Trentemoller, T.O.M. And His Computer @ Ιερά Οδός, 10/02/17

Το όνομα Anders Trentemoller αποτελεί σημαντικό κεκτημένο ανάμεσα στις ηλεκτρονικές αδυναμίες του εναλλακτικού μουσικού κοινού της χώρας μας. Τρία χρόνια μετά την τελευταία εμφάνιση του στη χώρα μας (για την οποία τα είπαμε εδώ), διόλου αναπάντεχη ήταν για ακόμη μια φορά η μαζική προσέλευση στην Ιερά Οδό, με τον -ετερόκλητο ως επί το πλείστον- κόσμο να ανεβαίνει μέχρι και στα πάνω διαζώματα του χώρου που τελευταία επισκεπτόμαστε όλο και πιο συχνά.

Το ξεκίνημα ανέλαβε ο εδώ και χρόνια συνοδοιπόρος του Trentemoller στις περιοδείες του, T.O.M. And His Computer. Ο Thomas Bertelsen, παιδί της ιδιόκτητης δισκογραφικής του Trentemoller, αράδιασε τους υπολογιστές του και, δίχως να παραμένει λεπτό στατικός, έκανε ένα συμπαθητικό ζέσταμα σε μίνιμαλ ήχους που περνούσαν από dub techno και minimal house μονοπάτια. Ωστόσο, το γεγονός πως οι μουσικές του έμοιαζαν περισσότερο με κολάζ τετριμμένων ευρημάτων δίχως τόσο ομαλές μεταβάσεις, δεν επέτρεψε στον κόσμο να του ανοιχτεί και να του χαρίσει το πρέπον καλωσόρισμα μέσω ζεστής ανταπόκρισης. Καλύτερη στιγμή το κομμάτι του "Organ".

Με σχεδόν μισή ώρα καθυστέρηση από την προγραμματισμένη ώρα εμφάνισής του, ο Δανός μουσικός παραγωγός (και μουσικός-σκέτο), Anders Trentemoller, βγήκε στη σκηνή με την μπάντα του. Μπάντα που έχει τη σύνθεση ενός καθόλα πλήρους rock συγκροτήματος, με τις δύο κιθάρες του, τα ντραμς του, το μπάσο του, τα πλήκτρα του. Είναι γνωστό πως τα live του Trentemoller είναι διαφορετικά απ’ ό,τι πολλοί περιμένουν, κάθε άλλο παρά στηρίζονται σε προηχογραφημένα μέρη.

Με τη βάση της, όπως ήταν αναμενόμενο, στην περσινή δισκογραφική του δουλειά, "Fixion", η εμφάνιση του Trentemoller είχε και το ανάλογο προσωπείο. Όπως και στο στούντιο η μουσική απομακρύνθηκε από τη διακριτικώς πειραματική electronica/minimal techno του "The Last Resort", με το οποίο έφτιαξε το όνομά του, και του εξαιρετικά αδικημένου και πολυαγαπημένου μου "Into The Great Wide Yonder" προς πιο indie-άνικα dream pop μονοπάτια, τέτοια τροπή πήρε και αυτό που προσλάβαμε την Παρασκευή που μας πέρασε.

Dream pop, trip hop εναλλακτικό rock που είχε ακόμα και post-punk ψήγματα αναμείχθηκε με την ιδιοσυγκρασία του παραγωγού ηλεκτρονικής μουσικής. Όταν τραγουδούσε η Marie Fisker, οι ήχοι συνήθως γίνονταν ιδιαιτέρως πιο ατμοσφαιρικοί. Ωστόσο, από τις αντιδράσεις του κοινού καθίστατο εμφανές πως ο κόσμος περίμενε διακαώς το ρυθμικό beat-άκι να λικνιστεί. Και, αν θέλετε και την προσωπική μου άποψη, τονίζοντας πως θεωρώ το "Fixion" αποτυχημένη στροφή και την πιο αδύναμη κυκλοφορία του, ακόμα και στη σκηνή γινόταν εμφανές ότι τα αμιγώς ηλεκτρονικά σημεία ήταν και τα πιο εμπνευσμένα.

Πέραν των άλλων, είχαμε την ευκαιρία να ακούσουμε τον ίδιο τον Trentemoller πίσω από το μικρόφωνο στο περσινό "Never Fade" (η πρώτη φορά που έπιασε το μικρόφωνο στην προσωπική του καριέρα). Κατά τη διάρκεια ενός set με σκαμπανεβάσματα -συνυπήρξαν εξαιρετικές στιγμές μαζί με πιο αδύναμες- ακούσαμε από «πριόνια» μέχρι fuzz-αριστά solo της κιθάρας και ζήσαμε από αποθεωτικές αντιδράσεις του κόσμου μέχρι αμήχανα στατικές. Το θετικό είναι πως όσο προχωρούσε το live τόσο ανέβαινε σε απόδοση, οπότε ο απόηχος προέκυψε θετικός.

Κάπου στα μισά, όταν και η συναυλία ρόλαρε για τα καλά, το "Miss You" ήταν το πρώτο κομμάτι που κατάφερε πραγματικά να μας ταξιδέψει μέσα σε τριπαριστές ψυχεδελικές στιγμές, ακολουθούμενο από το "Still On Fire", το beat του οποίου μας εισήγαγε σε αιχμηρούς βιομηχανικούς προοδευτικούς ήχους. Το ζευγάρι που ακολούθησε ήταν και η κορύφωση του live με την Ιερά Οδό να σείεται -και όχι αδικαιολόγητα: Το "Moan" σύρθηκε με το βλοσυρό trip hop ξεκίνημά του για να φτάσει μέχρι το ξέσπασμα και λίγο πριν το τέλος του να έχουμε αύξηση του ρυθμού και μετάβαση στην έκπληξη της βραδιάς, το "What Else Is There" των Royksopp που έχει κάνει remix ο Trentemoller. Τη δεύτερη καλύτερη στιγμή της βραδιάς θα τη βρούμε στο encore και τα ντελικάτα ευφυή ηλεκτρονικά τερτίπια του "Take Me Into Your Skin".

Φωτογραφίες: Αφροδίτη Ζαγγανά