Einherjer

Στα 20 και κάτι ψιλά χρόνια καριέρας οι Einherjer έχουν περάσει από μια πρόσκαιρη διάλυση που δεν τους βγήκε γιατί τα νέα εγχειρήματα δεν τσούλησαν επαρκώς, έχουν θέση μια υποψηφιότητα στα Νορβηγικά Grammy και διαθέτουν ένα κάρο τιμιότατους δίσκους από το 1996 έως σήμερα.

Τα τελευταία χρόνια επίσης, με περίσσια άνεση σαν τον Jeff Goldblum με μισάνοιχτο πουκάμισο, θέλουν και αυτοί να ξαπλώσουν στο βελούδινο ανάκλιντρο που αυτήν τη στιγμή όμως κάθονται οι Satyricon.

Σε αντίθεση όμως με την μπριγιαντίνη που κάνει το γλυμμένο μαλλί του Satyr να γυαλίζει γοητεία, οι Einherjer δίνουν και μία Viking διάσταση στο ευκολοχώνευτο black metal τους. Πάνω στο μουσικό drakkar τους, κάπου στη μέση να εμποδίζει τους πάντες, κάθεται και ένας κιθαρίστας-ήρωας, ο οποίος γεμίζει τα τραγούδια με εξωφρενικά κλασικομεταλλάδικα περάσματα και σόλο, που επιτρέπουν στους θιασώτες της δεκαετίας που δεν λέει να μας αφήσει ήσυχους να γνέφουν καταφατικά με ικανοποίηση. Αυτά τα κατάλοιπα εμφανίζονται σκόρπια και σε μερικά ρεφρέν, όπως στο "Kill The Flame", το οποίο κρατάει τον πυρσό του metal αναμμένο για να φωτίζει τον δρόμο προς τα '80s.

Δεν πρέπει να είναι και τυχαία επιλογή που ο δίσκος κλείνει με διασκευή του "Deaf Forever" των Motorhead από το "Orgasmatron" του 1986.

Όμως το πνεύμα των Satyricon υπερισχύει στο σύνολο του "Norrøne Spor" επιτρέποντας στην νορβηγική κληρονομιά να κυριαρχεί στον απόηχο του δίσκου. Ενώ διαθέτει μερικά κλασικά black metal tremolo ή πιο επιστημονικά -αν θέλετε- τα λεγόμενα «ξυσίματα», τα τραγούδια παραμένουν σε mid tempo διαθέσεις, δίνοντας έμφαση στις «επικόφρωνες» φωνητικές γραμμές.

Οι διάσπαρτες εξάρσεις με τις δίκασες, λόγω της υπερχείλισης από Όντιν και Θορ, αναγκαστικά παραπέμπουν στους Amon Amarth (βλ. Spre Vingene), αλλά συνολικά αισθάνομαι ότι οι Einherjer είναι σε φάση που παραμονεύουν στη γειτονιά που μένει ο Sivert Hoyem μπας και τον πετύχουν και πει και αυτός κανά τραγούδι.

Εγώ παρ' όλα αυτά, ως τρισμέγιστος φλώρος, ξεχωρίζω το "Tapt Uskyld" γιατί παρά τους σάπιους λαρυγγισμούς του Grimar έχει ακουστική κιθάρα και pop ευαισθησίες, αν και το ρεφρέν κερνάει Guinness.

Δεν ξέρω τι είναι αυτό που δεν επέτρεψε στους Einherjer να λάβουν την αναγνώριση που τους άξιζε. Επειδή συχνά πατούν στο δρόμο που άνοιξαν οι Satyricon για το πιο "in vogue" black metal έρχονται αναγκαστικά δεύτεροι και είναι κρίμα που τα γαλόνια τους στην εξέλιξη του viking metal δεν τους έκαναν ακόμα πιο ευδιάκριτους.