Bring Me The Horizon

Οι Bring Me The Horizon είναι ένα συγκρότημα απο το Shefield της Αγγλίας και από το 2004, όταν και δημιουργήθηκαν, έως και σήμερα έχουν κυκλοφορήσει τρεις δίσκους. Το όνομά τους το δανείστηκαν από μια φράση του Captain Jack Sparrow, από την πρώτη ταινία της γνωστής -μέχρι στιγμής- τριλογίας. Το -βαθιά ανάσα και πάμε- "There Is A Hell, Believe Me I've Seen It. There Is A Heaven, Let's Keep It A Secret" είναι η πρώτη κυκλοφορία με την οποία ασχολούμαι επισταμένως με τη μπάντα και ομολογώ πως, αν και συνήθως σχήματα τέτοιου είδους τα απορρίπτω εξαρχής, οι Εγγλέζοι βάλθηκαν να καθαρίσουν για πάρτη όλων των υπολοίπων σχημάτων που έπεσαν πριν από αυτούς στα χέρια μου.

Κινούμενοι σε post-hardcore μονοπάτια καταφέρνουν από το πρώτο μόλις κομμάτι, το "Crucify Me", στίχοι του οποίου αποτελούν τον τίτλο του δίσκου, να κινήσουν το ενδιαφέρον. Μετά τα πρώτα δύο λεπτά ενός κατά τα άλλα συμπαθητικού κομματιού, σκάει η Lights -για όσους δεν την ξέρουμε, 23χρονη synthpop τραγουδίστρια- στην πρώτη από τις guest συμμετοχές του δίσκου, σε ένα ηλεκτρονικό, σχεδόν techno, ξέσπασμα, το οποίο καταλήγει σε ένα ακουστικό outro που σε αφήνει με το στόμα ανοιχτό. Εξαιρετικό άνοιγμα δίσκου και συνάμα αρκετά έξυπνο εκ μέρους των Bring Me The Horizon.

Και αν θεωρήσουμε την αρχή το ήμισυ του παντός, η συνέχεια φαντάζει εξίσου συναρπαστική. Τα καθαρά φωνητικά του Josh Franceschi των You Me at Six στο "Fuck", τα βιολιά στο "Don't Go", τη δεύτερη συμμετοχή της Lights στο δίσκο, ένα screamo πέρασμα που μου έφερε στο νου τους My Own Private Alaska, το ορχηστρικό, a la "Your Bedtime Story Is Scaring Everyone" των In Flames, "Memorial", το οποίο εξελίσσεται στο επίσης χαλαρό "Blessed With A Curse", όπου κάνει την εμφάνισή του ένα όμορφο/γεμάτο συναίσθημα solo, το punk'd "The Fox And The Wolf" με τη συμμετοχή του Josh Scogin των The Chariot.

Όλα τα παραπάνω αποτελούν τις ξεχωριστές στιγμές ενός δίσκου δυνατού post-hardcore/metalcore, εμπλουτισμένου με ηλεκτρονικές πινελιές και ενορχηστρώσεις, που τον κάνουν να ξεχωρίζει από τις υπόλοιπες κυκλοφορίες του είδους, αν και υπάρχουν στιγμές και κομμάτια που κουράζουν ελλείψει πρωτοτυπίας ή/και ως σύνολο τα κομμάτια φαντάζουν λίγο αταίριαστα μεταξύ τους, χωρίς αυτό να αφαιρεί την ταμπέλα της καλής κυκλοφορίας από το "There Is A Hell...".