Bonded By Blood

Ποιά συμβολή έχουν στη σημερινή μουσική τα συγκροτήματα που απαρτίζουν το λεγόμενο «κίνημα αναβίωσης του thrash»; Υπάρχουν απλά για να θυμούνται οι παλιότεροι και να μαθαίνουν οι νεότεροι, που λέμε; Οι Καλιφορνέζοι Bonded By Blood περιπλανήθηκαν σε μονοπάτια του παρελθόντος με το ντεμπούτο τους, επιχειρώντας να εισάγουν μία νέα γενιά οπαδών σε ένα ιδίωμα, του οποίου την γέννηση και την πρώτη φάση δεν πρόλαβε να γνωρίσει. Καλά μέχρι εδώ. Για το κρίσιμο δεύτερο album, όμως, χρειάζονται πολλά παραπάνω˙ εν μέρει αποστασιοποίηση από τις ζωογόνες επιρροές (πριν αυτές αποβούν καταστροφικές), ημίσεια κλίση προς ένα πιο προσωπικό ύφος, αλλά και πολλά αποθέματα ψυχής.

Το "Exiled To Earth" φέρνει εις πέρας τα παραπάνω με σχετική επιτυχία. Η κολακεία προς τους Exodus, Forbidden, Agent Steel και Testament τιθασεύεται και μετασχηματίζεται σε όπλο που χρησιμοποιείται σοφά και με φειδώ. Ταυτόχρονα, η λατρεία για τα early 90s επεκτείνεται με συχνές επιδράσεις από την "Rust In Peace" περίοδο των Megadeth, σαφή περάσματα από Vio-Lence και Death Angel, αλλά και στοιχεία από τη γερμανική σκηνή, με τους Destruction να έρχονται πρώτοι στο νου κυρίως λόγω των φωνητικών. Όλα αυτά συνεπάγονται υψηλές ταχύτητες, ολοένα αυξανόμενο μένος και χύμα αισθητική.

Εκτελεστικά εντυπωσιακή καθ' όλη τη διάρκεια του δίσκου, η πεντάδα από την Καλιφόρνια αποδεικνύει ότι, παρά το νεαρό της ηλικίας της, είναι πραγματικά ταλαντούχα. Αυτό άλλωστε τους έδωσε και την πρώτη θέση ανάμεσα σε 250 μπάντες σε μουσικό διαγωνισμό προ ολίγων ετών, και μαζί την ευκαιρία που ζητούσαν για να αναδειχθούν. Πάνω απ' όλα, όμως, στο "Exiled To Earth" λάμπει η κιθαριστική δουλειά των Lee / Juarez, οι οποίοι, ειδικά στα solo, κάνουν απίστευτα πράγματα. Ο Jose "Aladdin" Barrales έχει διαφοροποιήσει το στυλ των φωνητικών του αισθητά από το ντεμπούτο "Feed The Beast", θυμίζοντας πλέον κάτι μεταξύ Sean Killian (Vio-Lence), Russ Anderson (Forbidden) και Schmier (Destruction). Και μπορεί αυτό το κράμα φωνητικών επιρροών να ακούγεται ενδιαφέρον, σε πολλά σημεία όμως αυτή η υπερβολική κακία κουράζει και γίνεται κάπως ενοχλητική.

Συνυπεύθυνη για αυτό είναι η παραγωγή του Ralph Patlan (Megadeth, UFO, White Wizzard), η οποία δίνει πολύ περισσότερο χώρο στη φωνή του "Aladdin" από όσο ίσως θα έπρεπε. Εξάλλου μιλάμε για ένα ατόφιο thrash album, η κινητήρια δύναμη του οποίου θα έπρεπε να είναι οι κιθάρες του. Κατά τα άλλα πάντως, η δουλειά του Patlan δρα τονωτικά στον δίσκο, αφού απέχει πολύ από την πλειοψηφία των σημερινών κυκλοφοριών, και ξεφεύγει από τον υπερβολικά γυαλισμένο ήχο της σχολής του Andy Sneap.

Ένα ακόμα πολύ θελκτικό στοιχείο στο "Exiled To Earth" είναι η ιστορία που βρίσκεται από πίσω του. Όλα τα τραγούδια συνδέονται κάτω από ένα ενιαίο concept, πράγμα εξαιρετικά σπάνιο σε thrash δίσκο. Πρόκειται για μία ιστορία επιστημονικής φαντασίας που εκτυλίσσεται 600 χρόνια στο μέλλον, και εξιστορεί τους αγώνες μίας ομάδας πολεμιστών ενάντια στην εξωγήινη φυλή των Crong, προκειμένου να επανακτήσει την κυριαρχία του πλανήτη από αυτούς και να διασώσει την ανθρώπινη φυλή. Αν και δεν διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας, ωστόσο πρόκειται για θέμα που ενδέχεται να έχει βάθος, με περιθώρια για κοινωνικούς και πολιτικούς προβληματισμούς. Επίσης βοηθάει τη μπάντα να δείξει ένα πιο ώριμο πρόσωπο αλλά και να δέσει ωραία το album, αφού το concept αναπτύσσεται παράλληλα και αρμονικά με τη μουσική, παρουσιάζοντας ένα επιπρόσθετο ενδιαφέρον.

Το "Exiled To Earth", η δεύτερη και πιο φιλόδοξη προσπάθεια των Bonded By Blood, είναι ένας δίσκος που κυλάει αβίαστα, καθίσταται αναζωογονητικός για τη thrash σκηνή και αναμφίβολα άξιος προσοχής, αν και πιθανότατα θα εκτιμηθεί μόνο από τους υπέρμαχους του είδους. Στην πολύ μικρή μέχρι τώρα πορεία της, η μπάντα από την Pomona δείχνει πολλά ενθαρρυντικά στοιχεία όπως προσωπικότητα, συνθετική ωριμότητα και άψογη τεχνική κατάρτιση. Δικαίως τραγουδάνε για το μέλλον, αφού τους ανήκει.