Cynic

Traced In Air

Season Of Mist (2008)
Από τον Πάνο Παπάζογλου, 22/12/2008
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ τι κάνει ένα συγκρότημα μεγάλο; Ας βάλουμε στην άκρη τις πωλήσεις, την εμπορική καταξίωση για αρχή και ας δούμε τη διαχρονικότητα. Η υστεροφημία ορισμένων συγκροτημάτων με αρκετά βραχύβια παρουσία στα μουσικά δρώμενα, ορισμένες φορές ξεφεύγει από τα στενά όρια του underground και δημιουργεί αναπάντεχες αντιδράσεις από μια μεγάλη μερίδα κοινού. Μια τέτοια αντιπροσωπευτική περίπτωση είναι φυσικά και οι Αμερικανοί Cynic, του μνημειώδους progressive death / thrash με jazz και fusion περάσματα υβριδίου, το οποίο ξεπετάχτηκε στα τέλη της δεκαετίας του ’80 και στις αρχές της δεκαετίας του ’90.

Οι Cynic με το αριστουργηματικό “Focus”, δεκαπέντε χρόνια πριν, συντάραξαν τον ακραίο ήχο μαζί, με άλλες μπάντες σαν τους Atheist, τους Coroner και τους Pestilence, δημιουργώντας έτσι μια άλλη “σχολή” στον ακραίο προοδευτικό ήχο και αφήνοντας παρακαταθήκη ένα άλμπουμ αξεπέραστο.

Οι επαναδραστηριοποιημένοι πλέον Cynic επιστρέφουν με το δεύτερο πολυαναμενόμενο άλμπουμ τους, με τίτλο “Traced In Air” και προσφέρουν ακριβώς αυτό που περίμενε ο κόσμος. Ένα άλμπουμ μνημείο του ακραίου ήχου. Και ενώ δύσκολα αποτρέπονται οι συγκρίσεις με το αριστούργημα “Focus”, το νέο άλμπουμ έχει το δικό του χαρακτήρα και σίγουρα σε στιγμές γλυκοκοιτάζει και τον προκάτοχό του. Οι Cynic του 2008, με τον Tymon Kruidenier στη δεύτερη κιθάρα και στα brutal φωνητικά, πλησιάζουν αρκετά κοντά στο "Focus" με το νέο τους άλμπουμ. Ουσιωδώς πολύπλοκο, γλυκά μελωδικό και φυσικά τεχνικό, το “Traced In Air” είναι ένα άλμπουμ που ξαναφέρνει τους Cynic στο προσκήνιο και εκεί που αξίζουν.

O Masvidal (κιθάρα, φωνή) επαναχρησιμοποιεί το vocoder σε μια προσέγγιση καθαρών φωνητικών, που ακούγονται σαν ψίθυροι, και συνδυάζονται με τις καφρίλες του Kruidenier (κιθάρα, φωνή), δημιουργώντας συνειρμούς με την απόδοση των φωνητικών και στο “Focus”. Σίγουρα τα φωνητικά ίσως προξενήσουν αρνητικά σχόλια και διάφορες αντιδράσεις, αλλά και στο “Focus”, σε πολλά σημεία την ίδια ακριβώς προσέγγιση δεν είχαν;

Τα επεξεργασμένα φωνητικά του Masvidal κυριαρχούν στο “Adam’s Murmur”, ένα εκπληκτικό κομμάτι, σχεδόν υπνωτικό, στο οποίο δίνει ρυθμό το ξέσπασμα του Reinart (drums), ο οποίος σε όλο το άλμπουμ είναι καταπληκτικός. Ουσιώδης και τεχνικός, παίζοντας φοβερά πράγματα. Το “Integral Birth” είναι ίσως το κομμάτι που μένει περισσότερο από το σύνολο του δίσκου, καθώς με τον Malone και τον Reinert δημιουργούν ένα μοναδικό δίδυμο στο rhythm section, προσφέροντας στιγμές που είναι η χαρά του λάτρη της fusion, του progressive metal και της άψογης τεχνικής κατάρτισης των μουσικών. Αλλά οκ, για τον Sean Malone τι να αναφέρεις παραπάνω. Το “King of Those Who Know” αναπτύσσεται σταδιακά, μέχρι να αναλάβει ο Masvidal τα φωνητικά και να αποσπάσει την προσοχή του ακροατή από το θαυμάσιο μουσικό χαλί. Ο πιο εμφανής συνειρμός με το “Focus” πραγματοποιείται με το “Evolutionary Sleeper”. Συνεχόμενα riffs με συνοχή και δυναμικές που χαρακτηρίζουν τον ήχο των Cynic, δημιουργούν ένα αποτέλεσμα συγκλονιστικό.

Το “Nunc Stans” (o δίσκος ανοίγει με το “Nunc Fluens”) κλείνει το άλμπουμ με τα γνωστά computerized φωνητικά του Masvidal και αποτελεί ένα από τα πιο σκοτεινά κομμάτια των Cynic. Mετά από τα 8 κομμάτια η κίνηση για repeat γίνεται σχεδόν μηχανικά.

Σίγουρα το metal και ο σκληρός ήχος γενικότερα χρειάζεται αυτά τα συγκροτήματα ενεργά και να παραμένουν μπροστά στο μέτωπο του τεχνικού metal. Δεκαπέντε χρόνια μπορούν να αλλάξουν τελείως μια μπάντα και τα μέλη της και το πολυαναμενόμενο αποτέλεσμα να μη δικαιώσει την επιλογή για ενδεχόμενο reunion κτλ. Η κατάσταση των Cynic ωστόσο είναι τελείως διαφορετική. Εκμηδένισαν την απόσταση από την κυκλοφορία του “Focus” και η ωριμότητα, η ανάγκη για δημιουργία κάτι συγκλονιστικού που θα δικαιολογεί την ύπαρξη των προσδοκιών, τους ώθησαν στην πραγμάτωση ενός ακόμα κορυφαίου άλμπουμ. Το “Traced In Air”. Και όντως, μετά από αρκετές ακροάσεις τα ίχνη στον ουρανό, στην ατμόσφαιρα προμηνύουν και άλλα μεγάλα πράγματα. Οι Cynic κατάφεραν να προκαλέσουν το θαυμασμό ακόμα και ανενεργοί. Τώρα, μετά από ένα τέτοιο δίσκο, οι προσδοκίες είναι ακόμα περισσότερες. Για reunion άλμπουμ είναι αριστούργημα και η μικρή του σχετικά διάρκεια δημιουργεί ανυπομονεσία και για το επόμενο. Η παρακαταθήκη των Cynic στο χώρο μόλις εμπλουτίστηκε.

  • SHARE
  • TWEET