Burial

Είναι γνωστό πως ο Burial παίζει με την πένα των κριτικών σε κάθε δουλειά του, το να εξηγήσεις με λόγια κάθε ταξίδι του αποτελεί ένα παιχνίδι φαντασίας. Είναι από τους λίγους εκεί έξω που μπορούν να ευθυγραμμίσουν την χρήση των δύο άκρων του μυαλού σου και μάλιστα να την κρατήσουν σε τόσο υψηλά επίπεδα. Τα bytes γίνονται beats και αυτά με την σειρά τους συναίσθημα, έτσι ώστε να ξεχυθούν από άκρη σε άκρη στον εγκέφαλό σου με την μορφή δυαδικού συστήματος και να τον κάνουν να δουλέψει σε υψηλές στροφές ώσπου εκεί να μπει μια άνω τελεία σε αυτόν τον όχι και τόσο φαύλο κύκλο.

Είναι κρίμα να πεις πως ο κύριος William Bevan φτιάχνει κινηματογραφική μουσική, παρόλο που η χρήση τρελών samples όπως αναπτήρες που ανάβουν, βεγγαλικά που σκάνε στο βάθος, πόρτες που τρίζουν στο κλείσιμό τους κτλ σε οδηγούν σε μια άναρχη δημιουργία αφηρημένων καρέ. Το να προσπαθήσεις να καταλήξεις στο αν παίζει minimal συναισθηματική dubstep, DnB, ambient, UK garage και στη συνέχεια να αναλύσεις τα bpm και τα χτυπήματα της μπότας είναι τόσο ηλίθιο. Είναι ο ορισμός της σκεπτόμενης φουτουριστικής μουσικής και αυτό που λέω είναι ιεροσυλία για τον λόγο του ότι δεν μπορείς να βάλεις ταμπέλες στους κλασικούς, διότι αυτό είναι, ένας κλασικός της εποχής μας.

Πέρα από τη μουσική του, το underground profile του γιγαντώνει ακόμα περισσότερο την καλλιτεχνική του περσόνα. Ο Burial δεν κάνει dj gigs - live εμφανίσεις, ραδιοφωνικά shows και μόνο ελάχιστες φωτογραφίες του υπάρχουν στο διαδίκτυο. Στην αρχή της καριέρας του, πέρα από τα συγγενικά του πρόσωπα κανείς άλλος δεν γνώριζε πως γράφει μουσική, έτσι μόνο με αυτούς μπορούσε να μοιραστεί την χαρά της επιχτυχίας του, μάλιστα σε μια από τις λίγες συνεντεύξεις που έχει δώσει περιγράφει στιγμές όπου κάθονταν άτομα δίπλα του, έβαζαν μουσικές του και αυτός σιωπηλός ευχόταν να μην πουν κακό λόγο για αυτόν. Ό,τι λέει για την μουσική του τηρεί και για τον ευατό του («Underground music should have its back turned, it needs to be gone, untrackable, unreadable, just a distant light») και σίγουρα αν δεν ήταν η υποψηφιότητα για Mercury prize το 2008 ακόμα δεν θα γνωρίζαμε το πραγματικό του όνομα. Ο χαρακτηρισμός «Banksy της μουσικής» από αρκετούς είναι άκυρος και όσοι γνωρίζουν την εμπορευματοποίηση του τελευταίου θα συμφωνήσουν μαζί μου.

Τι γίνεται όμως με την φετινή του κυκλοφορία; Αν παλιότερα κατά πολλούς ήταν ο μάγος που φτιάχνει διαμάντια κλέβοντας ήχους από παιχνίδια του playstation, τώρα φτάνει σε άλλα επίπεδα. Τόσο μεγαλειώδης δεν ακούστηκε ποτέ του. Η ψυχρή μαυρίλα έτοιμη να σε πνίξει είναι πάλι εδώ, όπως το ίδιο και η βροχή λάβας συναισθημάτων. Τέτοια βιαιότητα όμως δεν είχε δείξει πάλι. Τρία κομμάτια αποτελούν το EP με συνολική διάρκεια πάνω των 30 λεπτών, τρεις συμφωνίες αρκετά πάνω του εξαιρετικού με την μια καλύτερη από την άλλη. Ίσως το 2011 να μας είχε δείξει κάποια σημάδια στο τι έπεται. Οι συνεργασίες του με Four Tet - Thom Yorke, Massive Attack ήταν σαν να μας έκλεινε το μάτι και να έλεγε με τρόπο πως σοβάραψαν τα πράγματα. Το "Kindred" εξαρχής φαντάζει λες και συσσωρεύει μια βάρβαρη ενέργεια, στη συνέχεια την επεξεργάζεται ("Loner"), ώσπου στο τέλος να γίνει μια τροματική έκρηξη λάμψης ("Ashtray Wasp").

Στα τεχνικά χαρακτηριστικά τώρα, αν κάτσεις και ξεψειρίσεις τα κομμάτια θα βρεις παλιούς γνώριμους ήχους από προηγούμενες δουλειές του. Πιο συγκεκριμένα, samplάρει παλιότερα samples από εποχή "Untrue" μέχρι το πρόσφατο "Street Halo" που εδώ πρέπει να γίνει και μια αναφορά στο ότι από το περσινό του EP και ύστερα άρχισε να χρησιμοποιεί κανονικό επαγγελαμτικό DAW και ίσως φαίνεται και στην ποιότητα του ήχου του.

Είμαστε τυχεροί που στις μέρες μας μπορούμε να απολαμβάνουμε καλλιτέχνες όπως ο Burial. Το να δημιουργήσεις και να συντηρήσεις έναν μύθο στην εποχή της πληροφόρησης είναι αρκετά δύσκολο, το να τον συνδυάσεις όμως με απαράμιλλης ομορφιάς δημιουργήματα είναι κάτι που γίνεται μια φορά στα 10-20 χρόνια.

Όποιες και αν είναι οι μουσικές σου προτιμήσεις, δώσε μια ευκαιρία στο "Kinderd" να σε συντροφεύσει στις πιο μοναχικές στιγμές σου, είμαι σίγουρος πως δεν θα σε απογοητεύσει διότι αποτελεί αν όχι την καλύτερη φετινή μουσική κυκλοφορία, τότε μια από τις καλύτερες!