Holy Witch

Όχι δηλαδή, πες μου. Φταίω εγώ; Δες τίτλους τραγουδιών. Μόνο. Και μην ακούσεις νότα. Πάει κάπου το πολυμήχανο μυαλό σου; Ναι, εκεί. Θα βρεις κι εμένα. Μόνο που εγώ έκλεψα κι άκουσα τον δίσκο. Ολόκληρο. Πώς το είπε ένας φίλος; Στα όρια της μήνυσης. Ε ναι ρε διάολε, είναι λες κι ακούω το χαμένο δίσκο των Uncle Acid. Και πού είναι το κακό; Πουθενά. Αν εξαιρέσεις τον παράγοντα της πρωτοτυπίας ή της δημιουργικότητας αν προτιμάς, δεν υπάρχει κάτι το μεμπτό.

Ίσα ίσα. Ο δίσκος είναι εξαιρετικός ακόμα και στα όρια της σύγκρισης. Ναι, το "Levitating" μπαίνει στο τοπ 3 της δισκογραφίας των original. Εύκολα όμως. Αν υπάρχει ένα στοιχείο που κάνει τη διαφορά, είναι η αντικατάσταση της Beatles ατμόσφαιρας με την fuzz ψυχεδέλεια. Εκεί ναι, η σύμπραξη αυτής με τους Black Sabbath, βγάζει λίγο από το ιδιοφυές και συνάμα ταλαιπωρημένο μυαλό του Paul Chain.

Και να θες δηλαδή, δε μπορείς να κακολογήσεις τους Λουιζιανούς. Όχι από τη στιγμή που έχουν συνθέσει τραγούδια σαν το άκρως εξαρτησιογόνο "Ripper" ή το αμιγώς οργανικό τους έπος με την αποθέωση της μπασογραμμής. Η κιθάρα και τα riffs είναι οι πρωταγωνιστές. Από κοντά τα φωνητικά εκείνα που με τη φαινομενική τους οκνηρία σε υπνωτίζουν. Και η παραγωγή. Υπόγεια κι ανήλιαγη. Τουτέστιν, λατρεμένη.

Που έχει όμως τα φόντα να υποστηρίξει και τις πιο low tempo μελωδίες μιας χίπικης εποχής. Φτάνουν μέχρι τόσο πίσω, ναι. Γιατί έχουν ανεξάντλητες ιδέες και κάπου πρέπει να διοχετευτούν. Για το "Mystic Shjip" μιλάω, μια από τις κορυφές των Holy Witch. Για το φινάλε εκείνο που δεν αφήνει πολλά περιθώρια αντίδρασης ή δεύτερης σκέψης: Αν αυτός ο δίσκος δεν βγει σε βινύλιο, τότε θα τον κόψω εγώ.

Bandcamp