Black Cobra

Imperium Simulacra

Season Of Mist (2016)
Από τον Γαβριήλ Φιλιππόπουλο, 25/02/2016
Οι Black Cobra μετά από τόσα χρόνια δείχνουν να μην τους καίγεται καρφί παίζοντας το δικό τους hardcore Influenced sludge και doom
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Πήραν τον χρόνο τους οι Black Cobra, εκεί στο Σαν Φραντσίσκο. Άφησαν πέντε χρόνια να περάσουν από τον τελευταίο δίσκο τους και επανέρχονται με φούρια και όρεξη. Έχω μία αδυναμία στα δίδυμα, πόσο μάλλον όταν τα έχω ανακαλύψει πρώτη φορά από συναυλία και όχι από κάποια πρόταση σε περιοδικό ή από ψάξιμο στο ίντερνετ. Ήταν το μακρινό 2006 στο An μαζί με τους Blutch. Δεν είχαμε ιδέα ποιοι ήταν οι Black Cobra, ούτε οι Cavity, ούτε οι Acid King. Η σφαλιάρα που φάγαμε από την εμφάνιση τους ήταν γιγαντιαία. Έπαιζαν με τέτοιο πάθος και δύναμη που πραγματικά δεν ξεχώριζες ότι πάνω στη σκηνή βρίσκονταν μόνο δύο άτομα.

Οι Jason Landrian (κιθάρες, φωνητικά, ex-Cavity) και Rafael 'Rafa' Martinez (τύμπανα, ex-Acid King) έχουν βρει την ιδανική χημεία και αυτό φαίνεται περισσότερο στις live εμφανίσεις τους. Στους δίσκους, με τον κατακλυσμό από riffs, βαβούρα και layers δεν είναι τόσο ευδιάκριτο το στοιχείο της ενότητας που έχουν μεταξύ τους. Οι άνθρωποι παίζουν σαν ένα σώμα δίχως αύριο.

Το μεγάλο ερώτημα έγκειται στο κατά πόσο η μουσική μίας μπάντας σαν τους Black Cobra είναι χρήσιμη, κρίσιμη και σύγχρονη. Ποιός είναι ο σκοπός που έρχεται να επιτελέσει. Δεν βρισκόμαστε σε μία περίοδο όπου θα εμφανιστεί ένα συγκρότημα όπως οι Cavity και θα συνταράξει τα λιμνάζοντα ύδατα του ακραίου heavy ήχου. Οι Καλιφορνέζοι πάντως μου δείχνουν πως δεν τους καίγεται καρφί. Έπαιζαν πάντα hardcore Influenced sludge και doom και το ίδιο κάνουν και τώρα. Με ελαφρώς πιο έντονα τα χεβι μεταλάδικα στοιχεία. Και κάπως πιο κοντά στους High On Fire.

Το "Imperium Simulacra" σίγουρα δεν είναι ο καλύτερος δίσκος τους. Είναι όμως ο πιο πολυποίκιλος. Ο σκοπός τους να παίξουν δυνατή heavy μουσική χωρίς φιοριτούρες επιτελείται αγόγγυστα. Σε σημεία μάλιστα ο δίσκος θα μπορούσε να θεωρηθεί και κλασικός. Από τη μέση μέχρι το τέλος του "Fathoms Below" ή το κατακλυσμιαίο riff που παίζει σε όλο το "Eye Among The Blind". Ή ακόμα και τον νεοτερισμό για αυτούς, να παίξουν blastbeats (παλιομοδίτικα) στο "Obsolete". Φτάνοντας στην κορύφωση του δίσκου και το "Sentinel" με το Isis (περιόδου "Panopticon") σημείο μετά το 03:00 να σε καθηλώνει.

Κε αρχισυντάκτα μπορώ να βάλω τον μισό δίσκο «Επιλογή Rocking»;

  • SHARE
  • TWEET