Asphyx

Είναι από τις περιπτώσεις που ξέρεις τι να περιμένεις και ξέρεις ότι δεν πρόκειται να πέσεις έξω. Δεν πρόκειται αυτή η μπάντα να σε ξεγελάσει, καθώς τα standard δεν πέφτουν ποτέ χαμηλά. Έχοντας, λοιπόν, αυτά υπόψη συναντάμε τους βετεράνους Asphyx να επανέρχονται με νέο άλμπουμ και δεν χαρίζονται σε κανέναν, ούτε συμβιβάζονται με κάτι λιγότερο από αυτό που ξέρουν και θέλουν να κάνουν. Τρία σχεδόν χρόνια μετά το "Death... The Brutal Way" συνεχίζουν στο ίδιο ύφος, death metal αργό (κατά βάση), βαρύ και ασήκωτο. Η μπάντα παρουσιάζει και πάλι αυτό τον ογκώδη ήχο που τσακίζει κόκκαλα και κάθε riff μπορεί να σε κολλήσει στον τοίχο.

Η πολεμική θεματολογία των κομματιών συνεχίζει και σε αυτό το άλμπουμ και θα έλεγα ότι συνδυάζεται πολύ ωραία με την ατμόσφαιρα και την ένταση που προκαλεί για μια ακόμη φορά η μουσική των Asphyx. Τα κομμάτια του άλμπουμ εμπεριέχουν κατά κύριο λόγο αργόσυρτα, doom μέρη, ενώ δε λείπουν και κάποια ξεσπάσματα, τα οποία όμως είναι περιορισμένα.

Το εναρκτήριο ξεκινάει με τη διάθεση να σε ισοπεδώσει, αλλά ένα πιο αργόσυρτο γύρισμα μέχρι το τέλος του κομματιού αρκεί για να σε βασανίσει χωρίς έλεος, για να ακολουθήσει το σφυροκόπημα του ομώνυμου κομματιού και το οποίο βέβαια απαιτεί γερούς σβέρκους. Μετά το τέλος του εφιάλτη που λέγεται "Minefield" αισθάνεσαι σαν να έχεις βγει από ναρκοπέδιο, ενώ το "Of Days When Blades Turned Blunt" μαζί με το "Reign Of The Brute" αποτελoύν δύο από τα πιο γρήγορα τραγούδια του δίσκου. Στα "The Flood" και "We Doom You To Death" κορυφώνεται ο πολεμικός εφιάλτης που η μπάντα έχει δημιουργήσει μέχρι αυτό το σημείο.

Επαναλαμβάνω ότι ο ήχος ακούγεται απίστευτα βαρύς, ακόμα και για τα δεδομένα της μπάντας. Δεν θα πρέπει να παραλείψουμε την αναφορά στα οργιώδη φωνητικά του Eric Van Drunen που δείχνει ότι όλα αυτά τα χρόνια δεν έχει χάσει καθόλου τη χροιά του και τη δυνατότητά του να προκαλεί δέος.

Ένα βασικό στοιχείο είναι ότι στο "Deathhammer" δεν συναντάμε αδιάφορες στιγμές, καθώς και τα δέκα κομμάτια είναι ένα και ένα και παρά το ότι δεν έχουν να προσφέρουν τίποτα το καινούριο και ανανεωτικό σε σχέση με ό,τι έχουμε ακούσει από την μπάντα, το ενδιαφέρον δεν χάνεται καθόλη τη διάρκεια του άλμπουμ. Με κάθε άκουσμα σού φαίνεται ακόμα καλύτερο και θέλω να πιστεύω ότι δεν έχω παρασυρθεί από τον ενθουσιασμό της στιγμής.

Πέρα από όλα αυτά, νομίζω δεν χρειάζονται περισσότερα λόγια. Αυτό που χρειάζεται είναι να ακούσετε το "Deathhammer". Είναι σίγουρο ότι, είκοσι και πλέον χρόνια από το ξεκίνημά τους, οι Asphyx έχουν τη δυνατότητα να συνεχίζουν να προκαλούν συγκίνηση και ενίοτε ρίγος σε όσους αρέσκονται σε πραγματικά ακραία ακούσματα.