Οι Above The Ruins έρχονται από την Πάτρα, με την πρώτη τους προσπάθεια να αφήνει μια γλυκόπικρη γεύση στο αυτί με το πέρας των πέντε συνθέσεων της. Η αλήθεια είναι ότι εξαρχής οι Above The Ruins έχουν να αντιμετωπίσουν ένα σωρό μπάντες, τόσο εκτός, όσο και εντός συνόρων, που προσπαθούν να πετύχουν κάτι στο χώρο τους, που δεν είναι άλλος από το μελωδικό thrash/death.
Η συνταγή τους είναι απλή: μπόλικη δόση σουηδικού death metal με groovy thrash στοιχεία. Στις σωστές αναλογίες αυτά τα συστατικά μπορούν να δημιουργήσουν εξαιρετικές συνθέσεις και οι Πατρινοί φαίνεται πως έχουν τις δυνατότητες να κάνουν κάτι καλό, το οποίο όμως δεν κατορθώνουν απόλυτα με την πρώτη. Ενώ η έναρξη του δίσκου με το "Truth May Lie", το "Bullet Hole" riff που κάθε μπάντα που σέβεται τον εαυτό της και τις επιρροές της ενσωματώνει σε ένα κομμάτι της, αυξάνει τις προσδοκίες για τη συνέχεια του, τα πλήκτρα με τα οποία ξεκινάει το "The Deadline" μάς πάνε σε ψιλοξενέρωτες melodeath καταστάσεις και οι καθαρές φωνές και κιθάρες δεν το βοηθούν ιδιαίτερα να ξεφύγει από αυτή την παγίδα. Στο "Dreamstealer", το πιο Machine Head κομμάτι του δίσκου, η αδύναμη φωνή στα καθαρά και πάλι αφαιρεί αρκετούς πόντους από το τελικό αποτέλεσμα, που κατά τα άλλα στέκει αρκετά καλά. Η επόμενη σύνθεση, "Pray No More", και αυτή προσανατολισμένη προς Machine Head μεριά, κυρίως όσον αφορά τα φωνητικά, δεν καταφέρνει να ξεχωρίσει, ενώ από την άλλη το κλείσιμο με το "Maggots" και το πιανιστικό του τελείωμα αφήνουν στον ακροατή μια θετική τελευταία εντύπωση.
Ενώ, λοιπόν, οι Above The Ruins κατορθώνουν να κερδίσουν την πρώτη και την τελευταία εντύπωση, στη μέση του δίσκου κάνουν μια κοιλιά, τόσο από συνθετικής όσο και από εκτελεστικής άποψης. Τα καθαρά φωνητικά θα ήταν καλό να τα αποφύγουν στο μέλλον, εκτός αν σκοπεύουν να τα βελτιώσουν σε πολύ μεγάλο βαθμό. Η απομάκρυνση των πλήκτρων του στυλ "The Deadline" επίσης μόνο καλό θα τους έκανε. Με περισσότερα προσωπικά στοιχεία στις συνθέσεις και λιγότερο εμφανείς τις όποιες επιρροές τους (Machine Head, The Haunted), η επόμενη δουλειά των Above The Ruins αναμένεται σαφώς ανώτερη.
Η συνταγή τους είναι απλή: μπόλικη δόση σουηδικού death metal με groovy thrash στοιχεία. Στις σωστές αναλογίες αυτά τα συστατικά μπορούν να δημιουργήσουν εξαιρετικές συνθέσεις και οι Πατρινοί φαίνεται πως έχουν τις δυνατότητες να κάνουν κάτι καλό, το οποίο όμως δεν κατορθώνουν απόλυτα με την πρώτη. Ενώ η έναρξη του δίσκου με το "Truth May Lie", το "Bullet Hole" riff που κάθε μπάντα που σέβεται τον εαυτό της και τις επιρροές της ενσωματώνει σε ένα κομμάτι της, αυξάνει τις προσδοκίες για τη συνέχεια του, τα πλήκτρα με τα οποία ξεκινάει το "The Deadline" μάς πάνε σε ψιλοξενέρωτες melodeath καταστάσεις και οι καθαρές φωνές και κιθάρες δεν το βοηθούν ιδιαίτερα να ξεφύγει από αυτή την παγίδα. Στο "Dreamstealer", το πιο Machine Head κομμάτι του δίσκου, η αδύναμη φωνή στα καθαρά και πάλι αφαιρεί αρκετούς πόντους από το τελικό αποτέλεσμα, που κατά τα άλλα στέκει αρκετά καλά. Η επόμενη σύνθεση, "Pray No More", και αυτή προσανατολισμένη προς Machine Head μεριά, κυρίως όσον αφορά τα φωνητικά, δεν καταφέρνει να ξεχωρίσει, ενώ από την άλλη το κλείσιμο με το "Maggots" και το πιανιστικό του τελείωμα αφήνουν στον ακροατή μια θετική τελευταία εντύπωση.
Ενώ, λοιπόν, οι Above The Ruins κατορθώνουν να κερδίσουν την πρώτη και την τελευταία εντύπωση, στη μέση του δίσκου κάνουν μια κοιλιά, τόσο από συνθετικής όσο και από εκτελεστικής άποψης. Τα καθαρά φωνητικά θα ήταν καλό να τα αποφύγουν στο μέλλον, εκτός αν σκοπεύουν να τα βελτιώσουν σε πολύ μεγάλο βαθμό. Η απομάκρυνση των πλήκτρων του στυλ "The Deadline" επίσης μόνο καλό θα τους έκανε. Με περισσότερα προσωπικά στοιχεία στις συνθέσεις και λιγότερο εμφανείς τις όποιες επιρροές τους (Machine Head, The Haunted), η επόμενη δουλειά των Above The Ruins αναμένεται σαφώς ανώτερη.
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ
ROCKING FEATURED
