Συνέντευξη Warlord (Bill Tsamis)

Για το χώρο του κλασικού heavy metal οι Warlord αποτελούσαν και συνεχίζουν να αποτελούν μία από τις αγαπημένες μπάντες των Ελλήνων οπαδών στα '80s. Σημείο αναφοράς αυτής της σύνδεσης ήταν ανέκαθεν ο ιθύνων νους τους, Bill Tsamis, όχι μόνο λόγω της ελληνικής καταγωγής του, αλλά και της σεμνότητας και της απλότητας που τον χαρακτηρίζει ως άνθρωπο. Το Rocking.gr επικοινώνησε για πρώτη φορά με τον κιθαρίστα, ο οποίος μίλησε για την σημερινή του επιστροφή στη μουσική, το σοβαρό πρόβλημα υγείας που τον ταλαιπώρησε πρόσφατα, τη σχέση του με τη χώρα μας αλλά και την πιθανότητα να απολαύσουμε κάποια μέρα ζωντανά τους Warlord στα μέρη μας.

Την τελευταία φορά που μιλήσαμε μου είπες πως ήσουν απασχολημένος ηχογραφώντας. Θα ήθελες να μας πεις κάποια πράγματα για αυτό που ετοιμάζεις; Θα είναι ο καινούριος δίσκος των Warlord;
Ναι! Ο καινούριος δίσκος των Warlord θα συνδυάζει στοιχεία τόσο από Warlord όσο και από Lordian Guard. Ήταν πάντα η μουσική μου, αλλά αυτό που ανέκαθεν μου άρεσε με τους Lordian Guard ήταν το γεγονός πως δεν υπήρχαν καθόλου περιορισμοί όσον αφορά στα κομμάτια, όπως για παράδειγμα το αν θα ακούγονταν στο ραδιόφωνο, η εμπορική βιωσιμότητά τους ή η διάρκειά τους. Έτσι, κάποια από τα νέα κομμάτια θα περιέχουν πολλά στοιχεία από την εποχή των Lordian Guard κυρίως στη δομή και στην ανάπτυξη των συνθέσεων, για παράδειγμα σε υλικό των Lordian Guard υπάρχουν κυριολεκτικά τραγούδια μέσα σε τραγούδια. Έτσι, λοιπόν, πιστεύω ότι όποιος ακούει Warlord θα αγαπήσει αυτό το δίσκο. Το μόνο αναπόφευκτο πρόβλημα είναι ότι θα υπάρχουν συγκρίσεις στα φωνητικά. Οι Warlord είχαν αρκετούς τραγουδιστές όλα αυτά τα χρόνια, έτσι δεν μπορώ να σταματήσω τις διαφωνίες ή τις «γκρίνιες» για αυτό το θέμα. Πάντως δεν θα υπάρξουν παράπονα για τη μουσική, έτσι νομίζω δηλαδή. Παίρνω κάποιο ρίσκο με αυτές τις συνθέσεις, σκεπτόμενος έξω από πλαίσια. Όλα όμως κυλούν ομαλά και η μουσική ακούγεται υπέροχη. Έχω λίγο άγχος αυτή τη στιγμή γιατί θέλω να τελειώσω με την παραγωγή και τη διανομή.

Πολλοί άνθρωποι όταν σε σκέφτονται φέρνουν ακόμα στο μυαλό τους την εικόνα που είχες ως Destroyer από την εποχή των Warlord. Πώς είναι αλήθεια ο Bill Tsamis σαν καθηγητής και σαν πατέρας;
Πάντα ήμουν ένας πολύ άνετος και εύκολα συνεννοήσιμος τύπος. Την σκοτεινή εικόνα του Destroyer θα την συναντήσει κανείς μόνο μέσα στη μουσική μου και όχι στην προσωπικότητά μου. Λατρεύω να διδάσκω στο πανεπιστήμιο επειδή αγαπώ τους νέους ανθρώπους και κυρίως σ’ αυτή την ηλικία που είναι ιδεαλιστές. Μου αρέσουν τα πνευματικά θέματα και μπορώ να μιλάω ώρες γι' αυτά, είτε είμαι σε αίθουσα διδασκαλίας είτε όχι. Σίγουρα, πάντως, δεν είμαι ο άνθρωπος με τον οποίο θα κάνεις ψιλή κουβεντούλα και κουτσομπολιό. Σέβομαι τους άλλους και δεν ήμουν ποτέ αγενής. Απλώς δεν μου αρέσει. Και σαν πατέρας είμαι το ίδιο. Θυμάμαι κάποτε μου είχε πει κάποιος ότι όταν το παιδί σου είναι μικρό, θα σου μιλάει και θα ασχολείται συνέχεια μαζί σου και μόλις γίνει δεκατριών θα σταματήσει να σου μιλάει και η διαφορά ηλικίας που θα έχετε θα αρχίσει να εμφανίζεται. Πάντα με ενδιέφερε η ζωή της κόρης μου, τι διαβάζει, τι ζωγραφίζει, τι θα σπουδάσει κλπ. Ενδιαφέρομαι πολύ για τη ζωή της. Έτσι λοιπόν όταν έφτασε την ηλικία των δεκατριών η σχέση μας δεν άλλαξε καθόλου. Βασικά είμαστε οι καλύτεροι φίλοι, παρόλο που καταλαβαίνει και σέβεται την ιδιότητα του πατέρα. Πηγαίνουμε μαζί σινεμά, σε βιβλιοπωλεία, στην παραλία. Μου ζητάει να της γράψω και CD, καθότι εμπιστεύεται το γούστο μου στη μουσική. Όπως είπα είμαι άνετος χαρακτήρας και τα πάω καλά σχεδόν με όλους. Δεν μπορώ όμως τους στενόμυαλους ανθρώπους. Δεν έχω τίποτα να συζητήσω μαζί τους. Έτσι, οι περισσότεροι φίλοι μου είναι είτε συνάδελφοι καθηγητές ή απόφοιτοι του πανεπιστημίου που διδάσκω, εκτός βέβαια από τους οπαδούς των Warlord από όλο τον κόσμο που μιλάω μαζί τους μέσω internet.

Υπάρχει κάτι που πάντα ήθελα να μάθω. Πώς και σε ποιό βαθμό επηρέασαν τη σύνθεση της μουσικής σου η πίστη σου στον Θεό σε συνδυασμό με την ελληνική καταγωγή σου;
Η ελληνική καταγωγή μου είναι πολύ σημαντική γιατί η πρώτη φορά που θυμάμαι να λέω συνειδητά  στον εαυτό μου «αυτή είναι πανέμορφη μουσική» ήταν όταν είχα πάει σε ελληνική ορθόδοξη εκκλησία σε ηλικία τεσσάρων ετών. Ήταν ένας ορθόδοξος ύμνος τον οποίο έψαλλε μία χορωδία. Η χορωδία όμως ήταν τοποθετημένη ψηλά σε έναν εξώστη και εγώ δεν τους έβλεπα γιατί ήμουν πολύ κοντός, όπως είπα πριν ήμουν μόλις τεσσάρων ετών, κι έτσι νόμιζα πως οι φωνές που άκουγα ήταν κυριολεκτικά άγγελοι από τους ουρανούς. Έμεινα έκπληκτος που οι φωνές των αγγέλων έκαναν τόσο δρόμο από τους ουρανούς και έφταναν στην εκκλησία που με πήγαινε η μητέρα μου κάθε Κυριακή. Έτσι, λοιπόν, καταλαβαίνεις πως οι Βυζαντινοί ύμνοι ήταν κάτι που το αυτί μου ερωτεύτηκε αμέσως. Ήταν σαν να το είχα ξανακούσει κάπου. Ξέρεις, ο Πλάτωνας κάνει λόγο για έμφυτες ιδέες. Αυτή λοιπόν για μένα ήταν μια έμφυτη ιδέα που εκδηλώθηκε στην αληθινή της μορφή. Το θυμάμαι σαν να ήταν χτες λοιπόν πως ΑΥΤΗ ήταν η πρώτη μου συνειδητή μουσική εμπειρία. Επίσης, ο πατέρας μου άκουγε συνέχεια ελληνική μουσική και όλοι τον σέβονταν για τις προτιμήσεις του. Οι γονείς μου έκαναν μεγάλες συγκεντρώσεις στο σπίτι μας, άνω των 100 ατόμων. Όλοι τραγουδούσαν και χόρευαν τα ελληνικά τραγούδια και ο πατέρας μου χόρευε ζεϊμπέκικο συνέχεια. Έτσι λοιπόν αυτή ήταν η μουσική που υπήρχε δίπλα μου ακόμα και όταν ξεκίνησα να μαθαίνω κιθάρα. Βέβαια ποτέ δεν προσπάθησα να παίξω ελληνική μουσική και απομάκρυνα τον εαυτό μου από την ελληνική κουλτούρα. Ήθελα να είμαι Αμερικάνος και όχι Ελληνοαμερικάνος. Ήταν πολύ αργότερα, περίπου στα 25 μου, όταν ξεκίνησα να εκτιμώ την ελληνική μου καταγωγή. Ως τότε απέρριπτα τα πάντα. Τους ελληνικούς χορούς, τα μαγαζιά που έπαιζαν «μπουζούκια» και που με πήγαιναν οι γονείς μου όταν ήμουν μικρός, το ελληνικό φαγητό, τις κοινωνικές εκδηλώσεις. Όσον αφορά την πίστη μου στον Θεό τώρα… παλιότερα δεν πίστευα, δεν τα έπαιρνα σοβαρά δηλαδή. Ειδικά στην εφηβεία μου κατά τις πρώτες μέρες των Warlord ήμουν τελείως εκστασιασμένος με το Hollywood. Το μόνο πράγμα που ήξερα για τον Θεό ήταν πως μερικές φορές έψαχνα στη Βίβλο για να βρω λέξεις ή φράσεις που θα ήταν αρκετά δυνατές ώστε να τις χρησιμοποιήσω στα τραγούδια μου… πιστεύω πως πολλοί νέοι μουσικοί το κάνουν αυτό. Ψάχνουν σε «heavy» βιβλία για να βρουν λέξεις, φράσεις και γενικές ιδέες, όπως έκανα και εγώ τότε. Η Βίβλος, το «Necronomicon» του HP Lovecraft, ο «Conan» του Robert E. Howard, ο J.R.R. Tolkien κλπ. Αλλά για κάποιον λόγο περίπου στα 24 με 25 άρχισαν να μου δημιουργούνται μεγάλα υπαρξιακά ερωτήματα όπως «γιατί είμαι εγώ εδώ;», «ποιός δημιούργησε αυτό το γιγάντιο σύμπαν;» ή «από πού ήρθε όλη αυτή η ομορφιά;».

Ας πάμε λίγο στην εποχή των τελευταίων ημερών των Warlord. Πώς ήρθε το τέλος και τι συνέβη στη συνέχεια;
Σε κάποιο σημείο είχα απογοητευτεί από την μουσική σκηνή, καθώς η δημοτικότητα των Warlord δεν είχε καθόλου καλή πορεία. Επιπλέον, δεν μπορούσαμε να βρούμε τραγουδιστή και οι μεγάλες εταιρίες δεν ενδιαφέρονταν για μας. Η Metal Blade ήταν τόσο μικρή τότε που δεν φανταζόμασταν ότι θα συνέχιζε. Και τότε ξαφνικά έχασα τον πατέρα μου από ανακοπή καρδιάς. Ήταν μεγάλο σοκ για μένα. Αυτό έγινε περίπου το 1985, λίγο πριν το τέλος των Warlord. Αποθαρρυνθήκαμε όλοι, τα πράγματα ήταν στάσιμα και κάθε τραγουδιστής που έκανε οντισιόν για εμάς απλά δεν μας έκανε. Ο Rick Anderson ήρθε στο τέλος και θα μπορούσαμε να είχαμε συνεργαστεί. Ήταν όμως πολύ αργά, είχαμε πλέον εξαντληθεί. Στη διάρκεια εκείνης της περιόδου ήταν που ξεκίνησα να διαβάζω τη Βίβλο και συγκεκριμένα τα Ευαγγέλια και μαγεύτηκα από τον Χριστό σαν χαρακτήρα, από τις διδαχές του για τη ζωή, τα πάθη του και γενικότερα όλα αυτά. Δεν είχε επίδραση στη μουσική μου, ώσπου ξεκίνησα τους Lordian Winds και το "My Name Is Man" και άρχισα να εισάγω τις χριστιανικές εικόνες μέσα στους στίχους. Έπειτα από αρκετές απορρίψεις από παραγωγούς, εγκατέλειψα αυτό το project και έφυγα από το Hollywood αηδιασμένος από τη μουσική βιομηχανία. Αναρωτιόμουν «τι θα κάνω τώρα;». Αυτό έγινε περίπου το 1987. Αποφάσισα να γυρίσω πίσω στο πανεπιστήμιο και να σπουδάσω φιλοσοφία και θεολογία. Αυτή η κίνηση ήταν κάτι που με χτύπησε σαν σφυρί στο κεφάλι. Ξαφνικά βρισκόμουν στον πνευματικό και ακαδημαϊκό κόσμο μελετώντας το πιο βαρύ αντικείμενο όλων, συμπεριλαμβανομένης της αρχαίας ιστορίας και των πολιτισμών των λαών. Τότε αποφάσισα να γίνω καθηγητής και ξεκίνησα να μελετώ πιο σκληρά από τον οποιοδήποτε. Το 1995 ξεκίνησα να δίνω διαλέξεις σαν καλεσμένος πάνω στην ιστορία της δυτικής φιλοσοφίας και έπειτα μετακινήθηκα σε θέση πλήρους απασχόλησης σας καθηγητής, διδάσκοντας φιλοσοφία, θεολογία, απολογητική, ηθική, κριτική σκέψη ή λογική και πάει λέγοντας. Το αγαπούσα και το αγαπώ ακόμα. Μουσικά τώρα, εκείνη την περίοδο, δηλαδή στις αρχές της δεκαετίας του 1990, ξεκίνησα να μαθαίνω μόνος μου πιάνο παίζοντας κυρίως μπαρόκ μουσική, αλλά τότε ξαφνικά άρχισα να συνθέτω μουσική σαν αυτή που περιέχεται στο "Sea Of Tranquility", μια δουλειά μου που κυκλοφόρησε μόνο μέσω διαδικτύου. Προσπάθησα να βρω μια εταιρία για αυτό το project, αλλά το μόνο είδος που μπορούσα να σκεφτώ ήταν το new age ,όπως Yanni ή Kitarō. Κάτι ενδιαφέρον έγινε περίπου το 1991, όταν ο Diane Arens που ήταν ακόμα στους Sahara και ο Mark Zonder που τότε ήταν στους Fates Warning, επικοινώνησαν μαζί μου και μου είπαν πόσο γνωστοί ήταν οι Warlord στην Ευρώπη. Σοκαρίστηκα. Ξαφνικά οι Warlord ήταν διάσημοι στην Ευρώπη; Πότε έγινε αυτό; Το 1995 με κάλεσε ο Jurgen Hegewald από τη Hellion Records στη Γερμανία και μου ζήτησε να φτιάξω κάτι, οτιδήποτε ήθελα. Δεν είχα συγκρότημα ούτε χρήματα για να μπω στο στούντιο. Είχα μόνο έναν μικρό στουντιακό εξοπλισμό στο σπίτι.  Δεν είχα καν τραγουδιστή, παρόλο που η γυναίκα μου και εγώ είχαμε κάνει μερικά live με αναγεννησιακή μουσική και είχε εξαιρετική αναγεννησιακή φωνή. Έτσι αποφάσισα να κάνω τους Lordian Guard. Εγώ έπαιξα όλα τα όργανα και η γυναίκα μου τραγούδησε. Ήθελα οι στίχοι να έχουν δυνατό περιεχόμενο, αλλά μέχρι τότε είχαν γίνει τα πάντα. Το heavy metal είχε ήδη εκτοξευθεί και οι μπάντες είχαν ήδη εξαντλήσει κάθε heavy concept που υπήρχε. Έτσι σκέφτηκα ότι ένα αρκετά βαρύ concept που οι μπάντες δεν ήθελαν να αγγίξουν ήταν τα γεγονότα της Αποκάλυψης. Κανείς δεν είχε το θεολογικό υπόβαθρο ώστε να τα παρουσιάσει όπως έπρεπε. Οι μπάντες ενδιαφέρονται πιο πολύ στο να βλασφημούν. Έτσι αποφάσισα να γράψω για το πιο βαρύ concept που υπάρχει: "War In Heaven", "Sinners In The Hands Of An Angry God", "Behold A Pale Horse", "Golgotha (The Place Of The Skull)" κλπ. Δεν με ενδιέφερε η κριτική που θα μου γινόταν για το γεγονός ότι θα έφερνα το χριστιανισμό στην κοσμική metal σκηνή. Δεν έκανα κήρυγμα. Απλά έγραφα για κάτι δυνατό. Σε πολλούς οπαδούς δεν άρεσε… Σε πολλούς πάλι άρεσε πιο πολύ κι από τους Warlord. Ήξερα ότι δεν θα τύχαινε ευρείας ανταπόκρισης όπως οι Warlord, αλλά δε με ένοιαζε. Είχα σιχαθεί τη μουσική βιομηχανία και απλά δημιουργούσα. Οι Lordian Guard θα είχαν προχωρήσει και σε τρίτο δίσκο εάν η γυναίκα μου δεν πέρναγε τρία χρόνια σε διάφορα νοσοκομεία από σοβαρές λοιμώξεις. Έτσι συνέχισα την ακαδημαϊκή μου καριέρα και με ευχαριστούσε πολύ που το έκανα. Και όλα αυτά μέχρι να αρρωστήσω βαριά με προβλήματα στο πεπτικό μου σύστημα, χάνοντας πάνω από 30 κιλά μέσα σε ένα χρόνο. Τότε αναγκάστηκα να φύγω από το πανεπιστήμιο. Σε όλο αυτό το διάστημα σκεφτόμουν τι θα ήθελα να κάνω όταν θα γινόμουν καλύτερα. Η καρδιά μου μού έλεγε να γυρίσω στη μουσική και αυτό έγινε το καλοκαίρι που μας πέρασε. Τον περασμένο Σεπτέμβριο ξεκίνησα να εξερευνώ νέες ιδέες και έμεινα έκπληκτος όταν διαπίστωσα ότι είχα ακόμα δημιουργικό πλούτο μέσα μου. Τώρα, εφόσον είχα εξαντλήσει το concept της Αποκάλυψης με αφηγήσεις κλπ, η μουσική θα είχε εξημερωθεί, αλλά είχα ακόμα τα μεγάλα θέματα στη σύνθεση από τους Lordian Guard και τα riff που συνδέονταν με τον ήχο των Warlord. Όσον αφορά στους στίχους, γράφω πράγματα που η καρδιά μου θέλει να εκφράσει, απλά και όμορφα. Δεν συμβιβάζω το δημιουργικό μου πνεύμα μου πλέον. Το ξεκαθάρισα σε όλους προτού ξεκινήσουμε να δουλεύουμε πάνω στο νέο υλικό. Έτσι, πιθανόν να ακούσεις μερικές χριστιανικές αναφορές μαζί με αυτοβιογραφικούς στίχους και άλλα θέματα.

Πρόσφατα, όπως ανέφερες, ανέρρωσες ύστερα από ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας. Ποιά είναι τα πράγματα στη ζωή σου που σε κάνουν πιο δυνατό ώστε να μπορείς να ανταπεξέλθεις στις δυσκολίες της ζωής; Είναι η πίστη σου στον Θεό; Η στήριξη της οικογένειάς σου; Το χαμόγελο της μικρής σου κόρης;
Σαν χριστιανός, ναι, αντλώ έμπνευση από την πίστη μου. Η πίστη, όμως, δεν σου εξασφαλίζει τη σωματική υγεία ούτε έχει τέτοιο σκοπό. Η πίστη είναι εμπιστοσύνη στον Θεό και στο θέλημά Του, κάτι το οποίο είναι πολύ μακριά από την ανθρώπινη κατανόηση. Η Βίβλος είναι γεμάτη με ανθρώπους που έχουν πίστη και όμως περνάνε από πολλές δοκιμασίες και κακουχίες. Θα έλεγα πως είμαι χριστιανός - στωικός. Η στωική μου πλευρά παίρνει όλα τα άσχημα της ζωής και με εμπνέει να επιμένω και να συνεχίζω. Πολλές φορές νιώθω σαν τον Σίσυφο. Σπρώχνω τον βράχο στην κορυφή του βουνού μόνο για να τον δω να κυλά και να με πλακώνει. Τι άλλο μπορώ να κάνω; Πρέπει να συνεχίζω να σπρώχνω το βράχο στην κορυφή του βουνού. Παίρνω ξεχωριστά την κάθε μέρα. Ο Χριστός δίδαξε: «Υπάρχουν αρκετές δυσκολίες μέσα στη μέρα ώστε να ανησυχείς για την επόμενη». Όταν ήμουν άρρωστος, βέβαια, ήθελα να τινάξω τα μυαλά μου στον αέρα. Αλλά αυτό είναι κάτι που δεν θα έκανα ποτέ, όχι μόνο λόγω της θρησκείας μου αλλά και λόγω της αγάπης που έχω στην κόρη μου.

Παρακολουθείς τις μουσικές εξελίξεις; Υπάρχουν κάποιοι καλλιτέχνες ή μπάντες που πιστεύεις ότι αξίζουν της προσοχής μας; Και ποιά είναι η γνώμη σου για τηλεοπτικές εκπομπές όπως το American Idol;
Δεν παρακολουθώ καθόλου τις μουσικές εξελίξεις, παρόλο που ο δυτικός πολιτισμός συνεχίζει να επεκτείνεται και αυτό κάνει είδη όπως το heavy metal προσβάσιμα σε ανθρώπους σε όλα τα σημεία του πλανήτη, το οποίο είναι πολύ καλό. Τώρα όσον αφορά στο American Idol, δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα διαγωνισμό καραόκε... δεν του δίνω καμία σημασία.

Πώς περνάς τον ελεύθερο σου χρόνο; Έχεις κάποια χόμπι; Οικογενειακές δραστηριότητες;
Διαβάζω πάρα πολύ, πάω σινεμά με την κόρη μου και ασχολούμαι πολύ μαζί της. Δεν έχω χόμπι. Δεν είμαι και πολύ άνθρωπος των σπορ ή τίποτα τέτοιο.

Γνωρίζω ότι χρησιμοποιείς σελίδες κοινωνικής δικτύωσης, όπως το Facebook. Ποιά είναι η γνώμη σου για αυτές;
Βασικά παλιότερα δεν χρησιμοποιούσα τέτοιες σελίδες. Όταν αρρώστησα βαριά περνούσα πάνω από δεκατέσσερις ώρες την ημέρα διαβάζοντας και άνοιγα τον υπολογιστή μόνο για να τσεκάρω τα e-mail των συναδέλφων μου από το πανεπιστήμιο. Μια φορά, έτσι για το γαμώτο, αποφάσισα να τσεκάρω στο Facebook μια σελίδα με το όνομα «Warlord fan club», κάτι με το οποίο δεν είχα καμία σχέση. Παρατήρησα έντονη κινητικότητα στη σελίδα κι έτσι μπήκα κι εγώ. Οι άνθρωποι με ρωτούσαν διάφορα πράγματα και ένιωθα πολύ ωραία να απαντώ σε όλους. Πλέον έχω λίγο-πολύ απομυθοποιήσει τους Warlord ως προς τον μυστικισμό τους και άλλα τέτοια πράγματα. Μιλάω σε αυτούς τους ανθρώπους σαν να είναι φίλοι μου και όχι οπαδοί.

Από ότι ξέρω μένεις στην Florida. Είσαι ενεργό μέλος της κοινότητας; Συμμετέχεις σε κοινωνικές εκδηλώσεις; Υπάρχει ελληνική κοινότητα εκεί;
Η πόλη που μένω, το Tarpon Springs, έχει τους περισσότερους Έλληνες από οποιαδήποτε άλλη πόλη στις Ηνωμένες Πολιτείες. Δεν συμμετέχω σε εκδηλώσεις της κοινότητας ούτε είμαι ενεργό μέλος αυτής. Είμαι λίγο κλειστός σαν άνθρωπος και οι περισσότεροι φίλοι μου, όπως σου είπα πριν, είναι συνάδελφοί μου από το πανεπιστήμιο. Δίνω όμως μεγάλη αξία και βάση στην οικογένεια. Επιπλέον, η γυναίκα μου είναι άτομο με ειδικές ανάγκες εξαιτίας πολλών αποτυχημένων χειρουργικών επεμβάσεων στη σπονδυλική της στήλη, οπότε είμαι δίπλα της συνεχώς και την φροντίζω όσο πιο πολύ μπορώ.

Ποιά ήταν η τελευταία φορά που επισκέφθηκες την Ελλάδα; Έχεις καθόλου νοσταλγικές αναμνήσεις;
Θυμάμαι ένα ταξίδι που κάναμε στην Ελλάδα όταν ήμουν έντεκα ετών. Περπατούσα στην Ακρόπολη, είχα σκάσει από τη ζέστη, ήμουν ιδρωμένος και θυμάμαι που ρώτησα τη μητέρα μου αν υπήρχε μηχάνημα της Coca-Cola εκεί πάνω…(γέλια). Πηδούσα πάνω κάτω στα χαλάσματα και σκεφτόμουν πως ήταν απλά τεράστιες πέτρες. Το ταξίδι μας κράτησε 30 μέρες και από την πρώτη κιόλας νύχτα που μείναμε στη Νεμέα ανυπομονούσα να γυρίσω στο σπίτι μου. Η ελληνική κουλτούρα δεν ήταν για μένα. Όταν ήμουν έφηβος και είχα ξεκινήσει να διαμορφώνω το heavy metal image μου, η ελληνική κουλτούρα βρισκόταν εκατομμύρια μίλια μακριά. Πάντως, παρόλο που δεν εκτίμησα την συγκεκριμένη επίσκεψη μου στην Ελλάδα, θα ήθελα να ξανάρθω και να επισκεφθώ όλα τα ιστορικά μνημεία.

Προφανώς γνωρίζεις πως οι άνθρωποι στην Ελλάδα σε εκτιμούν πολύ, όχι μόνο για τη μουσική που έχεις προσφέρει τόσα χρόνια αλλά και για το γεγονός πως είσαι ευγενικός και χαμηλών τόνων άνθρωπος. Ποιό είναι το μήνυμα σου σε εκείνους; Υπάρχει ποτέ περίπτωση να δούμε τους Warlord στην Ελλάδα;
Το οποιοδήποτε live, είτε στην Ελλάδα είτε στη Γερμανία είτε οπουδήποτε, θα εξαρτηθεί από την κατάσταση της υγείας μου. Μερικούς μήνες πριν δεν θα μπορούσα καν να φανταστώ τον εαυτό μου να παίζει μουσική και να ηχογραφεί ξανά. Τώρα όμως που αισθάνομαι καλύτερα, το κάνω. Ωστόσο, προς το παρόν δεν φαντάζομαι τον εαυτό μου να ταξιδεύει μέχρι την Ευρώπη για μερικές εμφανίσεις, δεν έχω την ενέργεια να το κάνω τώρα, όμως κανείς δεν ξέρει τι μας επιφυλάσσει το μέλλον. Αν νιώσω δυνατός αργότερα, υπάρχει πιθανότητα. Όσον αφορά στους οπαδούς, ειλικρινά το μόνο που μπορώ να πω είναι: «Ευχαριστώ που ακούτε τη μουσική μου». Σημαίνει πολλά για μένα όταν κάποιοι άνθρωποι εκτιμούν τη δημιουργικότητά μου. Για πολύ καιρό πίστευα πως οι Warlord είχαν πεθάνει… όμως φαίνεται πως οι οπαδοί κρατούν τη φλόγα αναμμένη. Για αυτόν τον λόγο ο επόμενος δίσκος είναι αφιερωμένος σ' αυτούς.

Σε ευχαριστούμε πολύ, ελπίζουμε να τα ξαναπούμε σύντομα!
Κι εγώ σας ευχαριστώ!