Green Day @ LG Arena, Birmingham, Αγγλία, 27/10/2009

Από τον Ιάσονα Τσιμπλάκο, 04/11/2009 @ 12:21
Δεκατριών, δεκατεσσάρων χρονών. Άρχισα μόλις να ανακαλύπτω τη μαγευτική δύναμη της κιθάρας. Εκείνη η μυστήρια γοητεία του “γκραντζαγκρούντζα”. Όχι της απίστευτα μελωδικής κιθάρας, του solo και του αρπίσματος. Όχι δα. Εννοώ την κιθάρα των τεσσάρων power chords. Της κιθάρας των Green Day. Το πρώτο βήμα, για πολλούς θεωρείται άτσαλο και άγαρμπο, όπως και τους Green Day. Αλλά πραγματικά δεν με νοιάζει τίποτα και κανείς τους. Κατάφερα να ικανοποιήσω το μεγαλύτερο συναυλιακό μου απωθημένο, και πότε; Πάνω στην ακμή του. Την ώρα που οι Green Day παίζουν το πληρέστερο, και ναι θα το πω, το καλύτερο live στον πλανήτη.

Ξέραμε. Μας περίμενε δύσκολη μέρα. Δυνατότατο fan base έχει το πάλαι πότε πανκ τρίο από την Καλιφόρνια, και η πολυπόθητη θεση, “πρώτο τραπέζι πίστα”, για να κατακτηθεί, ήθελε κόπο. Δώδεκα το μεσημέρι λοιπόν, έξω από το θηρίο που ακούει στο όνομα “LG Arena”, υπήρχε ήδη ουρά ατόμων. Κουβέρτες και τα λοιπά. ..Κοιμήθηκαν εκεί... Στο φόντο μπορούσε να διακρίνει κανείς τα δώδεκα φορτηγά για το tour. Μεγάλες στιγμές. Η ώρα πέρναγε, και η ουρά όλο και μεγάλωνε. Άνθρωποι από τη Σουηδία, την Αμερική, τη Σκωτία, όλοι μαζί, περιμέναμε να ανοίξουν εκείνες οι ρημάδες οι πόρτες. Πέντε το απόγευμα. “Έι εσείς! Κάνουμε και δεύτερη σειρά. Όλοι από πίσω από το παιδί με τα μαύρα, ελάτε από δω.” Aυτό ήταν, ήμασταν πρώτοι στη σειρά. Το “τραπέζι” φάνταζε όλο και πιο κοντινό.

Έξι με το ρολόι. Άνοιξαν οι πόρτες. Τα εισητήρια έιχαν ήθη ελεγχθεί και τα απαραίτητα βραχιολάκια είχαν τοποθετηθεί στα χέρια μας, ωστέ να μη χρειαστεί να χάσουμε χρόνο με περαιτέρω ελέγχους μέσα στο venue. Nταν κάγκελο. Ακριβώς μπροστά στην ένωση της σκηνής με τη mini “πασαρέλα” στην οποία ο frontman της μπάντας, o πολυτάλαντας κύριος Billie Joe, πηγαινοέρχεται με τη κιθάρα του κατά τη διάρκεια του show.

Support, οι Αμερικάνοι garage ροκάδες, Prima Donna. Περιμέναμε κάτι πιο δυνατό είναι η αλήθεια. Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού είχαν τη χαρά να ακούσουν τους Franz Ferdinand και τους Kaiser Chiefs πριν το show των Green Day (καλά το ότι είναι αταίριαστα ακούσματα, θα το πω). Ξέραμε “what strings were pulled”, μιας και ο frontman των Prima Donna είναι μέλος του side project των Green Day, The Foxboro Hot Tubs, οπότε λίγη προώθηση σε μεγάλα,νέα κοινά δεν θα τους έκανε καθόλου κακό. Αλλά ξεφεύγω. Πολύ καλή δουλειά κάνανε στα 40 λεπτά που ήταν επί σκηνής, με δυνατά ροκ ριφάκια και με ελφρώς ποζεροδιάθεση του τραγουδιστή, Kevin Preston, το κοινό ζεστάθηκε αρκετά.
8 η ώρα. Κάποιο Michael Jackson παίζεται στα ηχεία του LG Arena (από κείνα που δεν ξέρουμε, τα μη χιτάκια), και να σου ένας μεγάλος ροζ κούνελος στη σκηνή. Κρατά δύο μπύρες. Τρεκλίζει. Παραπατώντας πηγαίνει στην άκρη της σκηνής (στη πασαρέλα ντε) και κατεβάζει τη μια μπύρα κάτω απο επευφημιές του πάντα εύθυμου βρετανικού κοινού. Συνεχίζει χορεύοντας προκλητικά δείχνοντας μας τα χνουδωτά “προσωπικά” του και μπαίνοντας στο YMCA. Χορός, κέφι και φωνές απο κάτω καθώς ένας μεθυσμένος προσπαθεί να κάνει τις φιγούρες του ανάλαφρου αυτού έπους. “Rock ‘n’ Roll Radio” στη διαπασών. Το σήμα. Έφυγες κούνελε. Ήρθε η ώρα.

“Sing us the song of the century” παίζει από πίσω, το μικρό intro του τελευταίου τους δίσκου συνοδεύει και την αρχή των live τους. Ακούγονται οι δύο πρώτες νότες του ομώνυμου τραγουδιού. Χαμός. Βγαίνουν όλοι μαζί. Οι τρεις βασικοί ήρωες της βραδιάς. Billie Joe Armstrong, Mike Dirnt, Tre Cool. Και η υπόλοιπη μπάντα. Lead κιθάρα, πλήκτρα, και τρίτη κιθάρα. Όλα είναι κομπλέ. “Birmingham! Sing with me!” Δεκαέξι χιλιάδες άτομα σε κλειστό χώρο, να τραγουδάνε όλοι μαζί, αγγίζει το τέλειο. Η μπάντα χαμογελά. Δεν μας χορταίνουν. “Know Your Enemy’’ και τα αίματα έχουν ανάψει για τα καλά. “Who wants to be saved? I need a little child on stage!” φωνάζει ο Billie Joe στα μέσα του “East Jesus Nowhere”. Εντοπίζει κάποιο κοριτσάκι στις εξέδρες της αρένας. Η μικρή Κατερίνα όμως φοβόταν. Δεν ήθελε με τίποτα. Και να προσπαθεί ένα πεντάλεπτο (καθώς παίζεται ακόμα το τραγούδι). Ανένδοτη η δεσποινίδα. Γυναίκες.... “Okay, this is what we’re gonna do. Jacob!” και πηγαίνει στα πλάγια της σκηνής και σηκώνει ένα παιδί. “My son ladies and gentlemen! Jacob “Danger” Armstrong!” Μετά τη σωτηρία του μικρού  “Danger” και κάποιες τρυφερές στιγμές (“Come here you little shit and give me a kiss”), το show συνεχίστηκε με αγαπημένα κομμάτια του πολυπλατινένιου τους American Idiot. “Are We The Waiting”, “St. Jimmy” και “Boulevard of Broken Dreams” είναι μονάχα ένα μικρό δείγμα αυτών.

Φοβερή ενέργεια επί σκηνής. Ο κοντούλης ξανθός κύριος με τη κιθάρα (ε ναι ο Billie Joe) έτρεχε σαν παλαβός παντού στη σκηνή. Σαν ένας επιλεκτικός σχιζοφρενής, άλλαζε ύφος και χαρακτήρα ανάλογα με τα τραγούδια. Από οργισμένος πολίτης στο αντιπολεμικό “Holiday” σε παρανοικός έφηβος του “Basket Case”. Διαρκής επικοινωνία με το κοινό, με τα γνωστά πλέον “hey-oh”, σήμα κατατεθέν των live τους, οι Green Day απέδειξαν πως είναι ικανοί να γεμίζουν στάδια και αρένες. Άνετα. Παντού. “Birmingham eh? Where heavy  metal was born?” αναρωτήθηκε ο Billie πριν μπει σε μια απρόσμενη διασκευή του γνωστού σε όλους μας “Paranoid”! Είναι καταπληκτικό το πως καταφέρνουν να διαφορποιούν τόσο πολύ τη μία εμφάνιση τους από την άλλη. Είτε αυτό είναι με το setlist που αλλάζει διαρκώς, είτε είναι με τον τρόπο που μιλάνε στο κοινό. “Okay, we gonna make a new band on stage. We need a drummer, a bass player, and a guitarist”. O λόγος για τη διασκευή του “Knowledge” των Operation Ivy. Έτσι και έγινε. Το τραγούδι παίχτηκε εξ ολοκλήρου από μέλη του κοινού (όχι ότι είναι και κάποιο κομμάτι δύσκολο), αλλά όπως και να’χει είνια πράγματι μοναδικό. “Ladies and Gentlemen, The Fine Young Bastards” τους σύστησε καθώς έκαναν το απαραίτητο stage dive. Aσύλληπτα πράγματα.



Θα μπορούσε να μιλάω για σελίδες και σελίδες ακόμα, αλλά δεν θα’χε νόημα. Κατάφερα να απολαύσω το αγαπημένο μου συγκρότημα στα δύο μέτρα. Απόλαυσα το εννιάλεπτο έπος που ακούει στο όνομα “Jesus of Suburbia”, έγινα μέλος της ιστοριας του Christian και της Gloria στο “Murder City”, συγκινήθηκα στο “Good Riddance”...

Τρεις ώρες παρά ένα τέταρτο ήταν στη σκηνή οι Green Day. 3 ώρες παρά ένα τέταρτο. Στη σκηνή, ήταν οι Green Day. Είδα τους Green Day, για τρεις ωρες, παρά ένα τέταρτο, στη σκηνή...
The greatest show on earth. Hands down.




Setlist:

Song of the Century /21st Century Breakdown
Know Your Enemy
East Jesus Nowhere
Holiday
The Static Age
Give Me Novacaine
Are We the Waiting
St. Jimmy
Boulevard Of Broken Dreams
Murder City
Hitchin' A Ride
At The Library
When I Come Around
Paranoid (Black Sabbath cover)
Brain Stew
Jaded
Knowledge (Operation Ivy cover) Basket Case
She
King For A Day Shout/Stand By Me/I Fought The Law/Teenage Kicks/Satisfaction
21 Guns
Minority
_______________
American Idiot
Jesus Of Suburbia
_________________
Last Night on Earth
Wake Me Up When September Ends
Good Riddance (Time Of Your Life)





Ιάσονας Τσιμπλάκος
  • SHARE
  • TWEET