Demi Lovato

Καλωσορίσατε φίλες και φίλοι σε ένα ακόμα επεισόδιο του «τι θέλει αυτός ο δίσκος στο ρόκιν μου». Το τιμώμενο πρόσωπο για σήμερα δεν χρειάζεται συστάσεις. Αν η πορεία της Demi Lovato στον ημιχαοτικό κόσμο της ποπ αφήνει έστω και λίγες πιθανότητες να έχετε ακουστά μόνο το όνομα αλλά όχι τη φωνή της, έχω μία πληρωμένη στροφή για σας. Let it go, let it go, can't hold it back anymore. Τώρα που βγάλαμε αυτό από τη μέση, πάμε στο επόμενο θεματάκι.

Η Lovato δεν ήταν, δεν είναι και δεν θα γίνει ποτέ μία αμιγώς ροκ καλλιτέχνιδα. Με τη θέση που έχει στη μουσική βιομηχανία μία τέτοια στροφή είναι φύσει αδύνατη. Παίρνοντας βαθιά ανάσα, ωστόσο, δεν χρειάζεται περισσότερο από μία ακρόαση των εισαγωγικών "Freak" και "Skin Of My Teeth" για να γίνει ξεκάθαρο το μήνυμα. Κιθάρες, μπασογραμμές, γεμίσματα στα ντραμς και μερικές κραυγές για γαρνιτούρα. Δεν μιλάμε καν για μία επιστροφή σε ροκάκια τύπου "Here We Go Again".

Αν ρωτάτε εμένα, η αλλαγή κατεύθυνσης βγάζει εύκολα νόημα. Αφενός οι μέρες που το ανάλαφρο pop rock κατέκλυζε τα ραδιόφωνα έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Αφετέρου η ίδια η δημιουργός έχει μεγαλώσει αρκετά για να ξαναμπεί σε εκείνο το καλούπι. Κάποιοι θα βάλετε υποσημειώσεις κι αστερίσκους στο "Substance" για την εξόφθαλμα blinky λογική του, και ενώ δε γίνεται να διαφωνήσω με το επιχείρημα, άκοπα μπορεί να μαζευτεί μια σειρά τραγουδιών που λένε μία διαφορετική ιστορία.

Οι τσιτωμένες ηλεκτρονικές πινελιές του "Eat Me". Το κομμένο και ραμμένο για airplay "29". Το μέτρημα της μπότας στα κουπλέ του "Heaven". Το "City Of Angels" που στέκεται στη λεπτή γραμμή που ενώνει τους Distillers με την Avril Lavigne. Ακόμα κι όταν κοιτάζει προς τα πίσω, το σύνολο βγάζει μία μοντέρνα αίσθηση. Ακόμα και στις λιγότερο δυνατές στιγμές, που αναμενόμενα υπάρχουν κυρίως στο δεύτερο μισό, οι ερμηνείες και η καλογυαλισμένη παραγωγή κρατάνε τα προσχήματα.

Το "Holy Fvck" είναι από τις σπάνιες περιπτώσεις που ο όρος pop rock βγάζει 100% νόημα. Ισορροπεί ακριβώς ανάμεσα στα δύο συνθετικά, πατώντας γερά στο σήμερα. Το γεγονός ότι ακόμα κι όταν συνεργαζόταν με την Christina Aguilera και τον Marshmello, η Demi έγραφε στίχους μακριά από την ασφάλεια των ποπ κλισέ κι εξέφραζε την αγάπη της για τη σκληρή μουσική, έχει κάτι να πει. Το "Dead Friends", που σκάει σαν έκρηξη από το πουθενά λίγο πριν την αυλαία, πολλά περισσότερα.