Download Festival 2012: Day 1 (Slash, Nightwish, Opeth, Machine Head, Little Angels, Billy Talent, Terrorvision) @ Donington Park (U.K.), 08/06/12

Για μια ακόμα χρονιά το Rocking.gr έδωσε το παρών στο μεγαλύτερο -δικαιωματικά πλέον- rock/metal festival της Ευρώπης, ενδεχομένως και παγκοσμίως. Με κλεισμένες θέσεις προτού προκύψει το όλο θέμα με τους Black Sabbath και με την πολύτιμη εμπειρία της περσινής χρονιάς, το Download Festival του 2012, στη 10η επέτειό του εντυπωσίασε και πάλι.

Θα πάρουμε και πάλι μέρα-μέρα το event, καθώς είναι πολλά αυτά που έχουμε να πούμε.

1η μέρα

Το φετινό Download Festival στο Doninghton Park μας υποδέχθηκε όπως ακριβώς μας άφησε πέρσι. Με κρύο, βροχή και δυνατό αέρα. Φτάνοντας την Πέμπτη 07/06 στο χώρο του φεστιβάλ οι συνθήκες ήταν το λιγότερο απογοητευτικές και σίγουρα δεν σου έφτιαχναν τη διάθεση. Λάσπη που κάνει επιτακτική την χρησιμοποίηση γαλοτσών και ακραία καιρικά φαινόμενα με τον αέρα να παρασέρνει τις σκηνές στο camping, καθιστώντας τις μετακινήσεις ένα πραγματικό εφιάλτη.

Ο καιρός δεν άφησε ανεπηρέαστο το χώρο των stages με αποτέλεσμα οι πόρτες της αρένας την πρώτη μέρα του φεστιβάλ (08/06) να μην ανοίξουν μέχρι τις 14:00 το μεσημέρι, παρόλο που οι εμφανίσεις ήταν προγραμματισμένες από τις 13:00. Με ανακοινώσεις από τα μεγάφωνα διευκρίνισαν πως ο αέρας ήταν τόσο δυνατός που δεν επέτρεπε το να βρίσκεται κάποιος κοντά στα stages. Μάλιστα, στην κεντρική και στη δεύτερη σκηνή το μισό κομμάτι παρέμεινε κλειστό για μερικές ώρες και λάμβαναν χώρα εργασίες, μέχρι να είναι απολύτως ασφαλή τα πάντα για το κοινό.

Όπως είναι αναμενόμενο οι πρώτες μπάντες δεν εμφανίστηκαν ποτέ, κάτι που δε θα με κάνει να παρακάμψω το γεγονός πως το φεστιβάλ άνοιγε η μπάντα του γιού του Bruce Dickinson στην κεντρική σκηνή (Rise To Remain) και η μπάντα της κόρης του Steve Harris στη δεύτερη σκηνή (Six Hour Sundown). Έχοντας δει και τους δυο, θα θέλαμε λίγη περισσότερη αξιοκρατία. Αλλά ας έχει...

Ας πάρουμε, όμως, με χρονολογική σειρά τις μπάντες που παρακολουθήσαμε την πρώτη μέρα του φεστιβάλ.

Μενού:

Γαλότσες: Απαραίτητα
Αδιάβροχο: Απαραίτητα
Ρουχισμός: Βαρύς

Red, White & Blues

Stage: Δεύτερη

Δράση

Δύο τραγούδια είδαμε μέχρι να καταλάβουμε τι γίνεται στον χαμό της λάσπης που επικρατούσε στον ευρύτερο χώρο.

Συμπέρασμα

Πολύ δεμένοι και με καλό ήχο, φάνηκαν να επιβεβαιώνουν τις πολύς καλές συστάσεις. Μακάρι να τους βλέπαμε περισσότερο. (ΧΚ)

Fear Factory

Stage: Κεντρική

Δράση

Η ακύρωση των προηγούμενων συγκροτημάτων τους έδωσε τη δυνατότητα να παίξουν περίπου 45 λεπτά. Ο πολύ δυνατός άνεμος έπαιρνε τον ήχο πέρα – δόθε, ο Bell το προσπαθούσε και για να κερδίσουν το κοινό στηρίζονται στα τραγούδια από το “Demanufacture”.

Συμπέρασμα

Μέτρια εμφάνιση, γιατί αν είσαι οι Fear Factory σε φεστιβάλ, χωρίς πολύ καλό ήχο, «κλάφτα». Το μοναδικό τραγούδι από το αγαπημένο μου "Digimortal", το "Linchpin", ήταν πολύ κακό. (ΧΚ)

Τζούφιοι. (ΚΠ)

Highlight

Το Fates Warning φούτερ που φόραγε ο drummer. (ΧΚ)

The Quireboys

Stage: Δεύτερη

Δράση

Μπαντάνες, κορδέλες και μάλλον περισσότερο αγαπητοί στο μεγάλο νησί από όπου και ο τόπος καταγωγής τους και 25λεπτο σετ ίσα-ίσα για να πάρουμε μυρωδιά από το glam rock τους.

Συμπέρασμα

Παρότι δεν περίμενα πολλά, τελικά απέδωσαν πολύ καλά το υλικό τους και ήταν μια πραγματικά ευχάριστη προσθήκη μέσα στο κρύο και την λάσπη. (ΚΠ)

Highlight

Η τσαχπινιά του Spike και το "7 O' Clock" (ΚΠ)

Terrorvision

Stage: Δεύτερη

Δράση

Κοκκινόμαυρα και ομοιόμορφα ντυμένοι, με έναν frontman νευρόσπασμα να μοιάζει σαν να βγήκε από το ίδιο καλούπι με τον Bruce Dickinson, οι Terrorvision επανενώθηκαν πρόσφατα, κάτι που μάλλον μόνο τους Άγγλους χαροποίησε ιδιαίτερα και είχαν αρκετό κόσμο να τους περιμένει σε αυτό το live.

Συμπέρασμα

Μου το 'λεγε ο Σακκαλής ότι είναι καλοί και δεν το πίστευα. Μουσικά συνεχίζουν να «μην είναι το τσάι μου», αλλά είχαν νεύρο, καλό ήχο και κέρδισαν το χειροκρότημα του κοινού. (ΧΚ)

Χωρίς να έχω ακούσει ποτέ νότα από την μπάντα κατάφεραν να με κάνουν να τους προσέξω αντί να τρέχω στο μπαρ για να εξαργυρώσω τα τοκεν μου (ΚΠ)

Highlight

Το κλείσιμο με τη χαρακτηριστική μελωδία του "Oblivion" να γίνεται sing along. Και φυσικά η βουτιά του τραγουδιστή, στο τέλος του σετ, που κατεδάφισε τον πληκτρά, μαζί με τα keyboards.(XK)

Little Angels

Stage: Δεύτερη

Δράση

Όταν ο πολύς Andy Copping σε προσκαλεί να παίξεις στο festival που διοργανώνει δύσκολα λες όχι ακόμη και αν προέρχεσαι από αδράνεια 18 ολόκληρων χρόνων. Κάπως έτσι λοιπόν συνέβει και με τους Little Angels οι οποίοι για 40 λέπτα μας παρουσίασαν 8 τραγούδια διασκεδαστικού hard rock.

Συμπέρασμα

Η μουσική των Little Angels μας έκαναν να ξεχάσουμε την κούραση και την λάσπη και υπό τους ήχους της όμορφης μουσικής τους η μπύρα κατέβαινε πιο εύκολα έστω και υπό θερμοκρασία 15 βαθμών. (ΚΠ)

Highlight

Όλο το σετ καθώς τόση ενέργεια και δεμένο παίξιμο δύσκολα μπορεί να βγει μετά από 18 χρόνια όπου το συγκρότημα βρισκόταν στον πάγο. (ΚΠ)

Billy Talent

Stage: Κεντρική

Δράση

Πολύ καλή μπάντα, προβαρισμένη και η φωνή σε πολύ καλά επίπεδα. Έπαιξαν σχεδόν μόνο χιτάκια, χωρίς να εντυπωσιάσουν όμως.

Συμπέρασμα

Αν είχαν λίγο καλύτερο ήχο και η λάσπη δεν έκανε το χορό στο "Red Flag" τόσο δύσκολο θα περνάγαμε τέλεια. Κι αν έπαιζαν το "Surrender". (ΧΚ)

Highlight

Ανέβασαν τους Cancer Bats στη σκηνή και τους έδωσαν τα όργανα να παίξουν ένα τραγούδι, γιατί η εμφάνισή τους ακυρώθηκε λόγω κακοκαιρίας. Έτσι κάνουν οι φίλοι λέει. Respect. (ΧΚ)

Setlist: Devil In A Midnight Mass / Turn Your Back / This Suffering / Viking Death March / Rusted From The Rain / Hail Destroyer (Cancer Bats) / Try Honesty / Devil On My Shoulder / Fallen Leaves / Red Flag

Machine Head

Stage: Κεντρική

Δράση

Βγήκαν με το κοινό να παραληρεί και με εξαιρετικό ήχο και κυρίευσαν. Τρομερή απόδοση.

Συμπέρασμα

Επειδή θα τους δούμε στην Αθήνα έφυγα μετά το τέταρτο τραγούδι ("Beautiful Mourning") με βαριά καρδιά, για να δω Opeth που είχα χάσει στην πρόσφατη συναυλία τους. Από αυτό που είδα παίζουν τρομερή μπάλα. Μην τους χάσει κανείς. (ΧΚ)

Setlist : I Am Hell / Be Still And Know / Imperium / Beautiful Mourning

Opeth

Stage: Δεύτερη

Δράση

Σε εξαιρετική φόρμα η παρέα του Μιχαλάκη, ξεκίνησε με τρία τραγούδια από το "Heritage" και έκλεισε με πιο άγριες διαθέσεις. Φυσικά δεν απέφυγε να χρησιμοποιήσει το χιούμορ του τόσο για το παράδοξο του ονόματος του φεστιβάλ, όσο και για το ...fistbanging που ενδείκνυται στο "Slither".

Συμπέρασμα

«Ταξιδέψαμε 12 ώρες για να παίξουμε 40 λεπτά» είπε με παράπονο ο Akerfeldt που καταχειροκροτήθηκε επάξια από πολύ κόσμο, παρά το ότι έπαιζε την ίδια ώρα με Machine Head. (ΧΚ)

Ο Akerfeldt ο οποίος τα είπε καλά (τραγούδια και αστεία). (ΚΠ)

Highlight

Το φινάλε του "Deliverance". Ως συνήθως. Και η τρομερή εκτέλεση του "The Lines In My Hand". (ΧΚ)

Setlist: The Devil’s Orchard / Slither / The Lines In My Hand / Demon Of The Fall / The Grand Conjuration / Deliverance

Nightwish

Stage: Δεύτερη

Δράση

Το πιο πλούσιο οπτικό υλικό της ημέρας, με τα πανό του, τα stands του και μια μικρή υπερπαραγωγή από κανόνια για τον Tuomas να κρύβει μέσα τα πλήκτρα του. Φοβερό σόου από τους Nightwish και καταπληκτικό set. Πως ήταν στο March Metal Day; Ε, καμία σχέση!

Συμπέρασμα

Τα τραγούδια του “Imaginerium” βγαίνουν σούπερ στο live, η πίπιζα δίνει επιπρόσθετα points και η Annette χάνει λίγο εμφανισιακά, αλλά φωνητικά είναι απίθανη! (ΧΚ)

Δεν περίμενα να μπορέσουν να αποδώσουν τόσο καλά τα απαιτητικά μέρη των τραγουδιών και πραγματικά η πίπιζα σε ταξίδευε. Αποτέλεσαν μια από τις ευχάριστες ακπλήξεις και πλέον θέλω πλέον να τους δω σε κλαμπ. (ΚΠ)

Το σετ το παρακολούθησα μην έχοντας "κάτι καλύτερο να κάνω", και η απόδοση της μπάντας ήταν απροσδόκητα ευχάριστη. Ωραίες παρουσίες, δουλεμένη και δεμένη εμφάνιση. Από τις μεγαλύτερες προσωπικές εκπλήξεις του φεστιβάλ. (ΙΤ)

Highlight

Όλο το live κινήθηκε στο ίδιο υψηλό επίπεδο. (ΧΚ)

Setlist: Finlandia / Stortytime / Wish I Had An Angel / Amaranth / I Want My Tears Back / Last Of The Wilds / Planet Hell / Nemo / Over The Hills And Far Away / Song Of Myself / Last Ride Of The Day

Slash

Stage: Headliners 2nd stage

Δράση

Από το πρώτο riff του "One Last Thrill", ο Slash κι ο Myles μας έπιασαν από το λαιμό και δεν μας άφησαν παρά μόνο μετά από 1 ώρα και 20 λεπτά που διήρκησε το σετ τους. Πέντε τραγούδια από το ολόφρεσκο "Apocalyptic Love" με ειδική μνεία στο τρομερό "Anastasia", πέντε ύμνοι από το "Appetite For Destruction", τρεις από το "Slash" και ένας από Velvet Revolver, με τον καλύτερο Myles που έχουμε ακούσει ζωντανά, μια μπάντα μπετόν και τον Slash στο θρόνο του.

Συμπέρασμα

Θεωρώ την εμφάνιση που είδαμε, αυτό που λέμε 10αρι. Εντυπωσιάστηκα και είμαι πολύ χαρούμενος για αυτό. Έδωσε νόημα σε μια μέρα με τρομερή ταλαιπωρία. Να παρακαλάμε να περάσει από τα μέρη μας αυτή η περιοδεία. (ΧΚ)

Άνετα μία από τις καλύτερες παρουσίες του φεστιβάλ. Τόσο ο ίδιος όσο και ο Myles έδωσαν τα πάντα επί σκηνής, και το κοινό τα έδωσε όλα παρά τις αντίξοες συνθήκες. Το έδειχνε και ο ίδιος ο Slash ότι χαιρόταν το live αυτό πραγματικά, βγάζοντας μπλούζες, χορεύοντας. Χαμός!  (ΙΤ)

Ο Kennedy ακουγόταν απίστευτος, ο Slash απέδειξε πως ...δεν χρειάζεται να αποδείξει τίποτα και η μπάντα ήταν απλά σπουδαία. Ο ήχος ήταν αψεγάδιαστος και χορέψαμε με την ψυχή μας νοιώθοντας πως επιτέλους άρχισε να μας εγγαταλείπει η γκαντεμιά και η ταλαιπωρία λόγω καιρικών συνθηκών και όντως έτσι έγινε. (ΚΠ)

Highlight

Το κοινό σύσσωμο να προσκυνάει τη μπάντα (δεν το έχω ξαναδεί) και μετά τις προτροπές του Myles με το που μπαίνει το δυνατό riff του "Paradise City" χιλιάδες κόσμου να χοροπηδάει ρυθμικά μέσα στις λάσπες. Priceless. (ΧΚ)

"Anastasia" και σόλο στο σόλο του σόλο... μεγάλη ομορφιά ανάμεσα σε ένα απολαυστικότατο setlist (ΚΠ)

Ένα πλάνο του σκηνοθέτη του videowall όπου την ώρα που σολάρει ο Slash, η κάμερα αποτυπώνει τις κινήσεις των δαχτύλων του, μέσα από τα γυαλιά-καθρέφτες του. Αξέχαστο στιγμιότυπο (ΙΤ)

Setlist: One Last Thrill / Nightrain / Back From Cali / Ghost / Standing In The Sun / Rocket Queen / Halo / Starlight / Mr. Brownstone / Anastasia / You're A Lie / Sweet Child O' Mine / Slither / Paradise City

Τι δεν είδαμε (και θέλαμε)

Europe: Στήθηκε το σκηνικό, περιμέναμε όλοι και τελικά δεν έφτασαν ποτέ λόγω κακοκαιρίας όπως μας ενημέρωσαν.
NOFX: Γιατί περιμέναμε να δούμε Europe (και ο Τσιμπλάκος περίμενε να μπει στο χώρο)
The Devin Townsend Project: Γιατί έπαιζε την ίδια ώρα με τον Slash. Και απλά δεν έπαιζε να αφήσουμε τον «αφάνα».

Ακολουθούν δύο πολύ «γεμάτες» μέρες που περιλαμβάνουν Metallica, Black Sabbath και Soundgarden μεταξύ πολλών άλλων...