Rammstein, Combichrist @ Terra Vibe, 28/06/10

Είναι ένα τραγούδι που λέει πως όποιος περιμένει διακριτικά, θα έρθει η κατάλληλη στιγμή που θα ανταμειφθεί η υπομονετικότητά του. Αν στη θέση του όποιου, βάλουμε τον καθένα από τους περίπου 12.000 θεατές που βρέθηκαν στο Terravibe το βράδυ της 28ης Ιουνίου, το ερώτημα που προκύπτει είναι το εξής: Ήταν τελικά η εμφάνιση των Rammstein αντάξια της υπομονής όλων αυτών, καθώς και των προσδοκιών που αυτή δημιούργησε; Ήταν αυτή η νύχτα η ιδανική στιγμή για την πρώτη επίσκεψη των Γερμανών στη χώρα μας;

Παρά τις δυσοίωνες προβλέψεις από μετεωρολόγους και λοιπούς σχετικούς και άσχετους, ο καιρός πλησιάζοντας προς Μαλακάσα ήταν μάλλον καλοκαιρινός, με τη θερμοκρασία γύρω από τους 25 Βαθμούς. Ευτυχώς οι όποιες φήμες για δήθεν ακύρωση της συναυλίας έπαψαν να έχουν υπόσταση μετά και τη θεαματική βελτίωση των καιρικών συνθηκών, από το φθινοπωρινό δευτεριάτικο μεσημέρι.



Δυστυχώς, ελέω της απεργίας των υπαλλήλων στα τρένα, δεν κατάφερα να παρακολουθήσω την εμφάνιση των Combichrist, του σχήματος που συνοδεύει εδώ και αρκετό καιρό τους Rammstein. Τα industrial / electronica μονοπάτια που ακολουθούν, μπολιασμένα με brutal φωνητικά και πλαισιωμένα από δύο live drummer, προσωπικά μου είχαν κάνει καλή εντύπωση, όταν τους είχα δει live, το Δεκέμβρη στο Παρίσι. Τουλάχιστον ήταν σαφώς καλύτεροι από τις studio δουλειές τους. Οι απόψεις πάντως που συγκέντρωσα από το κοινό για αυτούς κυμάνθηκαν σε ένα μεγάλο εύρος. Αν πάντως τα πράγματα κύλησαν όπως όταν τους είχα δει, πιστεύω πως η εμφάνισή τους θα προετοίμασε κατάλληλα το έδαφος για την μετέπειτα παρουσία των Γερμανών.



Οι Γερμανοί, που αν και συνήθως τηρούν με ευλάβεια το χρονοδιάγραμμά τους, χρειάστηκε να περάσει μισή ώρα παραπάνω από την κανονισμένη ώρα έναρξης για να πατήσουν στη σκηνή. Έτσι λοιπόν, γύρω στις δέκα, η αυλαία άνοιξε υπό τους ήχους του “Rammlied” και τις ιαχές των Ελλήνων φίλων του σχήματος. Πίσω από την τεράστια γερμανική σημαία ξεπρόβαλλαν στις θέσεις τους ένα ένα τα μέλη των Rammstein, o καθένας με διαφορετική αμφίεση, με τον Till -όπως σε όλες τις συναυλίες τους φέτος- να εμφανίζεται με ένα φόρεμα κόκκινων και μαύρων αποχρώσεων, που έφερνε κάτι ανάμεσα σε Κόμη Δράκουλα και χασάπη.

Μετά τα "Ramm - Stein", που μας έβαλαν στο ιδιαιτέρως θερμό κλίμα στο οποίο θα κυμαινόταν η συναυλία, ακολούθησε ακόμα ένα κομμάτι από τον τελευταίο δίσκο του σχήματος, το "B*******", για να μας δείξει που επρόκειτο να βασιστεί το setlist της βραδιάς. Στο σύνολό τους παίχτηκαν έξι κομμάτια από το "Liebe Ist Für Alle Da", τέσσερα από το "Mutter" και ακόμα πέντε από τους υπόλοιπους δίσκους, με τη μικρότερη εκπροσώπηση να έχουν τα "Reise, Reise" και "Rosenrot", με ένα κομμάτι έκαστο.

Στη διάρκεια της μιάμισης περίπου ώρας που διήρκεσε το live, συμπεριλαμβανομένου και τους encore, οι Γερμανοί άλλαζαν με μεγάλη συχνότητα κουστούμια – κυρίως ο τραγουδιστής, Till, και ο πληκτράς, Christian – αναλόγως το κομμάτι. Η διαδραστικότητα των δυο αυτών έφτασε στο αποκορύφωμά της, όταν ο πρώτος έκανε ένα καυτό μπάνιο τον τελευταίο, λούζοντας τον με λάβα.

Κορυφαίες στιγμές του live ήταν φυσικά οι πύρινες στιγμές του group, όπως για παράδειγμα στο "Feuer Frei", όπου oι κιθαρίστες και ο Till έφτυναν κυριολεκτικά φωτιές, ενώ παράλληλα έπαιζαν τα όργανά τους, ή στο "Benzin", που ο τρελαμένος «οπαδός» φούντωσε επί σκηνής.

Από άποψης επιλογής κομματιών, η επανεμφάνιση του "Du Riechst So Gut" ήταν η μόνη έκπληξη, αφού κατά τα άλλα το setlist ήταν αυτό που ήδη γνωρίζαμε από τις προηγούμενες εμφανίσεις τους. Η απουσία κομματιών όπως τα "Weißes Fleisch" και "Engel" ήταν χτυπητή, ενώ ένα-δύο ακόμα τραγούδια από το "Liebe Ist Für Alle Da" θα μπορούσαν να αντικατασταθούν με άλλα, από την υπόλοιπη δισκογραφία τους.

Το κοινό υπήρξε κάπως υποτονικό στην αρχή, ενώ φάνηκε να γνωρίζει τους στίχους και να αντιδρά πιο ενεργά στα γνωστότερα κομμάτια της μπάντας, όπως τα “Du Hast”, “Pussy” και “Sonne”. Τα νεότερα είχαν σίγουρα πιο ήπια αρκετά απήχηση. Γενικότερα οι θεατές φάνηκαν περισσότερο ήρεμοι από ό,τι θα περίμενε κανείς από ένα κοινό που βλέπει για πρώτη φορά τους Rammstein. Βέβαια, ευθύνη σε αυτό έχει και το ίδιο το σχήμα, που μόνο στο τέλος «πλησίασε» τον κόσμο, απλά και μόνο για να τον ευχαριστήσει. Πάντως ο Till τραγούδησε ένα μέρος του "Pussy" στα ελληνικά. Δε θα έπρεπε να ξεχνάμε βέβαια πως με ένα τέτοιο show, ο θεατής χρειάζεται το χρόνο του για να προσαρμοστεί σε αυτό που βιώνει και να μπορέσει να αντιδράσει.

Σε μία συναυλία που ίσως για κάποιους να ήταν εμπειρία ζωής, προσωπικά μπορώ να πω ότι έμεινα μερικώς ανικανοποίητος. Λίγο ο μπουκωμένος ήχος στην αρχή, λίγο το νωθρό κοινό, το κόψιμο τουλάχιστον δύο κομματιών από το setlist, η περιορισμένης έκτασης βαρκάδα του Flake και πρώτα και κύρια η εμφανώς ανώτερη εμφάνισή τους στο Παρίσι τον περασμένο Δεκέμβρη, όπου τους είχα δει πρώτη φορά, είναι λόγοι που δεν κατατάσσουν αυτή τη συναυλία σε μια από τις καλύτερες συναυλιακές εμπειρίες που έχω ζήσει. Φυσικό είναι να διαφωνήσουν πολλοί μαζί μου, οι οποίοι δεν είχαν την τύχη να τους παρακολουθήσουν στο παρελθόν, και επομένως ήταν μια πρωτόγνωρη εμπειρία για αυτούς. Μπορεί λοιπόν ποσοτικά (βλέπε πωλήσεις δίσκων) η συγκεκριμένη χρονική στιγμή να ήταν η ιδανική για την εμφάνισή τους στην Ελλάδα, ποιοτικά όμως, μια εμφάνιση επιπέδου "Völkerball" ή "Live Aus Berlin" θα μέτραγε περισσότερο.

Μια συναυλία που με τα καλά της και τα κακά της, δεν κατάφερε για μένα να φτάσει τα στάνταρ που η προ εξαμήνου εμφάνισή τους μου είχε αυτομάτως θέσει, δεν παύει να είναι μια πολύ καλή εμπειρία και ίσως από τις πιο (αν όχι η πιο) φαντασμαγορικές που έχουμε δει στην Ελλάδα. Και εις ανώτερα λοιπόν.

Setlist:

Rammlied
B*******
Waidmanns Heil
Keine Lust
Feuer Frei
Wiener Blut
Frühling In Paris
Ich Tu Dir Weh
Du Riechst So Gut
Benzin
Links 2,3,4
Du Hast
Pussy
-----------------
Sonne
Haifisch
Ich Will

Άλκης Κοροβέσης