Saxon, Masterplan @ Gagarin 205, 20/04/07

Οι Saxon ήταν, είναι και -λογικά για αρκετά χρόνια ακόμα- θα είναι μια από τις αναμφισβήτητες αξίες της heavy metal μουσικής. Κάθε τους εμφάνιση είναι σίγουρα μια εμπειρία που κανείς δε μπορεί να ξεχάσει. Όποιος δεν έχει δει έστω και μια συναυλία τους πραγματικά χάνει έναν από τους ζωντανούς μύθους. Η είδηση του ερχομού τους στη χώρα μας δε θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητη και σε αυτό σίγουρα συνέβαλε και το πολύ καλό album που είχαν στις αποσκευές τους και το οποίο έρχονταν να προωθήσουν.

Εκτός αυτού, η συμμετοχή των Masterplan, ενός από τα καλύτερα κατά τη γνώμη μου πρωτοεμφανιζόμενα συγκροτήματα του ευρωπαϊκού power, ως support group έκανε το όλο billing ακόμα πιο ενδιαφέρον. Σε κάποιες χώρες της περιοδείας, βέβαια, τη συναυλία ανοίγουν οι Rose Tattoo που μάλλον ταιριάζουν περισσότερο στο ύφος των Saxon, αλλά και οι -κατά το ήμισυ all star μπάντα- Masterplan σίγουρα δεν είναι αμελητέα ποσότητα. Έτσι η προσμονή ήταν μεγάλη...



Ευτυχώς η συναυλία ξεκίνησε με πολύ μικρή καθυστέρηση, κάτι που δυστυχώς δε συμβαίνει πολύ συχνά πια. Η ώρα έναρξης της εμφάνισης των Masterplan πλησίαζε και ο κόσμος στο club ήταν λιγοστός. Καθώς δεν είχα ενημερωθεί περί του αριθμού των εισιτηρίων που κόπηκαν κατά την προπώληση, άρχισα να ανησυχώ μήπως ο χώρος κατέληγε να είναι μισογεμάτος, πράγμα όχι ιδιαίτερα ευχάριστο, καθώς οι προηγούμενες συναυλίες των Saxon είχαν μεγάλη επιτυχία. Ευτυχώς διαψεύστηκα, καθώς όλο και περισσότερος κόσμος σιγά - σιγά ερχόταν, πράγμα που με καθησύχασε.



Δυστυχώς η κονσόλα του ήχου βρισκόταν ακριβώς στη μέση του club, κάτι που κατά πρώτον ίσως στέρησε και από άλλους οπαδούς το να παραβρεθούν στο live και κατά δεύτερον έκανε τους περισσότερους από κάποιο σημείο και μετά να αισθάνονται αρκετά πιεσμένοι.



Χωρίς πολλά - πολλά λοιπόν, οι Masterplan βγήκαν στη σκηνή με δύο νέα μέλη, τον Mike DiMeo (ex-Riot) πλέον στα φωνητικά και τον Mike Terrana (ex-Rage, Axel Rudi Pell κλπ) στα drums, με το drum kit του να πιάνει ένα μεγάλο μέρος της σκηνής, καθώς χρησιμοποιούσε το δικό του set και όχι αυτό των Saxon. Οι υπόλοιποι φαίνονταν κάπως περιορισμένοι, κυρίως λόγω χώρου αλλά και επειδή το εντυπωσιακό drumming του Terrana, σε συνδυασμό με το ότι τα τύμπανα ήταν κάπως πιο δυνατά απ' όσο θα έπρεπε, ήταν αυτό που κέρδισε τις εντυπώσεις.



Το set list ήταν αρκετά βασισμένο στα κομμάτια του πρώτου δίσκου, αλλά είχε και κάποιες αναφορές στα υπόλοιπα. Συνολικά έπαιξαν τα "Spirit Never Die", "Enlighten Me", "Take Me Over", "Lost And Gone", "Crystal Night", "Soulburn", "Back For My Life" και "Kind Hearted Light". Δυστυχώς οι εκτελέσεις κάποιων κομματιών, όπως του "Enlighten Me", δεν ήταν οι καλύτερες δυνατές, ίσως λόγω του ότι τα κάποια προβλήματα στον ήχο ήταν εμφανή, και είναι πολύ κρίμα που στα δύο τελευταία κομμάτια τελικά έφτιαξε η κατάσταση.



Κατά τη διάρκεια του set, τα μέλη της μπάντας έπαιξαν ένα σύντομο guitar και bass solo και ένα πιο εκτενές drum solo, κατά το οποίο ο Terrana, εκτός από 'εφετζής' και εντυπωσιακός, αποδείχθηκε επίσης κάτι παραπάνω από ικανός. Στο guitar solo ο Grapow έπαιξε κάποια μέρη από Helloween κομμάτια και ήταν πιστεύω ο πιο έξυπνος και ξεκάθαρος τρόπος για να δηλώσει πως είναι πρώην μέλος τους. Το bass solo ήταν μία μικρή παρένθεση, καθώς ο μπασίστας εξέφρασε την ιδιαίτερη σχέση του με τη χώρα μας, καθώς σε κάποιο βαθμό, απ' ότι φάνηκε, μιλάει και την ελληνική γλώσσα.



Σε γενικές γραμμές, η εμφάνιση του γκρουπ ήταν μία πολύ καλή εισαγωγή για αυτό που θα ακολουθούσε. Κάθε άλλο παρά απρόσωποι, σε σχέση με άλλους καλλιτέχνες, οι Masterplan, αφού ο DiMeo κάποια στιγμή κατέβηκε μπροστά στα κάγκελα και κράτησε για λίγο, ενώ τραγουδούσε, ένα πιτσιρίκι που του έδωσε κάποιος από την πρώτη σειρά. Εύχομαι να τους ξαναδούμε σύντομα και με καλύτερο ήχο την επόμενη φορά.



Αρκετά λεπτά μετά, γύρω στις 21:20, τα φώτα έσβησαν. Ο χώρος ήταν πια ασφυκτικά γεμάτος. Λίγο αργότερα έμαθα ότι η εμφάνιση τους ήταν sold out. Δυστυχώς η κονσόλα δυσχέραινε την καλύτερη κατανομή του κοινού στο χώρο. Εξαιτίας του γεγονότος ότι υπήρχε πολύς κόσμος μέχρι και τις κλειστές πόρτες, και σε συνάρτηση με τη ζέστη που υπήρχε ελλείψει εξαερισμού ή κλιματιστικού, η όλη ατμόσφαιρα ήταν κάπως αποπνικτική. Οι οπαδοί παρ' όλα αυτά ήταν αρκετά εκδηλωτικοί, αγωνιώντας για την εμφάνιση των Saxon.



Με τη συνοδεία αρκετά καλού φωτισμού, η εισαγωγή του "State Of Grace" έδωσε την ευκαιρία στο κοινό να ξεσπάσει σε φωνές ενθουσιασμού, οι οποίες αυξήθηκαν με την εμφάνιση της μπάντας επί σκηνής. Η συνέχεια ήταν επίσης από το τελευταίο album τους "The Inner Sanctum" με το κομμάτι "Let Me Feel Your Power". Από 'κει και μετά, και για περίπου 2 ώρες, οι Saxon μας χάρισαν τρομερές στιγμές μουσικής απόλαυσης.



Έπαιξαν μερικές από τις μεγάλες τους επιτυχίες, όπως τα "Motorcycle Man", "Strong Arm Of The Law", "Power And The Glory", "Princess Of The Night", "747 (Strangers In The Night)", "Crusader", "And The Bands Played On" κλπ., κομμάτια-εκπλήξεις, όπως τα "To Hell And Back Again", "Great White Buffalo", "Requiem (We Will Remember)", αλλά και κομμάτια από την τελευταία δουλειά τους, όπως τα "If I Was You", " Red Star Falling" (μια από τις ωραιότερες στιγμές της βραδιάς), "I ‘ve Got To Rock (To Stay Alive)", "Attila The Hun" κλπ.

Η μπάντα ήταν σε μεγάλα κέφια, αποδεικνύοντας ότι τα χρόνια ναι μεν περνάνε αλλά η τέχνη και το ταλέντο παραμένουν. Ο τραγουδιστής, σήμα κατατεθέν των Saxon, Biff Byford, παρόλο που είναι πια στα -άντα του, έκανε σα νέος 20 ετών. Όχι ότι οι άλλοι υστερούσαν, αλλά αυτός ήταν το κάτι άλλο. Με ηγετική εμφάνιση frontman, είχε άμεση επαφή με το κοινό, «επικοινωνώντας» συνεχώς μαζί του. Πραγματικά απορώ από που αντλεί τόση ενέργεια αυτός ο άνθρωπος. Όσοι ήταν παρόντες δε νομίζω να θυμούνται άλλον στην ηλικία του να χοροπηδάει τόσο έντονα... Εκτός αυτού, και τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας ήταν σε συνεχή εγρήγορση, μεταφέροντας το δυναμισμό τους στον κόσμο.

Η επιλογή των κομματιών ήταν πολύ καλή, δημιουργώντας ένα set list που κάλυπτε σχεδόν τα πάντα. Βέβαια όταν κάποιος βλέπει ζωντανά τέτοιου επιπέδου groups, σίγουρα θέλει να ακούσει και αλλά κομμάτια, αλλά και κάποια προσωπικά αγαπημένα. Δυστυχώς όμως η κάθε μπάντα δε μπορεί να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις όλων. Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία αναπολούσαν το παρελθόν στο άκουσμα των παλαιότερων κομματιών και οι νεότεροι απολάμβαναν μια εξαιρετική εμφάνιση των Saxon. Όσες φορές και να τους βλέπω επί σκηνής δεν τους βαριέμαι.

Από το πρώτο δευτερόλεπτο της εμφάνισης τους, ο ήχος ήταν πολύ καλός, καθαρός σαν κρύσταλλο, βοηθώντας έτσι στο έπακρο την ηχητική επίθεση της μπάντας. Ο κόσμος αντιμετώπισε τη μπάντα με τον σεβασμό και το πάθος που της αρμόζει, κυρίως λόγω της απόδοσης της. Το κοινό συνεχώς τραγουδούσε και «χόρευε» τα κομμάτια, δημιουργώντας ατμόσφαιρα και παλμό μέσα στο χώρο, κάτι που πραγματικά μου άρεσε πολύ. Σε σχέση με την προηγούμενη εμφάνιση τους στη χώρα μας, το κοινό ήταν πιο εκδηλωτικό. Μάλιστα ήταν αρκετές οι φορές που το γνωστό αγγλικό επιφωνηματικό γηπεδικό σύνθημα δονούσε το χώρο, εκπλήσσοντας το συγκρότημα.

Οι περίπου δύο ώρες που έμειναν στη σκηνή μάλλον δεν ήταν αρκετές για τους παρευρισκόμενους, οι οποίοι σίγουρα ήθελαν πολύ ακόμα. Έπρεπε όμως κάποια στιγμή δυστυχώς να σταματήσουν. Με την εμφάνιση τους οι Saxon απέδειξαν καταρχήν το μεγαλείο των κομματιών τους, αλλά και το πόσο σημαντικό κεφάλαιο είναι στη heavy μουσική. Ίσως έχει καταντήσει τετριμμένο, αλλά οι νεότερες μπάντες θα πρέπει να παραδειγματίζονται από groups όπως οι Saxon αν θέλουν να έχουν μια καλή πορεία. Κρίμα που δεν τους βλέπουμε μια φορά την εβδομάδα.

Tο πλήρες set list τους ήταν:

State Of Grace
Let Me Feel Your Power
Motorcycle Man
If I Was You
Strong Arm Of The Law
Great White Buffalo
20,000 Feet
Travellers In Time
To Hell And Back Again
Red Star Falling
Power And The Glory
Requiem (We Will Remember)
Princess Of The Night
Crusader
I ‘ve Got To Rock (To Stay Alive)
1o encore: Attila The Hun
747 (Strangers In The Night)
And The Bands Played On
Guitar Solo
Wheels Of Steel
2o encore: Denim And Leather
Ashes To Ashes