Barren Earth

Curse Of The Red River

Peaceville (2010)
Από τον Άλκη Κοροβέση, 03/06/2010
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Οι Barren Earth είναι ένα σχετικά νέο, αμιγώς φινλανδικό σχήμα που αποτελείται από πρώην και νυν μέλη συγκροτημάτων του βεληνεκούς των Kreator, Amorphis, Swallow The Sun κ.ά. Δημιουργήθηκαν το 2007 και φέτος κυκλοφόρησαν την πρώτη τους ολοκληρωμένη δουλειά με τίτλο "Curse Of The Red River", ενώ είχε προηγηθεί ένα EP το 2009 με τίτλο "Our Twilight". Κινητήριος μοχλός των Barren Earth είναι ο πρώην μπασίστας των Amorphis, Olli-Pekka "Oppu" Laine.

Στο "Curse Of The Red River" έχουμε να κάνουμε με 9 συνθέσεις φινλανδικού death metal της σχολής των Amorphis, κάπου μεταξύ "Tales From The Thousand Lakes" και "Elegy" με λίγους opethισμούς "Morningrise" εποχής. Ούτε λίγο ούτε πολύ ο κορμός της μπάντας υπήρξε για κάποιο διάστημα στους Amorphis, οπότε η προσέγγιση αυτή δεν προκύπτει από το πουθενά. Και λέω προσέγγιση γιατί σε καμία περίπτωση δεν αντιγράφουν. Έχουν έναν χαρακτήρα που διατηρεί κάτι το προσωπικό, διαχέοντας το στις συνθέσεις τους. Δημιουργούν μια ατμόσφαιρα που πλέον οι δίσκοι των Φινλανδών δεν το επιχειρούν καν.

Αυξομειώνουν τις ταχύτητες από ακουστικά folk περάσματα σε βίαιο deathmetalικό δικασιλίκι και ξανά μετά σε ατμοσφαιρικό πληκτροπέρασμα. Μεγάλο μέρος της μουσικής τους οφείλεται και στα πλήκτρα που κρατούν έναν σημαντικό και όχι απλώς συνοδευτικό ρόλο στο σχήμα. Τα φωνητικά του Kotamäki των Swallow The Sun τα γνωρίζαμε, αλλά στο "Curse Of The Red River" καταφέρνουν να ταιριάξουν εξαιρετικά με τα όργανα, τόσο στα καθαρά όσο και στα brutal, τα οποία και υπερισχύουν στη διάρκεια του δίσκου.

Με μια παραγωγή-εγγύηση από τον Dan Swano να βγάζει ακριβώς το συναίσθημα που μάλλον επιθυμούσαν, οι Barren Earth κατάφεραν να επαναφέρουν το φινλανδικό folk/death metal στο προσκήνιο με τον καλύτερο τρόπο. Αξίζουν την προσοχή σας, αν σας έχουν λείψει οι παλιές στιγμές των Amorphis. To "Curse Of The Red River" είναι ένα προσεγμένο και εμπνευσμένο album από μια νέα μπάντα με έμπειρα μέλη που δεν θα κάνει το μπαμ, αφού δεν προσφέρει στον ακροατή κάτι καινούριο, αλλά κάνει εξαιρετική δουλειά στο να ανακαλεί στη μνήμη συναισθήματα γνώριμα από περασμένες εποχές, συνδεδεμένα με δίσκους ορόσημα όπως το "Tales From The Thousand Lakes".
  • SHARE
  • TWEET