Chubby And The Gang

Πέρασαν κιόλας τρία χρόνια από το χαστούκι που ήταν το "The Mutt’s Nutts" του προσωπικού σχήματος του Charlie Manning. Το punk rock σχήμα του κιθαρίστα των The Chisel, που φέτος επέστρεψαν δισκογραφικά με τον δυναμίτη του "What A Fucking Nightmare", κατάφερε να μπλέξει πρώιμο rock ‘n’ roll και τις proto-punk εκδοχές του pub rock σε ένα λατρεμένο μείγμα που μύριζε μπύρα και βενζίνη. Στο τρίτο του άλμπουμ, το συγκρότημα επιχειρεί το επόμενο βήμα, με νέα δισκογραφική στέγη, και σαφώς πιο παραδοσιακό ροκ προσανατολισμό.

Όχι, στο "And Then There Was…", δεν θα βρούμε αμερικανικό ραδιοφωνικό ροκ παρά την μετάβαση στην αντίπερα όχθη του ατλαντικού. Αντιθέτως, περιέχει 16 τραγουδάρες και σε 45 λεπτά πειραματίζεται εντός προκαθορισμένων μεν πλαισίων, με χαρακτηριστική έμπνευση δε. Ομολογουμένως, το καινούριο άλμπουμ των Άγγλων δεν αποτελεί μια αλλεπάλληλη έκρηξη ενέργειας, αλλά δεν ξεχνάει και τις βραδινές ιστορίες του δρόμου που γαλούχησαν την αισθητική του. Ναι, οι Chubby And The Gang θα ηχήσουν ως ‘80s hard rock ("A Lust For More") και θα βάλουν στο μενού και τις λαϊκές τους μπαλάντες ("To Fade Away", "Cocaine Sunday"), θα ροκάρουν όπως εκείνες οι παρέες πριν 60 χρόνια με τα δερμάτινα ("There’s a Devil In The Jukebox", "Since You Said Goodbye"), αλλά η ψυχή τους θα χτυπά σε όσα γίνονται όταν πας στο κοινωνικό χωνευτήρι που είναι μια παμπ.

Το "And Then There Was…" διακατέχεται εκ νέου από εντυπωσιακές κιθάρες και φωνητικές γραμμές, πάντα με την βραχνή γοητεία του Charlie. Κομμάτια όπως το δίλεπτο "To Be Young" με τα τρομερά γυναικεία δεύτερα φωνητικά, ή το "The Bonnie Banks" με τα διακριτικά του πλήκτρα, δείχνουν πως το γνώριμο ύφος της μπάντας μπορεί ακόμη να επιφέρει ενθουσιασμό δίχως να ηχήσει κορεσμένο. Οι Chubby And The Gang εκκινούν από μια παράλληλη αφετηρία από μπάντες όπως οι The Gaslight Anthem ("Two Hearts") αλλά ομολογουμένως έχουν μελετήσει την πιο μελωδική τροπή που πήρε το street punk στα ΄90ς, όπως υποδηλώνει και το "Wish You Were Here". Νωρίτερα, στο φρενήρες "Anticop" θα μας επαναφέρουν βέβαια, σε εργοστασιακές ρυθμίσεις.

Οι καθημερινές, ταξικές ιστορίες βιοπάλης, οι αντιήρωες, (sic), αλλά κυρίως η πολύπλευρη μαγεία που προσφέρουν οι, ευχάριστες ή μη, κοινωνικές συναναστροφές, όλα επανέρχονται σε μια όμορφη ακροαματική εμπειρία. Οι Chubby And The Gang με στιγμές όπως το ανθεμικό και μελαγχολικό "Some To Make You Better, Some To Make You Sick", υπενθυμίζουν πως δεν συνθέτουν τραγούδια μιας χρήσης, μουσικές για απόδραση του σαββατοκύριακου, ή απλώς πολύχρωμες, όπως το εξαιρετικό εξώφυλλο, αναμνήσεις. Δεν επαναπαύονται, αλλά αντιθέτως επιχειρούν να εξελιχθούν ως ένα κανονικό συγκρότημα και όχι ένα ελαφρώς διαφοροποιημένο side project.

Ο Manning έχει το χάρισμα να γράφει πανκ και ροκ κομμάτια με τη στόφα ενός αντι-ροκ σταρ, δίχως όμως να αναζητεί να αναχθεί σε μια τέτοια «προσωπικότητα». Στη συζήτηση του ποιος κρατά το σύγχρονο rock ‘n’ roll ενεργό και φλέγον στο underground, οι Chubby And The Gang σπάνια θα μπουν στο κάδρο ως βαρύνουσα πρόταση. Ελάχιστη σημασία έχει όμως αυτό. Το pub rock, το proto-punk, οι όχι και τόσο χιπστερ εκδοχές του garage rock, το street punk, τα εκρηκτικά σόλο και η γκρούβα, κυρίως όμως αυτός ο ανεπιτήδευτος αέρας του cool, θα ενυπάρχουν στην δισκογραφία αυτού του σχήματος. Δεν είμαι βέβαιος του τι επιφυλάσσει το μέλλον για το σχήμα, είμαι όμως βέβαιος πως παρά τις δύσκολες ισορροπίες σε θέμα συνοχής και διάρκειας, το "And Then There Was…", είναι ξανά ένα από τα καλύτερα punk rock άλμπουμ που θα ακούσετε φέτος.

Bandcamp
Youtube