Ensoph

Οι Ensoph, λάτρεις του «φιδολάγνου» και ημι-οπερετικού gothic industrial avant-garde metal, μας έρχονται από την Ιταλία και οι «γνωστοί- άγνωστοι» τους έχουν σταμπάρει ήδη, αν ασχολούνται μάλιστα με τα πιο underground ακούσματα του χώρου. Δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο / πρωτότυπο, αλλά η εκκεντρικότητα των δουλειών τους, από το 1997 μέχρι σήμερα (και μάλιστα, τα πέντε τελευταία χρόνια υπό την προστασία της Cruz Del Sur), έχει αφήσει στα τρία προγενέστερα άλμπουμ τους το στίγμα της.

Στο "Rex Mundi X-ile" (ύποπτος υπ' αριθμόν νούμερο 4) το επιτυγχάνουν για ακόμη μια φορά, αφήνοντας τη μέχρι πρότινος εμμονή τους με τα ρωσικά εδάφη πίσω, κατευθυνόμενοι ελαφρώς προς τη Δύση (είναι διφορούμενο αυτό και μ' αρέσει).

Ο ήχος δεν αλλάζει πολύ από τα συνηθισμένα: αγκαλιάζουν με μια ιδιάζουσα λατρεία τα Gollum-ικά φωνητικά (λέγε με Hocico;), κρατούν τις κιθάρες (!) στα ίδια Die Krupps-ιακά επίπεδα, ενώ η στάθμη του industrial στοιχείου που τους χαρακτηρίζει έχει ανέβει επικίνδυνα, παραμερίζοντας τα πλήκτρα στη σκοτεινή γωνιά τους. Περιττό κατ' εμέ και ταυτόχρονα υπερβολικό. Είναι γνωστό άλλωστε πως τα απλά πράγματα είναι και τα ωραία.

Κι όμως, σε σημεία νομίζεις πως έχει «φορτωθεί» τόσο ο ήχος, που το αποτέλεσμα είναι μια εργοστασιολάγνα βαβούρα, μιας και η πρωτοστάτισσα Γερμανία φαίνεται να έχει φωλιάσει για τα καλά μέσα τους, γεγονός που έρχεται σε αντίθεση με την επιμονή να γράφουν στίχους στη μητρική τους γλώσσα, σε μερικά κομμάτια του δίσκου. Ευχάριστη (και ανακουφιστική) νότα η προσθήκη των γυναικείων φωνητικών που ανήκουν, για ακόμη μια φορά, στην κυρία Antonella Buosi (βλέπε συμμετοχή και στο "Project X-Katon").

Και Η έκπληξη: η διασκευή στο "Would?" των Alice in Chains. Τόλμημα ή ιεροσυλία; Επιτυχημένη ή όχι, θα το κρίνετε εσείς και μόνο. Στο 02:51, πάντως, κι εγώ άκουσα τα κοκαλάκια του Staley να τρίζουν. Ή ήταν η φωνή του N- Ikonoclast;