Cynic

Οι συγκεκριμένοι τύποι είναι από εκείνους που γράφουν μουσική, κυκλοφορούν δίσκους και εν τέλει επαναφέρουν έναν «κοιμώμενο γίγαντα» σαν τους Cynic με έναν σκοπό. Να συνεχίσουν να κοιτάνε μπροστά, να προοδεύουν από κυκλοφορία σε κυκλοφορία και να περάσουν το μήνυμα της μη στασιμότητας. Για το "Focus" έχουν ειπωθεί αρκετά, για την επιρροή του περισσότερα, ενώ το εξίσου καταπληκτικό δεύτερο άλμπουμ τους, "Traced In Air", υπήρξε μια φανταστική πρόταση των αναγεννημένων πλέον Cynic με ένα άλμπουμ που κοιτάει και αυτό μπροστά.

Με τη νέα τους κυκλοφορία, το "Carbon Based Anatomy" EP και το sci fi εξώφυλλο, οι ολοένα και αυξανόμενοι οπαδοί των Cynic ενδεχομένως να περίμεναν κάτι πιο ακραίο, ίσως κοντινότερο στις πρώτες μέρες της μπάντας, με το death metal σκηνικό να υποβαθμίζει τις πιο εναλλακτικές, ακόμα και ambient, εκφάνσεις του ταλέντου των δύο πυρήνων, Masvidal / Reinert. Ήδη όμως με το προηγούμενο EP, "Re-Traced", η μπάντα είχε δείξει τις διαθέσεις της και είχε προκαταβάλλει τους οπαδούς της για την αλλαγή πλεύσης της.  Στην νέα κυκλοφορία συμμετέχει και ένας παλιός γνωστός, ο Sean Malone στο μπάσο, ο οποίος εναρμονίζεται πλήρως στη νέα αυτή κατεύθυνση των Cynic χωρίς ανούσιους εντυπωσιασμούς, με ευφυή γεμίσματα και τις απαραίτητες παρεμβάσεις. Μεταξύ των τριών συνθέσεων που παραδίδουν στο EP οι Cynic παρεμβάλλονται και άλλα τρία κομμάτια ορχηστρικά, με σαφή διάθεση να λειτουργήσουν ως περάσματα, με μια ακόμα πιο ατμοσφαιρική χροιά, παραπέμποντας στις πιο ινδουϊστικές επιρροές της μπάντας, ενώ οι Aeon Spoke καταβολές συνδυάζονται μαεστρικά όταν ο Masvidal χρησιμοποιεί τη φωνή του με περισσότερη μελωδική διάθεση και ενώ τα brutal φωνητικά έχουν πλέον εγκαταλειφθεί. Η αναφορά των Aeon Spoke (project των Masvidal / Reinert) ίσως βοηθάει τον ακροατή να αντιληφθεί τι προσπαθούν να επιτύχουν πλέον οι Cynic, αν και πιστοί στις fusion/progressive επιρροές τους, ειδικά σε κομμάτια σαν το ομώνυμο ή το "Elves Beam Out".

Συνολικά, μια κυκλοφορία που απομακρύνει τους Cynic από τις death metal ρίζες τους, αλλά παράλληλα τους μεταφέρει στο επόμενο στάδιο της δημιουργικότητάς τους, πιο χαλαρούς, το ίδιο όμως ορεξάτους για νέες περιπέτειες σε ένα πολυεπίπεδο πλαίσιο που συναντά κανείς από minimal και ambient ρυθμούς, μέχρι τις γνωστές κιθαριστικές jazz εξάρσεις του Masvidal. Παρόλα αυτά οι διαθέσεις της μπάντας και ο συνθετικός οίστρος δεν εξαντλούνται από τη μικρή διάρκεια του EP, ένα στοιχείο που ενδεχομένως να το υποβαθμίζει.