Duster

Η ιστορική αμερικάνικη slowcore/lo-fi μπάντα, δημιούργησε πριν τον τελευταίο της δίσκο ένα λογαριασμό στο Instagram και μέσω αυτού έστειλε ένα μικρό αλλά περιεκτικό μήνυμα στους οπαδούς της ότι παρότι έχει περάσει πολύς καιρός, έχουν ξεκινήσει ηχογραφήσεις. Αυτή τους η επιστροφή μας έφερε μας έφερε τον δίσκο "Duster" του 2019.

Οι Duster βλέπεις δημιουργήθηκαν το 1996 και κυκλοφόρησαν μόλις δυο ολοκληρωμένους δίσκους, τα "Stratosphere" (1998) και "Contemporary Movement" (2000) και ένα EP το "1975" (1999), πριν από τη τότε διάλυσή τους το 2000. Θα έλεγε κανείς ότι είναι από τις μπάντες που όρισαν το είδος. Ο πολυοργανίστας Jason Albertini συνέχισε δημιουργώντας το δικό του project, Helvetia και πρόσφατα έγινε μόνιμο μέλος των Built To Spill. Η επιστροφή του Clay Parton μαζί με τον Canaan Amber λοιπόν επισφραγίζεται με αυτό τον χαλαρό δίσκο που ακούγεται εξίσου όμορφος με τον προηγούμενο.

Η κυκλοφορία μπορεί να χαρακτηριστεί ότι είναι γεμάτη από χαμηλές μελωδίες, αργούς ρυθμούς και συχνά μινιμαλιστικά περάσματα. Είναι πολύ χαλαρό, αλλά κρύβει τον θόρυβο στα χαμηλά. Είναι γεμάτο μιζέρια και ξεχειλίζει από μελαγχολία. Oι Duster είναι ακόμα καλοί σε αυτό που κάνουν. Βασικά κάθε κομμάτι είναι απολαυστικό. Μου αρέσει ο ήχος και η ατμόσφαιρα, και οι στίχοι είναι καλοί τις περισσότερες φορές. Ο τραγουδιστής έχει ωραία φωνή. Το ζήτημα είναι αν ο ακροατής είναι προετοιμασμένος και φτιαγμένος για να τους απολαύσει. Η μουσική τους είναι ακραία ήρεμη και ιδιαίτερα στενάχωρη οπότε όπως και να το κάνουμε πρέπει να είσαι δεκτικός σε κάτι τέτοιο για να το απολαύσεις. Τα "Retrograde" και "Familiar Fields" είναι τα καλύτερα κομμάτια. Το "Making Room" το πιο ύπουλα βρόμικο. Το καλοκαίρι δεν βοηθάει ιδιαίτερα σε αυτό.

Γλυκό, λίγο ανήσυχο, αλλά βασικά καλόκαρδο, με πλούσιους lo-fi ήχους. Καλώς ή κακώς, ακούγεται λίγο άχαρο, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορώ να εντοπίσω κάτι κακό ή κάτι που ρίχνει το επίπεδό του. Δεν είναι και το ευκολότερο πράγμα να προτείνεις ένα slowcore δίσκο. Έχει πολλά επαναλαμβανόμενα σημεία. Έχει μια μονοτονία σταθερή. Εκεί όμως ποντάρει, παραδόξως. Δεν έχει σημεία και ξεσπάσματα που μπορείς να πιαστείς, αλλά μπορεί να σε πιάσει συνολικά, στο μυαλό ή στο συναίσθημα. Αφεθείτε και θα περάσετε καλά... ή κακά...

Spotify
Bandcamp