Boss Keloid

Δεν ξέρω από πού να ξεκινήσω να συνθέτω το πρώτο κείμενο αφιερωμένο στους Boss Keloid που φιλοξενούμε στο διαδικτυακό μας περιοδικό... Θα σταθώ, λοιπόν, στο χρώμα του εξωφύλλου, όσο ηλίθιο αδόκιμο και αν μπορεί να κριθεί αυτό. Συγχωρείστε με, αλλά η επιλογή του background χρώματος αντικατοπτρίζει τέλεια το λόγο που το "Melted On The Inch" είναι ένας φοβερός δίσκος. Μιλάμε για αυτήν την ξεπλυμένη, στενάχωρη απόχρωση ενος sea-green εμποτισμένου με μια υποψία μπλε που δεν θα δεις σχεδόν ποτέ να κυριαρχεί εκεί έξω. Είναι παράξενη επιλογή, ναι. Όχι σκοτεινή, αλλά περίεργη, υπό μια ολίγον τι ψυχρή, αποστηρωμένη, τεχνοκρατική έννοια - και αυτό βγάζει μια υποψία μοντερνισμού. Φαντάζει φρέσκια, χωρίς να χρειαστεί να σοκάρει ή να τραβήξει το βλέμμα με έντονα φούξια ή καλειδοσκοπικές υφές για να φανεί ρηξικέλευθη. Στο μέσο του καμβά, βρίσκουμε πειραματισμούς γραφίστα σε κάποιο υπολογιστικό πρόγραμμα 3D design: πρακτικά ημιτελές, μα εν τέλει και υπό κάποια γωνία, ολοκληρωμένα όμορφο ως εξώφυλλο.

Δεν ξέρω αν γίνεται κατανοητός ο τρόπος με τον οποίο το παραπάνω λογύδριο παραλληλίζει σε περιέργως πολύ μεγάλο βαθμό την ίδια την ουσία του άλμπουμ. Ας το πω κάπως πιο στρωτά. Το "Melted On The Inch" είναι ένα από τα καλύτερα μοντέρνα metal άλμπουμ της χρονιάς, με περισσή ευκολία και χωρίς πολλές-πολλές ενστάσεις. Η σχολή είναι η progressive-sludge-stoner metal που στηρίζεται σε έξυπνους ρυθμούς, δυνατά riff και σπασμένα φωνητικά. Καταλάβατε, κάτι από Mastodon μέχρι Baroness, δεν χρειάζεται να το γράψουμε κιόλας. Οι ίδιοι αναφέρουν τους Keelhaul σαν αρχική επιρροή τους, γι’ αυτό και ανεβαίνουν στην υπόληψή μας, σε συνδυασμό με το ίδιο το όνομα της μπάντας που είναι παρμένο από κομμάτι των Iron Monkey.

Οι συστάσεις γίνονται λίγο καθυστερημένα, στον τρίτο στούντιο δίσκο των Βρετανών, μα είναι και λογικό αν το σκεφτεί κανείς. Τώρα υπέγραψαν σε μεγαλύτερη δισκογραφική και έφτασαν στα αυτιά μας, τώρα έγιναν πιο προοδευτικοί από ποτέ, τώρα έφτιαξαν μεγάλο ήχο με προσθήκη πληκτρά, τώρα έβγαλαν τον breakthrough δίσκο τους. Αν ανατρέξετε λίγο πιο πίσω στα "The Calming Influence Of Teeth" (2013) και "Herb Your Enthusiasm" (2016) θα βρείτε μια άκρως ταλαντούχα μπάντα με έξυπνα riff και ωμό ήχο που εξελισσόταν με ραγδαίους ρυθμούς από κυκλοφορία σε κυκλοφορία. Εδώ θα βρείτε ένα άλμπουμ-κόλλημα που ξεχωρίζει με την πρώτη ακρόαση από ό,τι πέσει στα αυτιά σου. Οι Boss Keloid του "Melted On The Inch" είναι μια φτασμένη μπάντα με σχηματισμένο ήχο.

Ο ίδιος ο δίσκος είναι μικρός σε διάρκεια. Μόλις έξι συνθέσεις πέντε έως επτά λεπτών, επιλεγμένες αυστηρά ώστε να μην υπάρχει η παραμικρή υποψία εκπτώσεων. Riff-άρες, προοδευτικά περάσματα, φωνάρα από τον Alex Hurst (ο οποίος γράφει και τους -κάπως αφελείς- στίχους) και πολύ groove. Παρά τις εμφανείς sludge επιρροές και το βάρος που βγάζει ο ήχος τους, οι Boss Keloid δεν είναι σκοτεινοί. Τουναντίον. Η διάθεση προκαλεί ανάταση και θετικές σκέψεις, αντίστοιχες των στιχουργικών παροτρύνσεων, κάτι που μεγεθύνεται από την αλα-Clutch αρρενωπότητα της φωνής του Hurst.

Ήδη από το εξαιρετικό εναρκτήριο "Chronosiam" οι καινοτόμες επιλογές σε ήχους, ρυθμούς και δομή είναι σαφείς και συνεχίζονται σε όλο το άλμπουμ. Ωστόσο, όσο προχωράς στην ακρόαση των τραγουδιών, τα πράγματα δένουν ακόμα περισσότερο. Άλλοτε πιο ψυχεδελικοί και trippy όπως στο "Jromalih", άλλοτε πιο μονολιθικοί και doom όπως στο "Lokannok" μα πάντα επιβλητικοί, με αποκορύφωμα το "Griffonbrass" που κλείνει με στόμφο έξι πορωτικές συνθεσάρες. Τα υπόλοιπα στο κάτωθι bandcamp...

Bandcamp