Casualties Of Cool

Casualties Of Cool

HevyDevy (2014)
Από τον Βαγγέλη Ευαγγελάτο, 31/07/2014
Ένας φύσει «ανώμαλος» και δύσκολος δίσκος, ακόμα και για τα ανισόρροπα στάνταρ του Devin Townsend
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Είναι εκπληκτικό πόσους διαφορετικούς τρόπους έκφρασης μπορεί να δημιουργήσει ένας μουσικός. Για την περιπτωσάρα τον Devin Townsend λέω. Νομίζεις ότι έχεις αρχίσει να χαρτογραφείς το μυαλό του μετά από σχεδόν είκοσι χρόνια καριέρας και ακόμη περισσότερες κυκλοφορίες, όμως στην πραγματικότητα το τοπίο παραμένει ακόμα ασαφές. Το ίδιο ασαφές όπως τότε που κυκλοφόρησε δύο τόσο διαφορετικές δισκάρες όπως το "City" και το "Biomech" με διαφορά λίγων μηνών... Και εκεί που έχεις ετοιμαστεί για μία γερή δόση nerdίλας (και σκέτου καφέ) με το δεύτερο και εκτεταμένο μέρος του "Ziltoid", έρχεσαι ξαφνικά αντιμέτωπος με ένα project σαν τους Casualties Of Cool και τον φερώνυμο αυτών δίσκο. Πρόκειται για την εκ νέου συνεργασία του Καναδού με την Ché Aimee Dorval, η οποία αυτή τη φορά παίρνει διαστάσεις πολύ μεγαλύτερες απ' ότι στο "Ki", με τους δύο μουσικούς να εξερευνούν την «στοιχειωμένη» πλευρά της country...

Έτσι τα λέει ο ίδιος ο Townsend, τουλάχιστον, περιγράφοντας το υλικό των Casualties Of Cool ως «haunted Johnny Cash songs», με το λατρεμένο του κόλλημα -το ambient- να εισχωρεί κι αυτό στην εξίσωση, προσθέτοντας μία χαρακτηριστική «ανωμαλία» στο αποτέλεσμα. Οι συγκρίσεις με πρότερα δείγματα της δισκογραφίας του Καναδού ξεκινούν στο "Ki" και σταματούν ακριβώς εκεί, κυρίως όμως αναφορικά με τον ήχο και τον μινιμαλισμό των συνθέσεων και όχι τόσο με το ύφος. Το στιχουργικό κομμάτι διατηρεί ενιαίο (concept) χαρακτήρα, με την μουσική να υποστηρίζει πλήρως την ροή του και να ξεδιπλώνεται προοδευτικά και ομαλά, φανερώνοντας την πλοκή, διαγράφοντας τον ψυχισμό του κεντρικού χαρακτήρα και τοποθετώντας τις δυνατές «σκηνές» της ιστορίας ακριβώς στα κατάλληλα χρονικά σημεία.

Κάπως έτσι, το "Flight" είναι το πρώτο κομμάτι που θα ξεχωρίσει χάρις στα αιθέρια φωνητικά της Dorval, φέρνοντας στο μυαλό την αισθητική των τελευταίων δίσκων των Anathema, με τα πανέμορφα "Bones" και "The Bridge" να ακολουθούν απαρτίζοντας τις πιο έντονες συνθετικά -και συναισθηματικά- στιγμές του δίσκου. Οι διαθέσεις διατηρούνται σχεδόν μονίμως σε επίπεδα βαθιάς ηρεμίας, θυμίζοντας καταστάσεις που θα μπορούσες να συναντήσεις σε δίσκο των Lunatic Soul (το προσωπικό project του Mariusz Duda των Riverside) με το μοναδικό ξέσπασμα να έρχεται στο δωδέκατο κατά σειρά "Deathscope" και να διαρκεί μόλις λίγα δευτερόλεπτα. Ο Jørgen Munkeby (των Νορβηγών Shining) διανθίζει με τους ήχους του σαξοφώνου του το "Moon", ενώ ο -γενικώς αφανής- drummer του project, Morgan Ågren (των Kaipa), αφήνει το στίγμα του στο «παράξενο» "Pier", μιμούμενος ήχους ρολογιών. Σε επίπεδο φωνητικών, ο Townsend περιορίζεται κατά βάση σε δευτερεύοντα ρόλο, παραχωρώντας τα ηνία στην συνεργάτιδά του, και δικαιολογώντας έτσι -τρόπον τινά- την απουσία του ονόματός του από τον τίτλο του project.

Πιστεύω ότι, αν ζητούσα από 100 ανθρώπους που έχουν ακούσει το άλμπουμ να το περιγράψουν μονολεκτικά, θα έπαιρνα πάνω από 60-70 διαφορετικές απαντήσεις. Γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο, διαπιστώνω ότι o καθορισμός της αξίας του "Casualties Of Cool" δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση. Πρόκειται για έναν φύσει «ανώμαλο» και δύσκολο δίσκο, ακόμα και για τα ανισόρροπα στάνταρ του Townsend. Αυτή είναι η ιδιαιτερότητά του, αυτή η δύναμή του, αυτή και η αδυναμία του...
  • SHARE
  • TWEET