Aborym

Τους Aborym τους γνωρίσαμε σε μια εποχή κατά την οποία πολλοί blacksters ένιωσαν την ανάγκη να χρησιμοποιήσουν και να ενσωματώσουν στον ήχο τους στοιχεία από την industrial, ακόμα και από την ηλεκτρονική μουσική. Ασφαλώς και υπήρξαν περιπτώσεις που το αποτέλεσμα έκοβε την ανάσα, αλλά και κάποιες αδιάφορες στιγμές.

Οι Aborym κατάφεραν να μας μεταφέρουν σκηνές φρίκης, απελπισίας και παράνοιας με οδηγό διάφορους μουσικούς πειραματισμούς και εξερευνήσεις. Η έκπληξη που αισθανθήκαμε ακούγοντας τους ήταν μεγάλη και η ευχαρίστηση ακόμα μεγαλύτερη. Ακριβώς αυτό, η έκπληξη δηλαδή και το απροσδόκητο αποτελούν και τα σημαντικότερα στοιχεία που τους χαρακτηρίζουν ως μπάντα, παρά τις πολλές μεταβολές στη σύνθεση τους. Και μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν έναν προσωπικό και αναγνωρίσιμο ήχο. Στο "Psychogrotesque" έκαναν κάτι διαφορετικό, ίσως λιγότερο ελκυστικό, αλλά και πάλι ήταν οι Aborym. Δεν έγιναν ούτε προβλέψιμοι, ούτε βαρετοί.

Τώρα πια πολύ απλά εξελίσσονται και αντί να αναμασούν πράγματα του παρελθόντος επιχειρούν να διαβούν διαφορετικά μονοπάτια, χωρίς να αλλοιώνουν τα βασικά χαρακτηριστικά τα οποία έχουμε αγαπήσει σε αυτούς.

Το "Dirty" είναι ένα άλμπουμ στο οποίο έχουν industrial, έχουν electronica, ασφαλώς black metal, αλλά με τα προαναφερθέντα μπορούν να ενσωματώσουν με χαρακτηριστική άνεση και χωρίς να ενοχλεί ή να ακούγεται παράταιρο, prog rock και κάτι a la Pink Floyd σόλο, ενώ δεν λείπουν και αρκετές ψυχεδελικές στιγμές.

Οι δομές των κομματιών, η ατμόσφαιρα, αλλά και η διάθεση διαφέρουν σε κάθε κομμάτι  και η έμπνευση δείχνει να στέκεται στο πλευρό της μπάντας καθώς ενδιαφέρουσες ιδέες και θέματα εμφανίζονται από παντού. Στο ίδιο κομμάτι μπορείς να ακούσεις black metal ξεσπάσματα, σε μια industrial ραχοκοκαλιά, με techno ρυθμούς, ιδιαίτερα, καθαρά, μελωδικά φωνητικά και ενίοτε μια έντονη dance προσέγγιση.

Κορυφαίες στιγμές το σκοτεινό "Bleedthrough" και το διαστροφικό "Raped By Daddy" στο οποίο μέσα από την έντονη παρουσία ηλεκτρονικών ήχων μας πετάνε στα μούτρα όλη την βρωμιά που χαρακτηρίζει το καρκίνωμα που λέγεται ανθρωπότητα, αλλά και το "Helter Skelter Youth" με την χαρακτηριστική χορευτική διάθεση. Όλα τα παραπάνω σε συνδυασμό με την πολύ καλή παραγωγή οδηγούν σε ένα μεστό και ολοκληρωμένο αποτέλεσμα. Το γεγονός ότι η digipack έκδοση καθώς και αυτή του βινυλίου θα κυκλοφορήσει με επιπλέον κομμάτια που περιλαμβάνουν επανεκτελέσεις παλαιότερων κομματιών της μπάντας, καθώς και διασκευές σε τραγούδια των Iron Maiden, Pink Floyd και Nine Inch Nails, κάνει την εν λόγω κυκλοφορία ελκυστική.

Συνοψίζοντας, θα έλεγα ότι οι Aborym μας προσφέρουν ένα δίσκο που δεν έχει την τρέλα, την «ασχήμια» και το τρομακτικό προσωπείο παλιότερων τερατουργημάτων τους, δεν σοκάρει, είναι λιγότερο αποκρουστικό και επικίνδυνο, αλλά παραμένει ακραίο. Αυτοί είναι οι Aborym στην πιο ώριμη μέχρι σήμερα στιγμή τους.