Dawn Ray'd

Το ντεμπούτο των Dawn Ray’d από το Liverpool, "The Unlawful Assembly", είχε συνταράξει τον κόσμο όσων πρόλαβαν να το πάρουν έγκαιρα χαμπάρι. Δεν είναι καθόλου σύνηθες στο black metal μια μπάντα να κυκλοφορεί κάτι εξίσου ωμό, ποιοτικό, αλλά και διαφοροποιημένο στιχουργικά. Οι Βρετανοί, τοποθετούνται ευθύς εξαρχής ιδεολογικά, έχοντας σαφείς αναρχικές και αντιφασιστικές αναφορές. Συνθέτουν μουσική για να περάσουν τα μηνύματα που επιθυμούν και ενώνουν δυο φαινομενικά ξένους κόσμους. Όταν το αποτέλεσμα δε, είναι εξαιρετικό από κάθε άποψη, τότε, το επόμενο βήμα τους, δεν μπορεί παρά να είναι ένα βήμα πολύ-αναμενόμενο, που θα αποκάλυπτε αν η μπάντα είναι πυροτέχνημα ή ήρθε για να μείνει.

Το "Behold Sedition Plainsong", από το εξώφυλλο του μέχρι τις επιφανειακές πρώτες αναγνώσεις, δείχνει μια συνειδητή εξέλιξη. Όλα, ηχούν και φαντάζουν, πιο άμεσα και πιο επιθετικά. Ακόμη και στο τραχύ και ηχητικά δύσβατο ιδίωμα του black metal, υπάρχουν διαβαθμίσεις ωμότητας. Ο δεύτερος δίσκος των Dawn Ray'd, εμφανώς πιο οργισμένος, επιλέγει μια ολική επίθεση. Η μπάντα επιτίθεται τόσο στους κατέχοντες την εξουσία κάθε μορφής, στο σύστημα, όσο και σε όσους έχουν συμβιβαστεί με την υπάρχουσα πραγματικότητα. Φυσικά, ο αντιφασισμός τους, πάγια στιχουργική θέση είναι εξίσου μαινόμενος. Οι ίδιοι στην τελική τα εξηγούν καλύτερα στη συνέντευξη που μας παρέθεσαν.

Η προσέγγιση των Dawn Ray’d δεν είναι όμως μόνο αισθητική αλλά και βαθιά ουσιώδης. Από την κίνησή τους να δημοσιεύσουν πρώτα το intro τους, μέχρι και τις διαρκείς τους στιχουργικές αναφορές καθώς και την ενεργή τους κοινωνική δράση, ουδέποτε θυμίζουν μια τυπική extreme metal μπάντα. Η μεγάλη τους νίκη όμως, είναι πως μουσικά το "Behold Sedition Plainsong" καταφέρνει να συγκινήσει. Όχι, ο δίσκος, παρά την εκτεταμένη χρήση του βιολιού, δεν είναι ούτε μελαγχολικός, ούτε ρομαντικός. Η συγκίνηση επιτυγχάνεται μέσω συσσωρευμένου θυμού, μέσω ενός άσβεστου πάθους και μιας ανυπέρβλητης πειθούς, μέσω μιας παθιασμένης σύμπραξης με τούτης της γης τους κολασμένους. Ακόμη και όταν διαμεσολαβούν folk περάσματα, όπως στο "A Stone’s Throw", ή όταν τα πιο γαλήνια φωνητικά καθαρίζουν την ατμόσφαιρα, η οργή δεν αμβλύνεται.

Οι Dawn Ray’d δεν ενδιαφέρονται για συγκρίσεις και καλλιτεχνική καταξίωση, αν και δεν παραμελούν καθόλου το συνθετικό σκέλος

Το μπάσιμο με το "The Smell Of Ancient Dust" είναι το ηχόχρωμα μιας καταραμένης εξέγερσης, τα φωνητικά εμπνέονται από τους hardcore punk ήρωες των '80s υπό μια γενικότερη folk κατεύθυνση και ο γενικότερος καταιγισμός επιτρέπει στο βιολί να λειτουργήσει ως ένα εντυπωσιακό lead μουσικό όργανο. Τα "Like Smoke Into Fog" και "To All, To All, To All!", κορυφές του δίσκου, συνδυάζουν εξαιρετικά τους πρώιμους Satyricon και τους Ulver, αποτελώντας μερικά από τα καλύτερα black metal τραγούδια που θα ακούσει κανείς φέτος. Ο ήχος της κιθάρας είναι τόσο αφοπλιστικά πιστός στις ρίζες του ιδιώματος, που θα αναγκάσει παλιές καραβάνες του χώρου να αιτιολογήσουν τη φήμη τους. Οι Dawn Ray’d όμως δεν ενδιαφέρονται για συγκρίσεις και καλλιτεχνική καταξίωση, αν και δεν παραμελούν καθόλου το συνθετικό σκέλος. Απεναντίας, αυτή τους η έμπνευση, είναι που επιτρέπει σε κάποιον που μπορεί να μην ασπάζεται τις απόψεις τους, να τους παραδεχθεί.

Η πιο ευαίσθητη στιγμή του δίσκου δεν είναι άλλη παρά η παρατεταμένη καλλιτεχνική χείρα συμπαράστασης στους πρόσφυγες, που ονομάζεται "A Time Of Courage At The Borderlands". Στιγμές όπως τα πρώτα μέτρα του "Soon It Will Be The Age Of Lessons" ή το επιβλητικό φινάλε με το "The Curse, The Drappled Light", προσδίδουν την απαραίτητη ποικιλομορφία ώστε οι συνεχείς ακροάσεις να μην υπολείπονται ενθουσιασμού. Πέραν του συγκριτικά λιγότερο εμπνευσμένου εξώφυλλου, της εμφανούς έλλειψης μπάσων συχνοτήτων και των παραπλήσιων φωνητικών γραμμών, δεν μπορώ να εντοπίσω κάποια άλλη προφανή στιγμή αδυναμίας στο "Behold Sedition Plainsong". Είναι γεγονός πως η κιθαριστική προσέγγιση θα δοκιμάσει την επιμονή του ακροατή, οι στιγμές όμως που χαρίζουν οι εναλλαγές της με τις μελωδίες του βιολιού, θα θεραπεύσουν την όποια ηχητική ζημιά.

Κατάφεραν να μετουσιώσουν τις βασικές αρχές ενός τόσο ιδιαίτερου ιδιώματος σε κάτι πολύ πιο επικίνδυνο και επίκαιρο από ότι φαντάζονταν οι δημιουργοί του

Οι Dawn Ray’d, με τον δεύτερο δίσκο τους "Behold Sedition Plainsong", επικυρώνουν με τον πιο επιβλητικό τρόπο τον όποιο ντόρο είχαν προκαλέσει με το ντεμπούτο τους. Μάλιστα, η πολεμική τους οπτική θα δέσει τόσο καλά με τα αρχέγονα black metal συναισθήματα, που το τελικό αποτέλεσμα θα ξεχωρίσει αρκετά εύκολα ανάμεσα στις κυκλοφορίες της χρονιάς. Η πορεία των Dawn Ray’d από το "A Thorn, A Bligh" EP, μέχρι και τον εν λόγω δίσκο, είναι ιδιαίτερα ξεχωριστή και εξέχουσας σημασίας. Ο λόγος, είναι πολύ απλός, κατάφεραν χωρίς αλχημείες να μετουσιώσουν τις βασικές αρχές ενός τόσο ιδιαίτερου ιδιώματος σε κάτι πολύ πιο επικίνδυνο και επίκαιρο απ' ό,τι φαντάζονταν οι δημιουργοί του.