indie διαμάντια» "Total Life Forever", το οποίο είναι ικανό να ξεγελάσει το ενδιαφέρον σου και να μην αναγνωρίσεις το περίσσιο ταλέντο τους. Όμως όσοι από εμάς τους λατρέψαμε στον δεύτερο δίσκο τους ξέραμε με τι έχουμε να κάνουμε και περιμέναμε με ανυπομονησία την νέα τους δουλειά, όντας περίεργοι στο τι θα θελήσουν να μας προσφέρουν αυτή την φορά.

Για τρίτη φορά λοιπόν, οι Foals μας παρουσιάζουν κάτι διαφορετικό. Αλλά για να μην παρεξηγηθούμε, όχι, δεν ανακάλυψαν τον άγνωστο εαυτό τους, ούτε έχουμε να κάνουμε με κάποιο ορθόδοξο θαύμα (δεν έχω ιδέα τι διάολο σκεφτόταν ο Philippakis και ονόμασε έτσι τον δίσκο). Πολύ απλά έκλεψαν λίγες ιδέες από τον πρώτο και δεύτερο δίσκο τους και πήγαν τον ήχο τους παραπέρα.

Το "Holy Fire" προλογίζει τόσο ιδιαίτερα με τη προϋπόθεση όμως πως δεν έχεις ακούσει το πρώτο single του δίσκου. Πραγματικά σου προκαλεί έκπληξη να ακούς τις κιθάρες των Foals τόσο βαριές και τον Φιλιππάκη να ξελαρυγγιάζεται, για αυτό θα ήμουν πολύ περίεργος να ακούσω κάποια ολοκληρωμένη δουλειά τους να κινείται στην τριάδα της  "Prelude" - "Inhaler" - "Providence", εκεί όπου δείχνουν πιο σοβαροί, και οποιαδήποτε τρύπα να έκλεινε ονειρικά με τραγούδια όπως το "Stepson".

Ωστόσο ο δίσκος από το tropical "My Νumber" (οι πρώιμοι Friendly Fires θα σκότωναν για να το έχουν στο οπλοστάσιο τους) και μετά παίρνει μια συγκεκριμένη τροπή. Dance rock (ποτέ δεν μου άρεσε ο σύγχρονος όρος dance-punk που εφηύρε το NME) και σύγχρονο pop rock συνδυάζονται άψογα δημιουργώντας αναμφίβολα πολύ καλά τραγούδια για το είδος τους (χαρακτηριστικό παράδειγμα το "Everytime").

Οι Foals κάνοντας για άλλη μια φορά αυτό που τους αρέσει μπόρεσαν να δημιουργήσουν έναν ποιοτικό εθιστικό δίσκο. Χωρίς να φοβηθούν άφησαν πίσω τον αριστουργηματικό ήχο του "Total Life Forever" δίχως να γυρίσουν εντελώς την πλάτη σε αυτόν. Επαναφέρουν το art rock παρελθόν τους αυτή την φορά όμως τιθασευμένο και καθαρά χορευτικό και κάνουν το 2,5 / 3.

Τελικά, το πιο σημαντικότερο από όλα; Παίζουν μπάλα με τους μεγάλους όντας πιστοί στη μοντέρνα μουσική έννοια του indie.

  • SHARE
  • TWEET