Yann Tiersen, Your Hand In Mine @ Fuzz Club, 14/11/09

Μια διάνοια. Μια διάνοια ήρθαν να δουν οι ευτυχείς που προκάλεσαν το αγχωτικό «sold-out» στον νέο χώρο του Fuzz Club. Εκεί, κοντά στην Πειραιώς και σε απόσταση βολής καταπέλτη από μπουζουξίδικα και πασαρελοκλαμπάκια: μυστική κοσμοσυρροή, χωμένη στο στενό. Έτσι βρήκε ο Έλλην μπουρζουά-μποέμ τη γενιά του και αναγάλλιασε η καρδιά του.


Μπαίνοντας στο καλαίσθητο σκούρο βιομηχανικό «κουτί», με τους βελούδινους καναπέδες και τους αποχαυνωτικούς προτζέκτορες για ταπετσαρία, ο επισκέπτης συναντούσε τη διανδρία των πολυοργανιστών Your Hand In Mine. Αξιόλογοι. Με τα φώτα αναμμένα, σε ένα σχεδόν προσυναυλιακό κλίμα, το απρεπές κουβεντολόι ανταγωνιζόταν τους χαμηλούς ήχους των δύο Ελλήνων  «κινηματογραφικών» πειραματιστών, με φετίχ το ξυλόφωνο και επίλογο το ευτυχώς ευπρεπές χειροκρότημα.



Όταν έφτασε η ώρα του Yann Tiersen, ο ανενημέρωτος υπέστη σοκ. Αν περίμενε το χάδι της Αμελί, το βούρκωμα του αποχαιρετιστήριου στο Lenin ή ακόμη τα ανάλαφρα πλήκτρα του Tabarly, την πάτησε σαν πρωτάρης. Η μπάντα του Yann Tiersen ξεκινά από κάποιο μινιμαλιστικό avant-garde και καταλήγει να ωρύεται σε post-rock εντάσεις. Υπάρχει όμως γιατρειά για τον φρικαρισμένο. Ιαματική μουσική. Το μαγνητικό προσόν του Γάλλου δημιουργού είναι ο τρόπος που, σε κάθε στιλ, επιβάλλεται η ακατανίκητη ισχύς των μουσικών του θεμάτων. Ας μπουκωθεί ο ενισχυτής, ας παλαβώσουν οι ερμηνευτές, το κάθε μουσικό θέμα, ατόφιο, συμπαγές και ουσιώδες, σκλαβώνει, σαν να το τραγουδούν οι Σειρήνες.

Ο Tiersen, ατημέλητος à la γαλλικά – δηλαδή όσο πιο αχτένιστος, τόσο πιο πειστικός – μοίρασε το ρόλο του κατά κύριο λόγο ανάμεσα στην ηλεκτρική κιθάρα και το βιολί, αποφεύγοντας τις δυο άλλες οργανικές αγάπες – πιάνο και ακορντεόν. Όταν το “Le Fil” μετακόμισε στο επ’ ώμου έγχορδο, ως σόλο, οι ηρωικές κινήσεις του δοξαριού έκοβαν την ανάσα, καθώς το κοινό παραδιδόταν στον άγριο παλμό της φιγούρας με το γαλάζιο t-shirt. Μαγικά λεπτά. Υπεραξία αυτής της βραδιάς αποτέλεσαν τα αποκαλυπτήρια των δυνατών και μάλλον rock συνθέσεων του επόμενου άλμπουμ, “Dusty Lane”, που πλημμύρισαν επιτυχώς το πρόγραμμα.

Το έργο κράτησε μιάμιση ώρα και η αυλαία άνηκε στη διαστρέβλωση του διάσημου “La Valse d’Amélie”, το οποίο άρπαξε φωτιά σαν μια «Amélie in the sky with diamonds » μαστουρωμένη από τις παπαρούνες ενός αρρωστημένα μοντέρνου space rock, με αυτιστικές επιθέσεις και σπαραχτικό ηλεκτρονικό βουητό.

Μια από τις καινούριες συνθέσεις υποσχόταν τραγουδιστά: «we will be there till the end». Έτσι, κατά την έξοδο του πλήθους, ο ίδιος ο Yann Tiersen αγγαρεύτηκε ευγενώς και αφιέρωσε λίγο από το χρόνο του στους οπαδούς του. Φωτογραφίστηκε μαζί τους, υπέγραψε αυτόγραφα και, σιωπηρός, έσπασε τα χείλη του σε μερικά ντροπαλά χαμόγελα – μέχρι που έφυγε ο τελευταίος και ήρθε η σειρά μας για μερικές ερωτήσεις...

Setlist: Count Down / La Terrasse / La Perceuse / A Secret Place / Le Quartier / Chapter 19 / Sur Le Fil / Dark Stuff / Till The End / Palestine / Amy / Kala / Le Train / Ashes

Encore: Fuck Me / Esther / La Valse d’Amélie