Cecilia::Eyes

Here Dead We Lie

dEPOT214 (2010)
Από τον Θεοδόση Γενιτσαρίδη, 06/09/2010
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Έρχονται από το Βέλγιο και πλάθουν μελωδική και μοντέρνα rock μουσική από το 2004. Μετά τα "Echoes From the Attic" EP και το πρώτο album τους "Mountain Tops Are Sometimes Closer To The Moon", αυτή εδώ είναι η δεύτερη, ουσιαστικά, ολοκληρωμένη δουλειά τους.

Χωρίς ιδιαίτερα κολλήματα και με περίσσια έμπνευση δημιουργούν μουσικές που έρχονται πολύ κοντά σε συγκροτήματα όπως οι Mono, οι Mogwai και οι Godspeed You! Black Emperor, με μια γερή δόση από shoegaze της δεκαετίας του ενενήντα. Ο θόρυβος είναι το χαρακτηριστικό τους και η ατμόσφαιρα που διακατέχει τον ήχο τους το μεγάλο τους πλεονέκτημα. Βασικές μελωδίες ακολουθούνται από έντονα και δημιουργικά θορυβώδη ξεσπάσματα που σπάνε και ξαναδημιουργούνται από τις κιθαριστικές εκρήξεις. Όπως κάθε μοντέρνα post-rock μπάντα που σέβεται τον εαυτό της έτσι και αυτή γεμίζει τον ήχο της με ambient περάσματα, που γλυκαίνουν την ατμόσφαιρα και ομορφαίνουν τις συνθέσεις. Το πιάνο ανά σημεία ομορφαίνει επικίνδυνα τον ήχο και «σπαράζει» ανάμεσα στο ξεσπάσματα. Παράλληλα, το shoegaze γαργαλιστικό στυλ και ο σκοτεινός ήχος που εναλλάσσεται έντονα με τα μουσικά τοπία που χτίζουν σε post-rock οικοδομήματα, δημιουργούν την αίσθηση ότι ακούς πάρα πολλά όργανα μαζί και προκαλούν συναισθήματα που ως γνωστόν είναι το ζητούμενο σε ορχηστικούς δίσκους και μάλλον το δυσκολότερο. Για άλλους φαντάζει ακατόρθωτο αλλά οι Cecilia::Eyes
φαίνεται πως το καταφέρνουν τέλεια. Όταν μια κιθάρα μπορεί να σε ταξιδέψει τόσο μακριά και ένα «ανέβασμα» να σε χτυπήσει τόσο βαθιά, τότε έχουμε να κάνουμε με μουσική που «μιλάει».  Συνθέσεις που δεν μένουν στο μυαλό και δεν κολλάνε στην θύμηση μας, αλλά ένας δίσκος που ακούγεται ολόκληρος και φτιάχνει μια ώρα ειδυλλιακής και υπέροχης μουσικής που μπορεί να σε κάνει να «ξεφύγεις» έστω νοητικά.

Αν είσαι φίλος του θορυβώδους και σκοτεινού post-rock ανακάλυψε αυτή την μπάντα και σίγουρα θα μείνεις ικανοποιημένος.
  • SHARE
  • TWEET