Eternal Idol

Ο Fabio Lione αποτελεί μια από τις προσωπικές μου αδυναμίες στον χώρο του ευρωπαϊκού power metal, καθώς θεωρώ τη φωνή του και το σύνολο των ερμηνειών του παγκόσμιας κλάσης. Ωστόσο, γεγονός είναι πως την τελευταία πενταετία τον έχουμε απολαύσει σε δουλειές πολύ χαμηλότερης ποιοτικής στάθμης απ’ ό,τι μας είχε συνηθίσει τα προηγούμενα χρόνια.

Τα τελευταία Rhapsody Of Fire άλμπουμ απογοήτευσαν, με την εξαίρεση του "The Frozen Tears Of Angels" να χάνεται πίσω στο 2010, ενώ η πρώτη του δουλειά με τους Angra πέρασε και δεν ακούμπησε, παρά το υψηλό μουσικό επίπεδο των συντελεστών της. Ο ίδιος, μάλιστα, εξελίχθηκε σε γυρολόγο πολυτελείας, μιας και πέραν των προαναφερθέντων μπαντών, κάλυψε τη θέση του τραγουδιστή στους Kamelot όχι πολλά χρόνια πριν, ενώ τραγούδησε και στο τελευταίο άλμπουμ των Vision Divine, αλλά και στο "Countdown To Revenge" των Hollow Haze.

Οι δύο δίσκοι που αναφέρθηκαν τελευταίοι διακρίνονται ως οι κορυφαίες δουλειές που συμμετείχε ο Ιταλός βάρδος τα τελευταία πέντε χρόνια, με τους Hollow Haze να διαδραματίζουν σημαίνοντα ρόλο για τη μετέπειτα καλλιτεχνική πορεία του. Αυτό, άλλωστε, διαφαίνεται ξεκάθαρα και από το νέο του project, τους Eternal Idol, όπου συνεργάζεται με τον κιθαρίστα Nick Salvio και τους Giorgia και Camillo Colleluori, δηλαδή τα 3/5 των Hollow Haze, αλλά και τον μπασίστα Andrea Buratto (τον οποίο βρίσκουμε και στους Secret Sphere).

Έτσι, από μόνο του το line-up της νέας αυτής σύμπραξης υποσχόταν ένα τουλάχιστον ενδιαφέρον αποτέλεσμα, με τη συνύπαρξη του Lione με τη Giorgia Colleluori να εκπλήσσει, αλλά συνάμα να εγγυάται φωνητικές ερμηνείες υψηλού επιπέδου. Ευτυχώς για όλους μας, οι υποσχέσεις αυτές υλοποιούνται στο έπακρο σε τούτο το ντεμπούτο άλμπουμ, το οποίο διεκδικεί με αξιώσεις τον τίτλο της καλύτερης δουλειάς του Fabio Lione για τη στείρα πενταετία που προαναφέραμε.

Άλλωστε, το συμφωνικό power metal υλικό του "The Unrevealed Secret", έχοντας ως σημείο αναφοράς τις δουλειές των Kamelot (πέραν των δύο πρώτων τους) και πυξίδα τις πιο εμπορικές στιγμές των Avantasia, ικανοποιεί και με το παραπάνω, έχοντας τον επαγγελματισμό και την ποιότητα που απαιτεί μια δουλειά για να αναδειχθεί.

Το μεγάλο ατού του δίσκου βρίσκεται αναμφίβολα στη συνεργασία των δύο τραγουδιστών, με τη μοιρασιά των φωνητικών μερών να τους ευνοεί στο να αναδείξουν πλήρως τις φωνητικές τους αρετές, κρατώντας αμείωτο το ενδιαφέρον. Παράλληλα, λοιπόν, με την πολύ αξιόλογη δουλειά και στους υπόλοιπους τομείς, όπως τα μεστά κιθαριστικά θέματα και η πεντακάθαρη παραγωγή του, το άλμπουμ υψώνει το ανάστημα του δίπλα σε δουλειές παρόμοιου ύφους, δείχνοντας τη σιγουριά του αξιόπιστου.

Τελικά, έχοντας στο repeat κομματάρες σαν το "Is The Answer Far From God" και το μπαλαντοειδές "A Song In The Wind", αλλά δίχως να αγνοώ την υπερβολική ομοιότητα σε σημεία με τους Kamelot (αυτό το "Blinded" μοιάζει σαν outtake από τα sessions του "The Black Halo"), ακόμη δεν μπορώ να δηλώσω ενθουσιασμένος με αυτήν τη νέα σελίδα στην καριέρα του Fabio Lione. Ικανοποιημένος, όμως, σίγουρα, προσδοκώντας πλέον την πλήρη αναγέννηση του αγαπημένου Ιταλού ερμηνευτή, η οποία μοιάζει να πλησιάζει ταχέως.