Efrim Manuel Menuck

Pissing Stars

Constellation (2018)
Από τον Θεοδόση Γενιτσαρίδη, 16/02/2018
Όμορφη, πειραματική και μοντέρνα μουσική εμπειρία
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Ο Efrim είναι ο νους και βασικός μουσικός συνθέτης και εκφραστής των Godspeed You! Black Emperor και των Thee Silver Mt. Zion Memorial Orchestra. Αυτή είναι η δεύτερη προσωπική του δουλειά, μετά το "Plays 'High Gospel'" του 2011. Εδώ είναι εντελώς μόνος και ασχολείται με τα πάντα. Πλήκτρα, ηλεκτρονικά, εφέ, κιθάρες, έγχορδα, πιάνο, φωνητικά, φυσικά σύνθεση, εγγραφή και artwork. Ο δίσκος αφορά την γέννηση του γιου του και θανάτους κοντινών προσώπων. Μιλάει για πόλεμο, πολιτική και ανθρωπότητα.

Ειδικά, ο δίσκος αυτός ηχητικά είναι κοντά στην ατμόσφαιρα που δημιουργεί στον τελευταίο δίσκο "Fuck Off..." των  Silver Mt. Zion και σχετικά κοντά στους drone ήχους του "Luciferian Towers" και των πρώτων προ 2000 δίσκων των GY!BE . Γενικότερα στο σύνολο του όμως δεν μπορείς να πεις ότι μοιάζει πολύ με τίποτα από ότι έχει κάνει με τις μπάντες του. Καταφέρνει να ακούγεται προσιτό και γνωστό μεν, αλλά παραμένει καινοτόμο, διαφορετικό, φρέσκο και σχετικά μοναδικό. Η βάση του είναι η σκοτεινή ατμόσφαιρα, οι ηλεκτρονικοί ήχοι και κυρίως οι θόρυβοι και οι βόμβοι. Πρόκειται για ένα ηλεκτρονικό θορυβώδες πειραματικό rock που φτιάχτηκε από κολάζ ήχων και υπέροχες ιδέες.

Το σίγουρο είναι ότι το άκουσμα είναι απολαυστικό. Είναι εντελώς κινηματογραφικό, θα ταίριαζε τέλεια σε μια τρομακτική ή ψυχοδραματική ταινία και αποδίδει μουσικά ηχοτοπία άκρως ενδιαφέροντα. Τα συναισθήματα που βγάζει είναι μελαγχολικά. Δεν μπορείς να ξεφύγεις από το στενάχωρο. Θες τα φωνητικά. Θες το σκοτεινό των ήχων. Όλα κάνουν το τοπίο αρκετά γκρίζο. Τα "Hart_Khashoggi" και "LxOxVx/Shelter In Place" έχουν σκονισμένες και γεμάτες distortion κιθάρες και διαφέρουν αρκετά από το σύνολο. Τα "A Lamb In The Land Of Payday Loans" και "Pissing Stars" από την άλλη θα τολμήσω να πω ότι μέσω των φωνητικών και των έντονων reverb, βγάζουν μια μυρωδιά υπνωτισμένης νεοψυχεδέλειας. Όλα τα υπόλοιπα κομμάτια είναι αρκετά πειραματικά, γεμάτα εφέ και έρχονται πολύ κοντά σε ηλεκτρονικές drone/noise και ambient μουσικές φόρμες.

Ο δίσκος είναι αρκετά προσωπικός. Είναι ξεκάθαρο ότι ο κύριος Menuck εξελίσσεται και οι μουσικές του ανησυχίες μπορούν να εκφραστούν ποικιλοτρόπως. Εδώ δείχνει τον εαυτό του. Είναι εύκολο και ταυτόχρονα σε σημεία μπορεί να γίνει βαρύ, δύστροπο και αρκετά δύσκολο. Θα κερδίσει οπαδούς και εκτός των συγκροτημάτων. Δώστε του χρόνο. Αφήστε τον εαυτό σας να χαλαρώσει. Ακούστε ξανά και ξανά και δεχθείτε τις ιδιοτροπίες του. Όπως και να έχει το άλμπουμ είναι μια εκπληκτική μουσική εμπειρία.

Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET