The Cinematic Orchestra, Berg Sans Nipple @ Gagarin 205, 18/11/06

Έχοντας ως κέντρο της μελωδικής τους υπόστασης ένα εντυπωσιακό πιάνο με ουρά, οι Cinematic Orchestrα το βράδυ του Σαββάτου επισκέφτηκαν για πρώτη φορά τα μέρη μας, αντικρίζοντας -με κάποια έκπληξη ομολογουμένως- ένα κατάμεστο Gagarin, αποτελούμενο από ένα κοινό που αδημονούσε να ζήσει από κοντά την εμπειρία του κινηματογραφικού ταξιδιού που η μπάντα του Jason Swinscoe έχει αναγάγει σε ιδανική ονειρική διαφυγή. Ο επερχόμενος νέος δίσκος έθεσε τις δικές του προϋποθέσεις με την παρουσία κάποιων νέων κομματιών στο setlist τα οποία έσμιξαν αρμονικά με το ηχητικό τοπίο του παρελθόντος, εισάγοντας το κοινό στις νέες διαθέσεις του συγκροτήματος.



Στη διάρκεια του 2ωρου set των Cinematic Orchestra η επικρατούσα jazz συνδέθηκε -ανά περίσταση- με τα samples και εξελίχθηκε σε μελωδική soul -βοηθούμενη από τα μικροφωνικά εφέ της φωνής- και σε άγρια funk -πιστή ακόλουθος των επιταγών των drums και του μπάσου-. Απελευθερωμένα από τις όποιες συμβάσεις του studio, τα μέλη της μπάντας έστρεψαν τη ματιά τους προς την πεμπτουσία της jazz, τον αυτοσχεδιασμό, λειτουργώντας περισσότερο ως ένα live σχήμα που τα δίνει όλα πάνω στη σκηνή παρά σαν την πειραματική παρέα που κάπου στα μέσα της δεκαετίας του '90 τάραξε τα λιμνάζοντα νερά με τις ρυθμικές, βγαλμένες από κάποιο soundtrack ανέκδοτης ταινίας, λούπες του.



Η απόκλιση, παράλληλα, από την ευλαβική electronica που οι παραβρισκόμενοι λάτρεψαν -με χτυπητές "ηλεκτρονικές" ελλείψεις κομμάτια όπως το οριακό "Channel 1 Suite" αλλά και το downbeat "Evolution"-, 'προέτρεπε' τα samples αλλά και τα acid στοιχεία να οπισθοχωρούν ανά τακτά χρονικά διαστήματα, κάνοντας τους Cinematic Orchestrα να φαντάζουν ως μια ακόμη τυπική jazz μπάντα, με τα αναμενόμενα drum και guitar solo να παρασέρνουν τον κόσμο αρκετές δεκαετίες πίσω, κάνοντας πολλούς να διασκεδάζουν αλλά και αρκετούς να μένουν απλοί παρατηρητές.



Το άνοιγμα της βραδιάς ανέλαβαν οι ανερχόμενοι Berg Sans Nipple οι οποίοι έχοντας ως βάση της μουσικής τους τα κρουστά και με τη πολύτιμη συνδρομή των τριπαριστών loops, βγαλμένων από ένα άκρως ευφάνταστο laptop, απέδειξαν περίτρανα πως το κύριο συστατικό είναι η έμπνευση η οποία μπορεί να αντληθεί, να διοχετευτεί και, εν τέλει, να παρουσιαστεί έστω και μέσω μιας -σχετικά- ανορθόδοξης σύνθεσης μουσικών οργάνων όπως η παραπάνω. Άκρως ενδιαφέρουσα επίσης και η δισκογραφική απόπειρα του ντουέτου την οποία μπορούσε κάποιος να προμηθευτεί στην είσοδο του Gagarin...