Fallujah

Undying Light

Nuclear Blast (2019)
Από τον Σπύρο Κούκα, 02/04/2019
Λιγότερο προοδευτικά συναρπαστικό και περισσότερο εστιασμένο στην technical death πλευρά της μπάντας, το "Undying Light" φαντάζει ως ένα απαραίτητο μεταβατικό βήμα
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Αρκετά είναι αυτά που έχουν αλλάξει στο στρατόπεδο των Fallujah από την τελευταία φορά που μας απασχόλησαν δισκογραφικά, τρία χρόνια πριν, με εκείνο το φανταστικό "Dreamless" άλμπουμ τους. Οι Καλιφορνέζοι progressive deathsters αποτελούσαν τότε ένα από τα πιο ραγδαίως ανερχόμενα ονόματα του χώρου τους, έχοντας υπογράψει με την κραταιά Nuclear Blast και κυκλοφορώντας ένα δίσκο που δεν λύγισε κάτω από το βάρος αυτής της αλλαγής και της - αναμενόμενης - έκθεσης του σε ένα σαφώς μεγαλύτερο κοινό από εκείνο που βρέθηκαν να αξιολογούνται οι προκάτοχοι του.

Φθάνοντας στο σήμερα και το τέταρτο κατά σειρά δημιούργημα της, βλέπουμε καταρχάς μια μπάντα αλλαγμένη τόσο δημιουργικά, όσο και σε ό,τι αφορά τη σύνθεση της, καθώς πέραν του Brian James (κιθαρίστα στους δύο προηγούμενους δίσκους), η μπάντα είχε να αντιμετωπίσει και την αποχώρηση του Alex Hofmann, με τον δεύτερο να κρίνεται ως το πιο σημαντικό «ρήγμα» του line-up εκ των δύο. Βλέπετε, ο τελευταίος, εκτός από ιδρυτικό μέλος υπήρξε η φωνή του σχήματος από τις αρχές της επίσημης δισκογραφικής πορείας του, αλλά κι ένας αξιόλογος συνθέτης, οπότε η φυγή του δεδομένα θα δημιουργούσε ανακατατάξεις σε όλους τους τομείς.

Μάλιστα, με τον αντικαταστάτη του (Antonio Palermo) να προέρχεται από τους post-blacksters Underling και να διαθέτει μια εντελώς διαφορετική ερμηνευτική προσέγγιση, οι διαφοροποιήσεις θα ήταν εμφανείς από τις πρώτες, επιφανειακές ακροάσεις, τόσο φωνητικά, όσο όμως και συνθετικά, καθώς το ύφος τους αποκλίνει από εκείνο με το οποίο μας είχαν αφήσει εντυπωσιασμένους πριν λίγα χρόνια. Όχι απαραίτητα εντόνως, αλλά σε σημείο που θα το έλεγες λιγότερο προοδευτικά συναρπαστικό και περισσότερο εστιασμένο στην technical death πλευρά της μπάντας, με ό,τι κι αν συνεπάγεται αυτό.

Προσωπικά, πάντως, αυτή η μεταστροφή με βρίσκει επιφυλακτικό, καθώς η ενίσχυση των extreme metal στοιχείων, συγχρόνως με τις ατμοσφαιρικές δυναμικές που το υλικό διατηρεί σε πρώτο πλάνο, μοιάζει να υπολλείπεται ενδιαφέροντος σε σχέση με το άμεσο παρελθόν. Σύμφωνοι, η μπάντα βρίσκεται εκτελεστικά στο κορυφαίο επίπεδο που θα μπορούσε να είναι και το άλμπουμ συνολικά δεν στερείται ιδεών ή ακόμα και στιγμών που σε αφήνουν με το στόμα ανοικτό, αλλά, καλώς ή κακώς, εκείνες περιορίζονται κυρίως στο πρώτο μισό του, κάνοντας το "Undying Light" να φαντάζει αυτή τη στιγμή το λιγότερο καλό από τα τέσσερα άλμπουμ της μπάντας.

Παρ’ όλα αυτά, έχοντας κατά νου πως η μπάντα βρέθηκε σε μια κατάσταση σημαντικών αλλαγών κατά τη δημιουργία του νέου δίσκου, το ποτήρι φαίνεται μάλλον μισογεμάτο. Με το "Undying Light" να μην διεκδικεί κάτι καλύτερο από το να θεωρηθεί απλώς μια ακόμη αξιόλογη προσθήκη στη δισκογραφία των Fallujah, αλλά σίγουρα να μην απογοητεύει, μένει να δούμε αν η συνέχεια για το σχήμα του Scott Carstairs θα μας επιφυλάσσει εντονότερες συγκινήσεις από αυτές ετούτου του μεταβατικού τους βήματος. 

  • SHARE
  • TWEET