Dynazty

Υπάρχει ένα metal που κάνει όλους να γινόμαστε χορευτές, να χαμογελάμε, να τραγουδάμε δυνατά και να γιορτάζουμε μεθυσμένα με τους φίλους μας. Αυτό το metal αντιπροσωπεύουν εδώ και 15 χρόνια σχεδόν οι Σουηδοί (ω! τί έκπληξη) Dynazty. Και στο album νούμερο εννέα παρακαλώ δεν ρίχνουν καθόλου νερό στο κρασί τους αλλά πλέον σε μεγαλύτερη δισκογραφική (Nuclear Blast) ο πήχης ανεβαίνει μετά το φανταστικό "Final Advent" του 2022, και οι Dynazty τον ξεπερνάνε με ευκολία. Γιατί το "Game Of Faces" είναι ότι μα ότι ακριβώς περιμένεις και ακόμα παραπάνω, και θα περάσεις καλά με αυτό.

Αγνό, τίμιο pop/power metal με τη φωνάρα του Nils Molin (που επίσης τραγουδά και στους Amaranthe) να ξεχωρίζει αλλά και την ηγετική καθοδήγηση του κιθαρίστα και ιδρυτικού μέλος Love Magnusson. Υπάρχει κάτι για τον καθένα εδώ μέσα. Κάθε κομμάτι είναι upbeat, με τρομερή ενέργεια και δεν υπάρχει περίπτωση να βαρεθείς. Το "Call Of The Night" χτίζει το έπος του μέχρι να απογειωθεί στο chorus και να σε αποτελειώσει με το φανταστικό του solo. Στο ομότιτλο που θυμίζει Beast In Black, έχουμε και ωραίους στίχους να συνοδεύουν το χορευτικό κομμάτι (‘Lie with morality And you’ll soon be corrupted’). Το ένα banger μετά το άλλο, με κομμένη ανάσα πάμε στο "Devilry of Ecstasy" για λίγο headbanging και μια μελωδία που δεν λέει να φύγει από το κεφάλι σου με τον Molin να συνεπαίρνει (ξανά) με τη φωνή του και πόσο πολύ ταιριάζει στο είδος. Από το επικό κάλπασμα του "Die To Survive" στο uber-πομπώδες "Fire To Fight" το οποίο συνεχίζει στο ίδιο pop/power metal μοτίβο, με απολαυστικά και γαργαλιστικά αποτελέσματα. Οι Dynazty ανήκουν σε αυτή τη κατηγορία συγκροτημάτων που είναι το guilty pleasure των απανταχού μεταλλάδων. Μπορεί να ακούς avant-garde technical black metal αλλά βάλε λίγο το "Fortune Favors The Brave" και άφησε το να σε παρασύρει και ίσως να σε κάνει να χορέψεις και λίγο, δεν είναι κακό. Αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς βέβαια, ίσως η τόσο θετικότητα και το ματζόρε του πράγματος να μπουκώνει προς το τέλος της ακρόασης και να θες να κάνεις ένα διάλλειμα πριν ολοκληρώσεις. Δεν είναι για όλες τις ώρες και δύσκολα ακούγεται στο repeat. Αλλά όλα τα κομμάτια έχουν κάτι να πουν και θα σου φτιάξουν σίγουρα τη διάθεση. Το "Dream Of Spring" χαμηλώνει τους σφυγμούς και λειτουργεί σαν την επική μπαλάντα του album αντλώντας έμπνευση από τους συμπατριώτες τους Europe ενώ στο τελευταίο "Mystery" μάλλον μας αφήνουν με ένα generic κομμάτι που χαλάει την γενικότερη ακρόαση οπότε επιστρέφουμε στο πρώτο μισό του album και συνεχίζουμε τα χορευτικά μας.

Οι κακές οι γλώσσες θα μιλήσουν για επιφανειακό metal χωρίς πολύ νόημα και απλά για μια τζούρα χαλάρωσης και ευδιαθεσίας. Και αναρωτιέμαι, so what? Στις εποχές και ίσως στην ηλικία ορισμένων από εμάς είναι περισσότερο από απαραίτητο να αφηνόμαστε σε φωνές όπως του Molin και τη μουσική των Dynazty να μας ταξιδεύουν σε κάτι θετικό και ακραία ψυχαγωγικό, ένα σφηνάκι αισιοδοξίας και απόδρασης από τη μαυρίλα της καθημερινότητας.