Backyard Babies

Μουσικό δίλημμα: Ποιοι ροκάρουν καλύτερα; Οι Ευρωπαίοι ή οι Αμερικάνοι; Μη βιαστείτε... Ok, οι Ευρωπαίοι. Ποιοι όμως; Οι Άγγλοι, οι Γερμανοί, οι Ιταλοί, οι Γάλλοι ή μήπως οι Σκανδιναβοί; Κι αν είναι οι τελευταίοι, ποιοί από δαύτους; Εδώ ναι, απαντήστε αβίαστα γιατί η απάντηση είναι και εύκολη και προφανής.

Όντας η Σουηδία εδώ κι αρκετά χρόνια πλέον η καλύτερη ροκ μουσική σκηνή, έτσι και οι Backyard Babies αποτελούν ένα από τα αξιολογότερα σχήματα που εκπροσωπούν τη μουσικομάνα χώρα τους στην παγκόσμια αλλά πρωτίστως ευρωπαϊκή μουσική βιομηχανία. Γιατί; Επειδή και στον πέμπτο δίσκο τους κάνουν πολύ καλά, κι ακόμα καλύτερα, αυτό που οι πρωτομάστορες κι έχοντες τα σκήπτρα, μέχρι και τις αρχές του '90, Αμερικάνοι έχουν ξεχάσει εδώ και πολύ καιρό.Το αλήτικο, παλιομοδίτικο hard rock με ολίγη από punk αυτοεπιβεβαιώνεται και πάλι, συνοδευόμενο από αμέτρητα λίτρα μπύρας, κραιπάλες και κωλοπαιδαρισμούς (σημείωνε Μπαμπινιώτη).

Με 12 ενθουσιώδη τραγούδια συνολικής διάρκειας 39 λεπτών, που καταγράφεται στα υπέρ της κυκλοφορίας μιας και δεν κουράζει, ίσα ίσα, στέλνουν τα χαιρετίσματα και τα απεριόριστα σέβη τους προς τους απανταχού ρέμπελους, που τη βρίσκουν με το "επαγγελματικό" τζαμάρισμα, τα βρώμικα solos και τη διαδικασία του να γράψεις ένα τραγούδι αφιερωμένο στη γκόμενα σου, 10 λεπτά αργότερα από την ώρα που σε χώρισε για κάποιον πιο άσχημο, αλλά πλουσιότερο από εσένα.

Να το αγοράσετε; Εδώ μέχρι και οι Velvet Revolver το απέκτησαν προκειμένου να ανακαλύψουν το συστατικό που έλειπε από το άλμπουμ τους, κι εσείς θα κωλώσετε; Για τον Axl μη με ρωτήσετε αν το έχει, ο Ηλίας μας όμως κάτι παραπάνω θα ξέρει... Για όλα αυτά και για άλλα τόσα... "kick out the jams, motherfuckers!".

Τα "μη νηφάλια" σέβη μου...