Daughtry

Είχα μόλις τελειώσει την προπόνηση στο American football. Ο προπονητής με βάζει quarterback, αλλά εγώ δεν θέλω. Βγάζοντας τις προστατευτικές μου βάτες κατευθύνθηκα προς τα αποδυτήρια, όταν με πλησίασε η κοπέλα μου η Jessica. Ήταν όπως πάντα πολύ όμορφη: ξανθιά, αδύνατη και εντυπωσιακή. Σε λίγο θα άρχιζε την προπόνηση με τις υπόλοιπες cheerleaders, είναι η αρχηγός τους και τον τελευταίο καιρό τρέχει πολύ.

«Δεν θα έρθω στο πάρτυ της Jenny το Σάββατο – έχω πολύ διάβασμα» μου είπε και με αποχαιρέτισε με ένα μάλλον αδιάφορο φιλί. Ξέρω πως δεν μου λέει την αλήθεια – το προηγούμενο Σάββατο στο drive in έκανα κίνηση για να πάμε second base, αλλά μου είπε πως δεν αισθάνεται έτοιμη ακόμα. Από τότε είναι κάπως απόμακρη. Ας είναι, εγώ στο πάρτυ θα πάω, λένε πως θα έχει και αλκοόλ, θα φέρει ο μεγάλος αδερφός του Ethan – είναι 23 και μπορεί να αγοράζει ότι θέλει.

Στο δρόμο για το πάρτυ με την ψιλοσάπια corvette μου ακούω Chris Daughtry. Ωραίος τύπος, τον ξέρουμε από το American Idol, ιδιαίτερη φωνή, γρεζάτη. Παίζει post grunge/alternative και έβγαλε φέτος νέο δίσκο. Πιο σκληρός από τον πρώτο και με λιγότερο έντονες μελωδίες, αλλά αρκούντως ραδιοφωνικός και άμεσος. Μου αρέσει. Ίσως κατά τι λιγότερο από τον πρώτο. Ίσως και πάλι όχι. Τα γρήγορα κομμάτια του με ανεβάζουν, κατεβάζω το παράθυρο και ανεβάζω την ένταση. Ο αέρας μου φυσάει τα μαλλιά…

Στο πάρτυ γίνεται χαμός – είναι εδώ όλο το σχολείο και τελικά, ναι υπάρχει αλκοόλ, πολύ. Όλοι έχουμε πιει, αρχίζει να θολώνει το μυαλό μου, κάποιες κοπέλες έχουν πέσει στην πισίνα, άλλες φιλιούνται μεταξύ τους, τα αγόρια παίρνουν μάτι και σπρώχνονται. Μου λείπει η Jessica, μήπως να την πάρω τηλέφωνο; Άστο καλύτερα, θα μπλέξουμε, ξέρω πως μέσα της ελπίζει πως θα καθόμουν σπίτι..

Με πλησιάζει η Jenny – κάτι έχει το βλέμμα της ή είναι ιδέα μου; «Έρχεσαι να με βοηθήσεις να μεταφέρουμε τις μπύρες από το van του αδερφού μου;» μου λέει, αλλά πολύ φοβάμαι πως κάτι άλλο εννοεί. Συμφωνώ παρ’ όλα αυτά. Είναι μικροκαμωμένη και δεν νομίζω ότι θα τα καταφέρει μόνη της.

Πάμε στο πίσω μέρος του σπιτιού. Πιάνω την πρώτη κούτα, την σηκώνω και με το που γυρίζω, με φιλάει! Ρε γαμώτο έχει πιει πολύ, αυτό είναι λάθος. Την σπρώχνω απαλά προς τα πίσω και αφήνω την κούτα για να της εξηγήσω ότι δεν πρεπ.. με ξαναφιλάει! Την φιλάω και εγώ. Έχω πιει πολύ, αυτό είναι λάθος. Σταματάμε. Με την άκρη του ματιού μου βλέπω μια κοπέλα δακρυσμένη να με κοιτάει. Γαμώτο, είναι η Jessica. «Δεν είναι αυτό που νομίζεις» της φωνάζω, αλλά αυτή αρχίζει να τρέχει προς τον δρόμο. Τρέχω από πίσω της. Δεν την προλαβαίνω, έχει μπει ήδη στο αμάξι της.

Είμαι έξω από το σπίτι της, στο αμάξι μου και κλαίω. Πως μπόρεσα να τα διαλύσω όλα τόσο εύκολα; Στο κασετόφωνο ο Daughtry κλαίει μαζί μου, στις πιο ήρεμες στιγμές του, αγκαλιά με την κιθάρα του. Τραγουδάει όμορφα και απλά. Θα της αφιερώσω ένα τραγούδι του. Ελπίζω να με συγχωρέσει.