Alastor

Slave To The Grave

RidingEasy (2018)
Από τον Γιώργο Ζαρκαδούλα, 28/11/2018
Επιληψίες χαράς κι ευφορίας που λίγα δευτερόλεπτα μετά μετατρέπονται σε γούρλωμα του ματιού
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Είναι αυτό που λένε «δεν πρόλαβα να σε δω και θέλησα να σε παντρευτώ». Έτσι κι εδώ. Δεν χρειάζονται παρά μερικά μόνο δευτερόλεπτα για να υποκύψεις στην καταθλιπτική γοητεία των Σουηδών. Το πρώτο δείγμα γραφής έκανε αίσθηση. Το "Slave To The Grave" θα κάνει ακόμα μεγαλύτερη κι όχι μόνο στους underground doom κύκλους.

Έχουν αρχίσει και διαμορφώνουν ταυτότητα οι κύριοι. Οι Electric Wizard είναι παρόντες σχεδόν μόνο με σημειολογικές αναφορές σε τίτλους τραγουδιών ("Your Lives Are Worthless") και η κύρια πηγή έμπνευσης είναι ντόπια. Είναι μελωδικοί από την αρχή τους, αυτήν τη φορά όμως προσέθεσαν και δυο στοιχεία των Lord Vicar: Τον λυρισμό και το επικό στοιχείο.

Φωτεινό και σαφές παράδειγμα αυτού είναι το εκπληκτικό "Drawn To The Abyss" και δη τα τελευταία δυο λεπτά του. Το σημείο εκείνο που ξεκινά ο καλπασμός που τον έχτιζαν από την αρχή της σύνθεσης και κορυφώνεται με την χρήση του organ. Επιληψίες χαράς κι ευφορίας που λίγα δευτερόλεπτα μετά θα μετατραπούν σε γούρλωμα του ματιού.

Δεν ξέρω πότε άκουσες για τελευταία φορά μια doom χιτάρα τύπου "Hopkins (The Witchfinder General)", για μένα πάνε κανα δυο χρόνια και βρίσκεται στον τελευταίο δίσκο των Lord Vicar. (Ναι, πάλι εδώ αυτοί). Μέχρι τώρα, γιατί το "N.W 588" παίρνει τα ηνία στον τομέα αυτό με χαρακτηριστική άνεση. Μια άνεση που δεν περιορίζεται ούτε αρκείται σ’ αυτό.

Δεν χρειάζεται να φτάσουμε στο τέλος προκειμένου να αντιληφθούμε την αγάπη των Alastor για το ψυχεδελικό ροκ των Pink Floyd και τα solo του Gilmour. Η ροκ διάθεση είναι πανταχού παρούσα σε όλο το άλμπουμ, σε μικρές όμως δόσεις. Το 17λεπτο "The Spider Of My Love" που κλείνει τον δίσκο, είναι απλώς το επιστέγασμα. Ίσως κι ένα προσωπικό τους στοίχημα.

Ένα σπαραξικάρδιο και συνάμα καθηλωτικό αριστούργημα που φέρει φαρδιά πλατιά την πλαστογραφημένη υπογραφή του κιθαρίστα των Pink Floyd. «Άνοιξε πέτρα να κλειστώ, ήλιος να μη με βλέπει» είναι το τραγούδι κι όμως σου φτιάχνει το κέφι ρε παιδί μου. Όπως ακριβώς πράττει ολόκληρο το "Slave To The Grave".

Θες με τα φωνητικά; Θες με την διάχυτη μελωδικότητα ή ακόμα με την εξαιρετική δουλειά που έχει γίνει στις κιθάρες; Το καίριο ερώτημα είναι άλλο, με ακόμα πιο ουσιώδη απάντηση: Θες ν’ ακούσεις ένα άλμπουμ που θέτει σοβαρή υποψηφιότητα να εμφανιστεί στην λίστα με τα καλύτερα της χρονιάς; Θες.

  • SHARE
  • TWEET