Edguy

Φτάνοντας στα 25 χρόνια από την ίδρυση τους, πίσω στο 1992, οι Edguy βρήκαν την ιδανική αφορμή για μια χορταστική συλλογή, συμπεριλαμβάνοντας σε αυτήν, εκτός από επιλεγμένες στιγμές μέσα από τη σπουδαία μέχρι τώρα καριέρα τους, και έξι νέα/ακυκλοφόρητα κομμάτια.

Έχοντας εξελιχθεί, μέσα στα χρόνια, από μια παρέα παιδιών που παίζουν τη μουσική των ηρώων τους, σε μια από τις σημαντικότερες μπάντες του ευρωπαϊκού power metal στερεώματος, η παρούσα συλλογή καλύπτει τα περισσότερα από τα άλμπουμ τους, με τη μη εκπροσώπηση του "Kingdom Of Madness" να είναι μάλλον αναμενόμενη.

Σχετικά με την επιλογή των κομματιών που αντιπροσωπεύουν τον κάθε δίσκο, γενικά δεν μπορούν να υπάρξουν πολλές ενστάσεις, με τις σημαντικότερες στιγμές τους να βρίσκονται εντός του "Monuments". Ευχάριστη έκπληξη αποτελεί η ύπαρξη του αγαπημένου "Judas At The Opera" (όπου συμμετείχε και ο Michael Kiske), ενώ απουσία ορισμένων κορυφαίων τραγουδιών τους πιθανολογώ πως οφείλεται στη χρονική τους διάρκεια και στους περιορισμούς που δημιουργεί αναπόφευκτα αυτή.

Παρ' όλα αυτά, το σημαντικότερο σκέλος της συλλογής βρίσκεται στα πρωτοπαρουσιαζόμενα κομμάτια της. Ξεκινώντας από το παλαιότερο από τα έξι, το "Reborn In The Waste" χρονολογείται από την περίοδο των session για το "Savage Poetry" και, αναμενόμενα, ακολουθεί την ίδια συνθετική λογική με τα κομμάτια των πρώτων, συνθετικά κι εκτελεστικά άγουρων χρόνων για την μπάντα. Ουσιαστικά, πάντως, μιλάμε για ένα leftover εκείνης της περιόδου, κάνοντας μας να καταλάβουμε γιατί απορρίφθηκε αρχικώς από το προαναφερθέν άλμπουμ.

Σε ό,τι αφορά τις νέες συνθέσεις, εκεί τα πράγματα είναι σαφώς πιο ενδιαφέροντα. Το εναρκτήριο "Ravenblack" θα μπορούσε άνετα να βρίσκεται σε κάποιο από τα τελευταία Avantasia άλμπουμ, έχοντας αρκετά κολλητικό ρεφρέν έπειτα από τις πρώτες ακροάσεις, ενώ το επόμενο "Wrestle The Devil" είναι μια τυπική post-"Rocket Ride" σύνθεση, σχετικά πιασάρικη αλλά, εν τέλει, όχι κάτι το ιδιαίτερο.

Δεν μπορούμε να πούμε, ωστόσο, το ίδιο για το "Open Sesame", το οποίο θα μπορούσε να αποτελέσει το επόμενο hit της μπάντας, χάρη στο ανατατικό του tempo και τις ultra catchy φωνητικές γραμμές του Tobias Sammet. Στο "Landmarks" οι ρυθμοί ανεβαίνουν κι άλλο, για να μας δώσουν έναν μικρό power metal ύμνο που άνετα θα μπορούσε να έχει θέση στο "Theater Of Salvation" υπό συνθήκες, ενώ η Helloween-ική εκκίνηση του "The Mountaineer" μας υπενθυμίζει τα περί σημαντικότερης επιρροής για τους metallers από τη Fulda.

Τελικά, η ύπαρξη του "Monuments" κρίνεται απόλυτα επιτυχής, αφού σφραγίζει με τον καλύτερο τρόπο την εικοσιπενταετή πορεία των Edguy προς την κορυφή, υπενθυμίζοντας μας τις περισσότερες εκ των κορυφαίων στιγμών τους. Μάλιστα, με τις νέες συνθέσεις που μας παρουσιάζονται να έχουν πραγματικό λόγο ύπαρξης, ακόμη και οι απογοητευμένοι με τις πιο πρόσφατες δισκογραφικές τους προσπάθειες ίσως αναθαρρήσουν, υπό την προσδοκία ενός ολοκληρωμένου δίσκου αντίστοιχης τουλάχιστον δυναμικής.