Culted

Στην βραχύχρονη ιστορία τους, οι Culted μπορούν να αισθάνονται περήφανοι για κάτι πραγματικά σπάνιο. Πρόκειται για μια μπάντα από τον Καναδά που αποκλειστικά μέσω mail και χωρίς τα μέλη της να συναντηθούν ποτέ από κοντά, κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο τους (επίσης από τη Relapse), "Below The Thunders Of The Upper Deep" πριν τριάμισι χρόνια, το οποίο ήταν και αρκετά καλό αν αναλογιστούμε την δυσκολία αυτού του εγχειρήματος. Στην πραγματικότητα τρία από τα μέλη της μπάντας είναι Καναδοί και μέλη των black-o-μέταλλων Of Human Bondage και στενοί φίλοι οι οποίοι αποφάσισαν να δώσουν αυτό το ιδιαίτερο στίγμα στους Culted, με τον να μην συναντηθούν ποτέ για πρόβες αλλά να ανταλάσσουν ιδέες μόνο ηλεκτρονικά, ενώ με τον Σουηδό τραγουδιστή τους Daniel Jansson (ο οποίος μένει μόνιμα στη Σουηδία), δεν έχουν συναντηθεί ποτέ.

Το "Oblique To All Paths", αν εξαιρέσουμε το φανταστικό του ονόματος το οποίο είναι δανεισμένο από ένα ποίημα του Βρετανού αποκρυφιστή Austin Osman Spare (1886-1956), είναι ένα άνισο έργο που μαρτυράει αυτή την ιδιαίτερη στάση που κρατάνε τα μέλη του. Αν και αρκετά συμπαγές σαν σύνολο, με εντυπωσιακές ατμόσφαιρες δείχνει να του λείπει όλη η συμπαντική ουσία που θα το κάνει να ξεχωρίσει. Αντ' αυτού, φαίνεται να εστιάζουν περισσότερη στην ανάπτυξη αυτής της σκοταδιστικής και τελετουργικής ατμόσφαιρας με τις ambient θύελλες στο background, τα επαναλαμβανόμενα drone περάσματα και το έντονο feedback, φανερώνοντας ότι βρίσκονται πιο κοντά στο black metal απ' ότι στο doom. Τα riff τους είναι παντελώς αδύναμα και αδυνατούν να στηρίξουν οποιοδήποτε κομμάτι, εξαιρώντας ίσως μόνο αυτό το μελαγχολικό και αρκετά πιο «ζεστό» (σε σχέση με το ψύχος που βγάζει ο δίσκος, κατά κύριο λόγο) riff-άκι του "Transmittal".

Εν κατακλείδι, το "Oblique To All Paths" είναι ένας μέτριος δίσκος, αλλά μια αρκετά ενδιαφέρουσα προσπάθεια αν αναλογιστούμε την έλλειψη επικοινωνίας των μελών της μπάντας. Από την άλλη επειδή δεν βρίσκω και κάποιον ιδιαίτερο λόγο που θα έπρεπε να συμβαίνει αυτό, μου φαίνεται σαν η ίδια η μπάντα να μην το πολυπιστεύει οπότε μένουμε στο αρχικό, ότι πρόκειται για έναν μέτριο δίσκο που θα ψιλογουστάρουν οι fans των Switchblade, Esoteric, Khanate και Fleshpress, αλλά χωρίς να πετάξουν τη σκούφια τους κιόλας.