Amorphis

Απομονωμένος και εσωστρεφής, ο μάγος και μεταλλουργός Ιλμαρίνεν είναι ο δημιουργός των ουρανών και του "Sampo", το Άγιο Δισκοπότηρο της φινλανδικής μυθολογίας. Αυτό που φέρνει το καλό και κατασκευάζεται με τρόπο μαγικό. O καιρός που μεσουρανούσε ήταν λίγος, αφού κατάρες και προδοσίες σκοτώνουν την πολυαγαπημένη του γυναίκα και ρίχνουν τον ίδιο σε βαθιά θλίψη. Η κατάρα έσβησε, ο προδότης ήταν νεκρός, μα τίποτα δεν ήταν αρκετό για να τον κάνει να αισθανθεί καλύτερα.

Μάζεψε λοιπόν ασήμι και χρυσό, διάλεξε προσεκτικά καλοκαιρινές ηλιαχτίδες και λάμψεις χειμωνιάτικου φεγγαριού και δημιούργησε την τέλεια νύφη. Φιλώντας τα παγωμένα της χείλη, όμως, κατάλαβε πως ήταν μια νύφη χωρίς καρδιά, χωρίς ζεστασιά.

Οι Amorphis επιστρέφουν, παρουσιάζοντας τον τρίτο και τελευταίο δίσκο που ασχολείται με την «Καλεβάλα», το φινλανδικό αυτό έπος. Το προηγούμενο "Silent Waters" χαρακτηρίστηκε ως μία από τις μεγαλύτερες στιγμές των Φινλανδών και τους χάρισε την ευκαιρία να επεκταθούν σε ένα ευρύτερο φάσμα ακροατών, οπότε δύσκολα θα περίμενε κανείς ένα «κακό» άλμπουμ, αφού αφορμές για κάτι τέτοιο δεν έχουν ξαναδοθεί. Το θέμα ήταν σε τι επίπεδα θα μπορούσαν να φτάσουν αυτή τη φορά. Δε θα γίνουν δυστυχώς ποτέ «arena band», όπως λένε στην Αμερική, αλλά ποσώς μας ενδιαφέρει. Ο δυναμίτης που λέγεται "Skyforger" είναι ικανός να γκρεμίσει πολλές... «αρένες» βεληνεκούς.

Όπως φαίνεται και από την πρώτη παράγραφο, στιχουργικά ασχολούνται αποκλειστικά με έναν από τους βασικούς χαρακτήρες της «Καλεβάλα» και, παρόλο που η αγγλική μετάφραση δεν απέχει πολύ από τη μεταφορά στο δίσκο, έχουν κάνει σημαντικές αλλαγές, προσθήκες και παντρέματα για να τα προσαρμόσουν στο κάθε κομμάτι. Μουσικά βρίσκονται μακριά από στάμπες, είδη και κινήματα. Ή καλύτερα, παίζουν νεωτεριστικό «Amorphis metal», κάτι σαν N.W.O.F.A.M. (σ.σ. «New Wave Of Finnish Amorphian Metal»). Έχουν βρει ένα δικό τους μονοπάτι που φαίνεται να δημιουργεί νέους φίλους, χωρίς να απωθεί τους παλιούς πιστούς, με εξαίρεση ίσως κάποιους «pre-Elegy» death metal fans.

Η αρχή είναι δυναμική, με τα "Sampo" και "Silver Bride" να βάζουν με τρόπο πιασάρικο τον ακροατή στο κλίμα. Μελωδιών συνέχεια και ο συνήθης ύποπτος Esa Holopainen δημιούργησε και αυτή τη φορά εξαιρετικές συνθέσεις, πότε επικές και πότε σκληρές και κοφτές. Εισαγωγές συναντάμε στα περισσότερα κομμάτια, πράγμα το οποίο αποτελεί μάλλον το μοναδικό ψεγάδι του δίσκου, ενώ brutal φωνητικά βρίσκει κανείς, σχεδόν αποκλειστικά, στον επίλογο κάθε σύνθεσης, με κάποιες εξαιρέσεις, όπως τα σπουδαία "Majestic Beast" και "From Earth I Rose". Ίσως να θέλαμε λίγα παραπάνω... Το "Skyforger" πάντως είναι ένας δίσκος κατασκευασμένος σε πλήρη αρμονία με τα εκπληκτικά φωνητικά του Joutsen, γεμάτος δυνατά riffs και βασικά ένας δίσκος που κάθε κομμάτι έχει να δώσει κάτι, χωρίς να κάνει κοιλιά και σχεδόν χωρίς fillers. Μεγάλο highlight αποτελεί το ομώνυμο "Skyforger", που μπαίνει με χαρακτηριστική άνεση σε best-of συλλογή των Σκανδιναβών. Ένα ολοκληρωμένο κομμάτι-σημαία, με όλα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τους Amorphis του 2009.

Εν κατακλείδι, αυτό που μένει είναι μία πολύ γλυκιά γεύση που πηγάζει από τη συνέπεια και την ποιότητα αυτής της μπάντας. Αναμφισβήτητα μία από τις κυκλοφορίες της χρονιάς. Μην παραλείψετε να τους απολαύσετε το ερχόμενο φθινόπωρο σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα, στις 31 Οκτωβρίου και 1 Νοεμβρίου αντίστοιχα.

Brother To The Fire I Am!