Gagarin Open Air Festival: Iggy Pop & The Stooges, Mudhoney, Soulsavers feat. Mark Lanegan @ Γήπεδο Baseball, 05/07/07

08/07/2007 @ 09:30
Είναι γεγονός ότι οι συναυλίες φέτος έχουν αυξηθεί σε μεγάλο βαθμό σε σχέση με τα προηγούμενα έτη. Τα λεφτά στην τσέπη του Έλληνα είναι λίγα και η ζέστη όσο να ‘ναι παροτρύνει τον κόσμο να τρέχει περισσότερο σε παραλίες παρά στα live που γίνονται. Εγώ πάντως με τίποτα δε θα έτρεχα την Πέμπτη σε παραλία, καθώς δεν είχα δει ποτέ ούτε τον γερό-Iggy, ούτε τους Mudhoney. Μας ήρθαν μαζί πακέτο φέτος το καλοκαίρι και ρωτώ: υπάρχει περίπτωση να το χάσουμε αυτό το γεγονός; Μα ασφαλώς δεν υπάρχει ούτε μία...



Οι πρώτοι που βγήκαν στη σκηνή ήταν οι Soulsavers με τον Mark Lanegan (οι περισσότεροι θα τον θυμούνται από τους Screaming Trees). Έχασα ένα μέρος της εμφάνισής τους επειδή οι υποχρεώσεις της μέρας δε μου επέτρεπαν να είμαι από νωρίς στο χώρο. Το ίδιο φάνηκε να συμβαίνει και με την πλειοψηφία του κοινού, καθώς μετά το τέλος της εμφάνισής τους άρχισε τελικά να γεμίζει ο χώρος.

Όσον αφορά το γκρουπ πάντως, το ύφος του μου θύμισε αρκετά τον Nick Cave στις μελαγχολικές στιγμές του και το λιγότερο που μπορώ να πω για το υλικό του είναι ότι, σαν πρώτη επαφή, τα κομμάτια μου φάνηκαν αρκετά ευχάριστα. Σίγουρα με έπεισαν να τους τσεκάρω κάποια στιγμή στο μέλλον. Το μόνο αρνητικό ήταν ότι μάλλον δεν κολλούσαν τόσο στο όλο billing. Δε μπορώ όμως να πω ότι με ενόχλησε αυτό, καθώς θεώρησα το όλο θέμα ως μία καλή ευκαιρία να τους δούμε live. Με λίγα λόγια: ήταν ότι πρέπει για opening act. Όσοι δεν ενδιαφέρονταν να τους δουν είχαν την ευκαιρία να προσέλθουν αργότερα στο χώρο...

Σειρά είχαν οι Mudhoney. Τους έβλεπα για πρώτη φορά και μπορώ να πω ότι οι εντυπώσεις μου ήταν θετικότατες. Αν και πιστεύω πως σε κλειστό χώρο θα παίζουν μάλλον καλύτερα (έτσι φαντάζομαι δηλαδή), από αυτή την εμφάνιση και μόνο με έπεισαν να τους ξαναδώ στην επόμενη επίσκεψή τους. Είναι πραγματικά ένα από τα πιο αξιόλογα grunge γκρουπ και το απέδειξαν, στους όποιους επικριτές, και πάνω στη σκηνή. Τίποτα δεν έλειπε από το set τους: η ενέργεια που έβγαζαν ήταν ό,τι πρέπει για ένα δυνατό live και σίγουρα απέσπασαν πολύ καλά σχόλια από την πλειοψηφία των παρευρισκομένων, αν και οι περισσότεροι είχαν έρθει για τον Iggy Pop.



Δύο μεγάλα «συν» που δίνω στην εμφάνισή τους ήταν τα ακόλουθα: Ανέβηκαν αρκετά κεφάτοι στη σκηνή και οι γεμάτες «γκάζια» εκτελέσεις το απέδειξαν. Όταν η μπάντα έχει κέφια, σου μεταδίδει πιο εύκολα το ανάλογο κλίμα.



Δεύτερον και σημαντικότερο, τα κομμάτια αποδίδονταν σχεδόν χωρίς διακοπές, κάτι το οποίο συνήθως με βρίσκει σύμφωνο. Με ενοχλεί αρκετά όταν μία μπάντα έχει περιορισμένο χρόνο εμφάνισης και αντί να παίζει κάποια κομμάτια παραπάνω, ξοδεύει το χρόνο στο να μιλάει ή να παίζει solos. Οι Mudhoney φαίνεται πως το ξέρουν καλά αυτό και σεβάστηκαν το κοινό τους.



Σε γενικές γραμμές πολύ καλοί, και στον εκτελεστικό τομέα, αλλά και στη σκηνική παρουσία. Εύγε και εις το επανιδείν.

Mudhoney set list (με παράλειψη δύο κομματιών):

You Give Me The Creeps
It Is Us
Where Is The Future
No One Has
Sweet Young Thing Ain't Sweet No More
Touch Me I'm Sick
Where The Flavor Is
I Have To Laugh
Mudride
Into The Drink
Get Into Yours
Hard-On For War
In'n'Out Of Grace
Hate The Police

Πάμε τώρα στον γερό-Iggy και τους Stooges. Ένα ερώτημα μου ανακύπτει πλέον. Μα τι του δίνουν και τρώει; Πλουτώνιο; Δεν έχω δει ποτέ μου έναν τόσο ενεργό frontman. Ήταν όλη την ώρα «στην τσίτα» και αξίζει να σημειωθεί πως σε πολλά κομμάτια έκανε περισσότερο stage diving παρά έτρεχε στη σκηνή. Ο κόσμος του πέταγε νερά και μπύρες, αλλά μη φοβάστε. Δεν καταλαβαίνει τίποτα. Άνετα σε πωρώνει μόνο και μόνο η σκηνική του παρουσία και για τους Stooges το λιγότερο που μπορώ να πω είναι πως εκτελεστικά ήταν τέλειοι. Ο καθένας στη γωνία του, έδιναν χώρο στον Iggy να κάνει ένα show όπως μόνο αυτός ξέρει και μπορεί. Πραγματικά είναι ο τελευταίος αληθινός punk rocker. Εκεί που για άλλους το punk attitude είναι «μόστρα», για τον Iggy είναι τρόπος ζωής.



Ο Iggy είναι 60 ετών και φαινομενικά έχει πολύ καιρό ακόμα πάνω στο σανίδι. Κυριολεκτικά έσβησε τους περισσότερους που επιδίδονται σε ένα trash attitude. Στις κορυφαίες στιγμές του live σίγουρα ήταν το σκηνικό που ανέβασε 15 άτομα στη σκηνή και χόρευαν τραγουδώντας το “No Fun” (ακόμα θυμάμαι τον «πάνκη» που κατέβασε τα παντελόνια με τον πισινό προς το κοινό) αλλά και η δεύτερη εκτέλεση του “I Wanna Be Your Dog”, στο encore, όπου μοίρασε στιγμές συγκίνησης και πώρωσης σε όλους.



Κάπου εκεί ήταν και το μελανό σημείο της υπόθεσης όμως. Μετά τη δεύτερη εκτέλεση του “I Wanna Be Your Dog”, ο Iggy αποφάσισε να βγει για ένα δεύτερο encore. Ετοιμαζόταν να πει το “I’m Fried” από τον τελευταίο τους δίσκο και τότε κάποιος του πέταξε ένα αντικείμενο που τον πέτυχε στο μάτι, με αποτέλεσμα να του σκίσει το φρύδι. Ο Iggy φωνάζει προς αυτόν «You little dick! You can’t stop me. I am immortal!» και παίζει το κομμάτι, φανερά ενοχλημένος όμως από το σκηνικό. Προσωπικά με ενόχλησε και μένα το γεγονός αυτό. Δε φτάνει που βγήκε για άλλο ένα κομμάτι ο άνθρωπος, το πλήρωσε κιόλας. Τι να πω...



Το υλικό που έπαιξαν απαρτιζόταν από τα 4 studio albums των Stooges. Δυστυχώς, επειδή η επαφή μου με την καινούργια τους δουλειά είναι εντελώς επιφανειακή, μπορώ να σας διαφωτίσω κυρίως στις επιλογές των παλιών κομματιών.



Iggy & The Stooges set list (με παράλειψη τριών κομματιών): Loose / Down On The Street / 1969 / I Wanna Be Your Dog / T.V. Eye / My Idea Of Fun / Dirt / Real Cool Time / No Fun / 1970 / Funhouse / Skull Ring / Not Right / Little Electric Chair / I Wanna Be Your Dog / I'm Fried



Υ.Γ. 1: Ελπίζω το σκηνικό που ανέφερα να μη σταθεί εμπόδιο στο να μας επισκεφτεί ο Iggy πάλι σύντομα. Έμεινα τρομερά ικανοποιημένος από την εμφάνισή του.

Υ.Γ. 2: Και για να κλείσουμε, ένα προσωπικό σχόλιο: Γιώργο, «τα έσπασες» πάνω στη σκηνή στο “No Fun”. Σίγουρα ξεχώριζες στο πλήθος!

  • SHARE
  • TWEET