Five Finger Death Punch

Οι οπαδοί που τους αρέσει και ο μοντέρνος αμερικάνικος ήχος αποκλείεται να μην έχουν πέσει απάνω στο καμάρι των Η.Π.Α. τους Five Finger Death Punch. Και βασικά αποκλείεται να μην γούσταραν τη δισκάρα "War Is The Answer", αλλά και κάποιες από τις μετέπειτα δουλειές τους. Αισίως λοιπόν κυκλοφορούν την έκτη τους δουλειά, σε διάστημα εννέα ετών, και αυτή τη φορά τα σημάδια φθοράς και αναμασήματος είναι κάτι παραπάνω από εμφανή.

Η παραγωγή του Kevin Churko (Disturbed, Ozzy, Hellyeah, Hinder) είναι «τούμπανο» και βασικά έκπληξη θα αποτελούσε το αντίθετο, αλλά συνθετικά οι μετοχές της μπάντας φαίνεται να έχουν πέσει σε ιστορικά χαμηλά. Πώς αλλιώς μπορείς να περιγράψεις τραγούδια σαν το "Boots And Blood" δηλαδή; Fuck εκείνο, fuck το άλλο, fuck το παραπέρα, fuck το παρακάτω. Γενικότερα fuck it με κεφαλαία γράμματα. Το πρώτο single "Jekyll And Hyde" δεν σου προκαλεί το δέος παλιότερων επιχειρημάτων και ξεφουσκώνει αμέσως. Ακούς το "Digging My Own Grave" και λες ωραίο τραγούδι, αλλά κάτι σου θυμίζει και ξαφνικά σου έρχεται η φλασιά μετά από το πρώτο ρεφρέν πως είναι ίδιο με το "Wrong Side Of Heaven". Όταν λέω ίδιο εννοώ πως μπορείς να τραγουδήσεις τους στίχους του ενός τραγουδιού πάνω στο άλλο.

To επιθετικό μέσης ταχύτητας ομώνυμο, το "Meet My Maker" με το κοφτό του riff και τον Moody να λάμπει στο ρεφρέν με συνοδεία το δίκασο του Spencher και το "Wash It All Away" με το τέρμα εμπορικό και μελωδικό του ρεφρέν και το ωραίο solo δεν είναι ικανά να σώσουν την κατάσταση. Ας προσθέσω σε αυτά τα τρία και το "Question Everything" γιατί ακούγεται εύκολα και έχει και το όμορφο πέρασμα με ακουστικές κιθάρες. Άντε να βάλω και το "Hell To Pay" γιατί groove-άρει καλά. Και πάλι όμως. Κάπου στην μέση της ακρόασης μπουχτίζεις καθώς η συνταγή πλέον έχει χιλιο-μαγειρευτεί  και συνθετικά το συγκρότημα φαίνεται να έχει βαλτώσει για τα καλά.

Μπορεί κάποιος να ισχυριστεί πως υπάρχει ποιότητα στο "Got Your Six" και δεν θα διαφωνήσω. Υπάρχουν τα trademark στοιχεία της μπάντας για τα οποία την γουστάρουμε όπως η πολύ καλή παραγωγή, το λαρύγγι του Moody, το groove και οι μικρές σποραδικές κιθαριστικές εκπλήξεις , Δυστυχώς όμως, φαίνονται  εγκλωβισμένοι στον σκληρό και ιδιαίτερο ήχο τους  στον οποίο ναι μεν οφείλουν την αναγνωσιμότητά τους , αλλά που πλέον προκαλεί και κάποια χασμουρητά.