Finntroll

Δεν ξέρω σε πόσους έλειψαν οι Φινλανδοί και πόσο. Προσωπικά, τους πεθύμησα αρκετά αυτά τα επτά χρόνια απουσίας τους και το Vredesvävd το περίμενα με αγωνία. Επτά χρόνια που έκαναν τους φίλους τους να πιστεύουν ότι κάτι συμβαίνει και η μπάντα τα έχει παρατήσει. Στην πραγματικότητα μιλάμε για ένα ηθελημένο και αναγκαίο διάλειμμα, οι περιοδείες ήταν έντονες και διαρκείας. Το υλικό που μαζευόταν ανά διαστήματα, δεν ήταν αυτό που προσδοκούσαν και κάπως έτσι, ο διάδοχος του Blodsvept καταφθάνει την πλέον περίεργη χρονιά, έστω και με ένα μήνα καθυστέρηση από το αρχικό πλάνο.

Παρεξηγημένη μπάντα έως ένα βαθμό, αλλά και πρωτοπόρα στο είδος της. Το συνθετικό troll στο όνομά της, αρκεί για κάποιον κόσμο να τους τσουβαλιάσει με πάμπολλες μετριότητες του folk ιδιώματος και να τους θεωρήσει εκφραστές μουσικής καπηλειού. Ταυτόχρονα η ευρεία χρήση πλήκτρων, banjo, mouth harp και έτερων «αλλόκοτων» οργάνων, ενισχύει αυτή την εντύπωση, που απέχει αρκετά από τη μουσική πραγματικότητα των Φινλανδών. Από τους πρωτεργάτες της δημιουργίας του black/folk ιδιώματος, έχουν παρουσιάσει εξαιρετικές δουλειές όλα αυτά τα χρόνια, ενώ πάρα πολλοί μουσικοί έχτισαν και χτίζουν καριέρες, πάνω στα βήματά τους. Είναι υπεύθυνοι για την ενσωμάτωση της humppa στο metal και ναι, το κάνουν καλύτερα απ’όλους.

Άλλοτε πιο folk και άλλοτε πιο black, πάντα διατηρούσαν υψηλό επίπεδο στις κυκλοφορίες τους, με την απαιτητική ενορχήστρωση να ξεχωρίζει. Το οποίο συμβαίνει και εδώ, με τον νέο τους δίσκο, και υπεύθυνος για άλλη μια φορά για αυτήν, είναι ο πολυοργανίστας Trollhorn. Καταφέρνει να ισορροπήσει τα στοιχεία της μπάντας με αρμονία που καταπλήσσει, ώστε το ένα να μη λειτουργεί εις βάρος του άλλου. Έχει βέβαια ένα δυνατό χαρτί στα χέρια του, τα τελευταία αρκετά χρόνια: ο Vreth, η φωνή των Finntroll. Χαρισματικός τραγουδιστής, ένας φωνακλάς με επιθετική κατά βάση χροιά, που είτε μιλάει για κραιπάλες και μεθύσια, είτε για απόκοσμες ιστορίες του Βορρά, θα ακούγεται το ίδιο απειλητικός. Η διασκέδαση ήταν ανέκαθεν αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας της μπάντας, δε θα μπορούσε να απουσιάζει ούτε τώρα. Ο εύθυμος χαρακτήρας τους είναι ειλικρινής και προσεγμένος, δίχως την επιτήδευση άλλων. Πέρα από τα μυτερά τους αυτιά και την αμφίεσή τους - ένας συνδυασμός steampunk με το τοπικό folklore - η μουσική καθ’ αυτή έχει μπόλικη ουσία, παιγμένη από άρτιους μουσικούς, με ειδική μνεία στον καινούργιο ντράμερ. Αρκετοί που τους έδωσαν μια ευκαιρία, όντες αρνητικοί αρχικά, έμειναν μαζί τους. Μέσα στη μαυρίλα τούτων των καιρών, μας αξίζει ένας χορός. Σε συνδυασμό με headbanging, αποφορτίζει αφάνταστα, δοκιμασμένο.