Συνέντευξη: Planet Of Zeus

Από τον Γιώργο Ζαρκαδούλα, 13/05/2008 @ 03:40
Τους είδαμε live, ακούσαμε το cd τους και είπαμε να τους βγάλουμε κι έξω για μια κουβεντούλα που κατέληξε σε μαραθώνιο. Κάπου ανάμεσα σε καφέ, μπύρα και μπόλικο νερό, ένεκα αφυδάτωσης, υπό την μουσική υπόκρουση των Nightwish made in -a cappella- Greece, τα 3/4 των Planet Of Zeus μονομάχησαν στον καυτό ήλιο των Εξαρχείων με τα 3/15 της επίλεκτης ομάδας κεφαλοκυνηγών του rocking.gr, σε μια άνιση αναμέτρηση που ξύπνησε μέχρι και νεκρούς: Woke up dead in the Southland...

Ανακρινόμενοι:
Μπάμπης (κιθάρα / φωνή)
Στέλιος (κιθάρα)
Γιάννης (μπάσο)
Απόντας: Μάκης (drums)

Ανακριτική ομάδα:
Χρήστος Τριανταφυλλόπουλος
Μαρία Βουτυριάδου
Γιώργος Ζαρκαδούλας



Παιδιά, πείτε μας πότε πρωτοξεκίνησε η μπάντα και σε τι μουσικό ύφος κυμαινόταν.
Μ: Πρέπει να ήταν 1999-2000, μάλλον το 2000, όπου ήμασταν εγώ (Μπάμπης), ο Στέλιος κι ένας φίλος μου ο Διογένης, που έξι μήνες μετά αποχώρησε και μπήκε αμέσως ο Γιάννης.
Σ: Ναι, αλλά στο ενδιάμεσο είχε γίνει προφητικό live. Πρέπει να ήταν οι πρώτες μέρες του Γιάννη στην μπάντα και είχαμε κλείσει μια εμφάνιση στο Κολέγιο Αθηνών, χωρίς να έχουμε προβάρει τα κομμάτια, κι έτσι αναγκαστικά έπαιξα το μπάσο μιας και τα ήξερα. Το ύφος μας τότε ήταν πιο rock, πιο Hendrix παρά stoner / southern, εποχές προ Γιάννη, κάπου στο 1999, όπου θυμάμαι και το πρώτο σοβαρό μας live μαζί με τους Vibratore Bizarro στο Rodeo Club, το οποίο από εκεί και μετά το έχουμε αλωνίσει κανονικά.
Μ: Το οποίο live ήταν και η πρώτη αναφορά για μας από το Metal Hammer, και μάλιστα πολύ καλή, παρά το ατυχές γεγονός που είχα με το σπάσιμο της χορδής στην πρώτη νότα!

Η μπάντα δεν ξεκίνησε σαν τρίο και μετά έγινε τετραμελής;
Μ: Ναι, αλλάξαμε πέρυσι το Μάρτιο, και η αλλαγή έγινε και λόγω του cd, όπου ναι μεν θέλαμε να ακουστούν οι κιθάρες με όγκο, αλλά στην παραγωγή βγήκαν με περισσότερο, κάτι που δε θα μπορούσε να κάνει μόνο μια κιθάρα. Έτσι ήρθε ο Στέλιος στο βασικό του όργανο που είναι η κιθάρα και ο Μάκης (Σεραφείμ), που παρακολουθούσε από πάντα την μπάντα, ήρθε στα drums και συν τοις άλλοις μας ανέβασε ένα επίπεδο παραπάνω.

Οι επιρροές σας ποιες είναι; Αν και σε μας είναι εμφανείς, πείτε για τον κόσμο που δε σας ξέρει.
Μ: Επιρροές... βασικά είναι μία (γέλια), ο Anselmo όλων των εποχών, από την πρώτη στιγμή! Από μπάντες τώρα τα κλασσικά: Corrosion of Conformity, Clutch, Pantera, Metallica.
Γ: Ειδικά ο Anselmo έχει επηρεαστεί από σένα...
Μ: Ναι, έχει επηρεαστεί από εμένα μια φορά (γέλια). Είδα όνειρο ότι αράζαμε οι δυο μας σε κάποιο ελληνικό bar, δεν ξέρω που, και του λέω πως έχει πολύ ωραία φωνή κι ότι με έχει επηρεάσει, στα ελληνικά πάντα, και μου απαντάει: «Όχι φίλε, εγώ έχω επηρεαστεί από σένα»! Αλλά αυτό έγινε στον ύπνο μου (γέλια).

Η μπάντα υπάρχει κάμποσα χρόνια, το «μπαμ» όμως έγινε το 2005 με το demo, έτσι δεν είναι;
Γ: Ναι, το demo έπαιξε μεγάλο ρόλο, αλλά μην ξεχάσουμε και τη Spinalonga και το φεστιβάλ που διοργάνωσαν οι Lord 13 στην Αντίπαρο το καλοκαίρι του 2005. Είναι αλήθεια πως η χρονιά αυτή ήταν σημαδιακή για μας, όπως και η φετινή με την κυκλοφορία του δίσκου και το live με τους Hermano… Πλέον οφείλουμε να πούμε πως «κλείνουμε» τις ζωντανές μας εμφανίσεις ευκολότερα από πριν κι αυτό το χρωστάμε κατά ένα μεγάλο βαθμό στη Spinalonga.
Μ: Η πρώτη μας γνωριμία άλλωστε με τα μέλη της (Spinalonga) έγινε σε ένα live μας στο Rodeo, και περίπου ένα χρόνο αργότερα μας ενημέρωσαν για τη συλλογή που επρόκειτο να κυκλοφορήσουν και ζήτησαν να συμμετάσχουμε κι εμείς, όπως κι έγινε με το “Smoke Weed”.

Το οποίο δεν το παίζετε πλέον στα live σας...
Σ: Ναι όντως, δεν εκφράζει τον Μπάμπη ούτως ή άλλως, οπότε...
Μ: Ποτέ δε με εξέφραζε.
Σ: Ενώ για άλλους είναι τρόπος ζωής (γέλια).



Τελικά πως δημιουργήθηκε η εντύπωση ότι είστε υποστηρικτές του φασισμού;
Γ: Πέστα άνθρωπέ μου, ρώτα να πληρωθείς!
Σ: Το σκηνικό είναι αστείο με την έννοια του ότι δεν έχουμε κάνει τίποτα, τίποτα όμως, πρακτικά και μόνο μιλώντας, γιατί το να βάλεις μια σημαία του Νότου σε ένα live, δε λέει από μόνο του τίποτα. Αντιθέτως, έχουμε λάβει μέρος σε φεστιβάλ, σε συναυλία για τις καταλήψεις στα Προπύλαια, αλλά μη νομίζεις πως πηγαίνουμε και με το λάβαρο της επανάστασης ανά χείρας.

Ναι, αλλά κάποιος βασίστηκε σε αυτό και μόνο για να δημιουργήσει ολόκληρο ζήτημα έτσι;
Γ: Προφανώς κάποιος παρανόησε ηθελημένα ή μη την έννοια του southern rock με το φασισμό.
Σ: Ήταν απλώς μια φήμη όμοια με εκείνη που έλεγε πως ο Ερίκ Ραμπεσαντρατανά έχει ανοίξει γυράδικο έξω από το Camp Nou (γέλια).

Και το ότι αποφασίστηκε να κυκλοφορήσει επίσημα την 21η Απριλίου;
Γ: (Γέλια). Ναι, όντως δεν είναι και ο καλύτερος συνδυασμός. Αρχικά ήταν να βγει ο δίσκος το Μάρτιο, μεταφέρθηκε για Απρίλιο και εξηγήσαμε στην εταιρεία τη σημασία της ημερομηνίας αυτής για τη χώρα μας, παρακαλέσαμε για τις 14 του μηνός αλλά τελικά δεν ήταν στο χέρι μας.
Σ: Και μάλλον είναι από τις λίγες, αν όχι η μοναδική χρονιά, που συνέπεσε και με τη Μ. Εβδομάδα!

Πως προέκυψε η συνεργασία με εταιρεία από το εξωτερικό (Casket Records) και δεν προτιμήσατε κάποια ελληνική;
Μ: Ο Γιάννης φταίει γι’ αυτό και να απαντήσει...
Γ: Είχαμε 2 επιλογές : Ή να στείλουμε υλικό μας σε μορφή δείγματος, δηλαδή κάποιο sampler ενός λεπτού από όλα τα κομμάτια, είτε ακόμα και 3-4 ολόκληρα τραγούδια, είτε να κάνουμε κάτι πιο ολοκληρωμένο. Ολοκληρωμένο με την έννοια του να έχουμε έτοιμα όλα τα κομμάτια, ακόμα και το εξώφυλλο (για το οποίο μας βοήθησε ο Φίλιππος από τους Cube) και να πούμε πως αυτοί είναι οι Planet Of Zeus, αυτή και η αισθητική τους. Το πήραμε και λίγο εγωιστικά το θέμα.
Σ: Εγωιστικά... Δε θα το έλεγα έτσι, απλά από όσες μπάντες ξέραμε, σίγουρα χαλάσαμε τα περισσότερα χρήματα για την παραγωγή. Μαζεύαμε αρκετό καιρό λεφτά, πήγαμε και σε καλό studio που ξέραμε πως θα βγάλει πολύ καλό αποτέλεσμα και λες, αφού έκανα όλο αυτό το πράγμα ας βάλω κι άλλα λίγα για το εξώφυλλο, την κοπή, να στείλουμε μια ολοκληρωμένη πρόταση.



Σας προβλημάτισε το γεγονός ότι η Casket δεν έχει ανάλογα συγκροτήματα με εσάς;
Σ: Εμένα μου άρεσε.
Μ: Κι εμένα το ίδιο, γιατί έχει πολλές αλλά διαφορετικές μπάντες και δεν αποκλείεται να δείξει μεγαλύτερη προσοχή, γιατί από τα υπόλοιπα είδη έχει 2-3 μπάντες ενώ από το δικό μας έχει μόνον εμάς.
Γ: Μου άρεσε πάρα πολύ η οργάνωση και το σκεπτικό της εταιρείας. Το ότι μας ξεκαθάρισαν το σκεπτικό τους και μας είπαν την αλήθεια από την αρχή. Ότι «Κοιτάξτε, εμείς δεν είμαστε μεγάλη εταιρεία κι αν είναι να πάτε ψηλά, αν το αξίζετε, θα πάτε αλλά όχι μαζί μας». Καταρχήν είναι μία από τις 4-5 εταιρείες που μας απάντησαν σε σύνολο 50! Ήμασταν ανοιχτοί σε 2-3 από αυτές, μία εκ των οποίων αμερικάνικη, και μιλάγαμε μόνο με αυτή για κάποιο διάστημα, αλλά φάνηκε πως ο ιδιοκτήτης της ήταν αναξιόπιστος. Φαντάσου πως είδαμε σε κάποια ιστοσελίδα ή blog του Seattle μια ανακοίνωσή του, ότι θα υπέγραφε μια νέα μπάντα από την Ελλάδα, heavy rockers, στην οποία παίζει ο παλιός ντράμερ των AC/DC (γέλια)! Όπως καταλαβαίνετε, από εκεί και ύστερα κόπηκε κάθε επαφή μαζί του.

Είναι νωρίς να ρωτήσουμε για αξιολόγηση της συνεργασίας μαζί τους;
Σ: Είναι νωρίς, ναι. Αλλά μέχρι τώρα έχουν φερθεί επαγγελματικά, έχουν το δικό τους agency, που σε επίπεδο είναι καλύτερο ακόμα κι από την ίδια την εταιρεία, και ήταν μεγάλος λόγος για μένα να συνεργαστούμε.
Γ:Και το πακέτο που έχουν είναι σε σχετικά καλή τιμή, περιλαμβάνοντας συναυλίες με μεγάλες μπάντες, συνεντεύξεις σε περιοδικά, ενώ έχουν και το «μικρό πακέτο» που δίνει λίγες συναυλίες, ένα είδος mini tour στην Αγγλία και πληρωμή μας από το merchandise & το εκάστοτε live.
Μ: Και προφανώς ευθύνεται -με την καλή έννοια- που ήμασταν στο playlist της εκπομπής του Bruce Dickinson στο BBC, στις 28.03.08, όταν μας προλόγισε με southern φωνή λέγοντας: “I don’t know what they ‘re smokin’”. Φοβερό ήταν...

Γιατί “Eleven The Hard Way”; Τι σημειολογία έχει ο τίτλος για εσάς;
Μ: “Eleven The Hard Way” είναι τα 11 κομμάτια του δίσκου, κι αν καθυστερούσαμε ακόμα κάνα δυο χρόνια να το κυκλοφορήσουμε θα ήταν και τα χρόνια της μπάντας, καθώς και ότι γράφτηκε με πολύ κόπο, με προσωπική δουλειά συν του ότι είναι και «σκληρά» τραγούδια. Εμπνευσμένο είναι βέβαια από μια ταινία πορνό που λέγεται “7 the Hard Way”. Δεν την έχω δει (γέλια), απλώς είδα κάπου τον τίτλο και μου έκανε εντύπωση.

Σας ρωτάει κάποιος «τι μουσική παίζετε;». Τι του απαντάτε;
Μ: Να το πω εγώ που το έχω δουλέψει;
Σ & Γ: Ναι, ναι, ναι!
Μ: Παίζουμε heavy rock με southern αισθητική και... rock ‘n’ roll σκηνική παρουσία να το πω; Κάπως έτσι.
Σ: Λοιπόν το έχω: Παίζουμε rock με μεταλλικό ήχο, αυτό!
Γ: Μάλλον η φωνή και η κιθάρα το κάνουν περισσότερο metal.

Σχολιάστε το γεγονός που παρατηρείται σε live με πολλές μπάντες, όπου πηγαίνει κόσμος να δει τη «δική» του μπάντα και μόλις αυτή τελειώσει, αποχωρεί.
Μ: Αυτό έχει σταματήσει να γίνεται τώρα και ρόλο παίζει σε αυτό το να ξεκινάει το live στην ώρα του, άντε με 20 λεπτά καθυστέρηση. Σε εμάς τουλάχιστον μέχρι μισή ώρα έχει καθυστερήσει, αλλά συνήθως είμαστε στην ώρα μας, κυρίως σε αυτά που διοργανώνουμε εμείς. Το άλλο γεγονός έχει να κάνει με το ότι έχει ανέβει το επίπεδο των συγκροτημάτων, οπότε δύσκολα θα φύγει κάποιος από το live.
Σ: Αυτό που θυμάμαι εγώ έχει να κάνει με τις ίδιες τις μπάντες και όχι με τον κόσμο τους. Να παίξει δηλαδή κι αμέσως μετά να μαζέψει εξοπλισμό και να φύγει και μάλιστα σε φεστιβάλ. Το θυμάμαι πολύ έντονα γιατί είχα συφιλιαστεί κανονικά, δεν πρόκειται να το ξεχάσω ποτέ αυτό, γιατί δεν ήταν το live μιας μπάντας, ήταν κανονικό φεστιβάλ και μάλιστα ελληνικών συγκροτημάτων. Εκεί απλώς δε φεύγεις, κλείνει το μαγαζί και μετά μαζεύεις.

Θα είχατε πρόβλημα να εμφανιζόσασταν πρώτοι σε κάποιο φεστιβάλ, ας πούμε καλοκαίρι, με ντάλα ήλιο γύρω στις 17:00;
Γ: Όχι βέβαια! Αν θυμάστε, την τελευταία συναυλία Metallica στην Ελλάδα την άνοιξαν οι Dirt Spawn Disease που έπαιξαν φοβερά, κούνησαν τον κόσμο, είχαν καταπληκτική σκηνική παρουσία και το καλό ήταν πως είχε μαζευτεί από νωρίς κόσμος, οπότε δε θα μπορούσαν να είχαν καλύτερο feedback. Ο κόσμος έδειξε πως ξέρει να κρίνει και τους καταχειροκρότησε. Γι’ αυτό κι εμείς ήδη έχουμε αρχίσει να κυνηγάμε τέτοια φεστιβάλ στο εξωτερικό, στέλνοντας mail κλπ.
Μ: Το θέμα είναι να μπορέσεις να κερδίσεις, να «κλέψεις» τους οπαδούς που έχουν έρθει για τη μεγάλη μπάντα κι όχι να σκέφτεσαι πως από κάτω σε βλέπουν 100 δικοί σου και να παίζεις γι’ αυτούς.
Σ: Ειδικά αν καταφέρεις και παίξεις στο ΕΝΑ φεστιβάλ που υπάρχει αυτήν τη στιγμή, στο φεστιβάλ καταξίωσης, στο Download!



Να φανταστούμε ότι προτιμάτε τα live από το studio και τις πρόβες, έτσι δεν είναι;
Μ: Live, εννοείται! Αυτή είναι και η πεμπτουσία του ροκ άλλωστε.
Γ: Και κάθε μέρα αν γίνεται!
Μ: Θελήσαμε μάλιστα να δείξουμε την αγάπη μας γι’ αυτό και μέσω του cd κι ελπίζω να βγήκε η αίσθηση του «ζωντανού», αν και είναι δυσκολότερο από το να πετύχεις μια καλή παραγωγή. Αν έχεις καλά μηχανήματα θα βγάλεις και καλό ήχο, αλλά να βγει η ενέργεια που έχουμε στις ζωντανές μας εμφανίσεις είναι δύσκολο.
Γ: Και για μένα είναι μεγάλο κριτήριο να καταλάβω πως η μπάντα που έχω πάει να δω γουστάρει αυτό που κάνει, ανεξάρτητα από το είδος της μουσικής που παίζει, πόσο μάλλον να το μεταφέρει και στο cd της.
Σ: Το ιδανικότερο είναι να ξεκινάς το live παίζοντας για την πάρτη σου - είναι κλισέ το ξέρω, αλλά έτσι είναι - και μετά να δεις απλώς ένα χαμόγελο, όχι απαραίτητα κοπάνημα. Ένα χαμόγελο φτάνει και θα καταλάβεις πως έχεις μεταδώσει έστω και σε έναν αυτό που γουστάρεις να κάνεις. Και δε μπορεί, από τη στιγμή που τα δίνεις όλα στη σκηνή και είσαι ενεργητικός, λίγοι θα είναι οι εντελώς απαθείς στο κοινό.

Τα τραγούδια και η σειρά τους που θα αποτελέσουν το playlist μιας συναυλίας σας, πως τα διαλέγετε;
Σ: Γενικά βασιζόμαστε σε θεσμούς. Rotation: θεσμός 1. Πεσέιρο φάση. Εκεί θα παίξουμε αυτό, στο άλλο live εκείνο, χωρίς κάποια ιδιαίτερη λογική, εκτός του ότι το 70% αυτών βασίζεται στο cd. Για παράδειγμα στη Θεσσαλονίκη που παίξαμε πρόσφατα, κάναμε διασκευή σε Kyuss χωρίς να είναι προγραμματισμένο, την οποία σίγουρα δε θα ξαναπαίξουμε. Αυτό που θα παίξουμε όμως κάποια στιγμή είναι το “Smoke Weed”, μια φορά, χωρίς να έχουμε προαποφασίσει ή να ξέρει κάποιος από εμάς πότε και που.
Γ: Στη Θεσσαλονίκη επίσης, λόγω του κλίματος, παίξαμε και 2 καινούργια κομμάτια που τα ονομάζουμε poserιές, είναι φάση «κούνημα» και κόλλαγαν στο συγκεκριμένο live.

Η σχέση σας με το “downloading” μάλλον αλλάζει. Από εκεί που ήσασταν στη μία πλευρά τώρα μεταφέρεστε στην άλλη. Ποια η άποψή σας;
Σ: Προσωπικά το βλέπω τελείως διαφορετικά από το σύνηθες, τόσο στο σημείο αυτό που κυκλοφόρησε ο πρώτος μας δίσκος όσο και πιο μετά. Μόνο καλό μπορεί να μας κάνει τώρα, μέχρι που σκεφτόμουν να το «ανέβαζα» εγώ σε κάποιο torrent!
M: Ναι, για τώρα μια χαρά είναι και νομίζω πως αν σε κάποιον αρέσει θα μπει και στη διαδικασία να το ψάξει και να το αγοράσει. Άλλωστε σε συνεννόηση με την εταιρεία αποφασίσαμε το cd να πωλείται σε χαμηλή τιμή (σ.σ: όπως κι έγινε, €11.50), γιατί μην το ξεχνάμε κι εμείς αγοράζουμε cd και ξέρουμε τις τιμές που κυκλοφορούν.

Από εδώ και μετά τι μέλλει γενέσθαι για τους Planet of Zeus;
M: Live, live, live! Καμιά βόλτα στο εξωτερικό αν προκύψει και βέβαια το νέο cd, τα τραγούδια του οποίου είναι σχεδόν έτοιμα κι ελπίζω να καταφέρουμε να κυκλοφορήσει σε ενάμιση χρόνο περίπου από τώρα.
Γ: Ναι, αν τελικά εξαρτιόταν εξολοκλήρου από εμάς, το καλύτερο διάστημα που θα μεσολαβούσε για το επόμενο δισκογραφικό μας βήμα θα ήταν ενάμιση με δύο χρόνια, ειδικά τώρα που είμαστε ακόμα στην αρχή.



Καλή συνέχεια παιδιά και καλή επιτυχία.
Ευχαριστούμε πολύ, να 'στε καλά!

Photos by: Greg Roumeliotis - 666greg.deviantart.com
  • SHARE
  • TWEET