Συνέντευξη Avantasia

«Είναι όλοι τόσο απασχολημένοι προσπαθώντας να συντηρήσουν το παρελθόν, σε σημείο που ξεχνάνε τελείως τους λόγους για τους οποίους ξεκίνησαν να αγαπούν αυτό το είδος μουσικής»

Από τον Χρήστο Καραδημήτρη, 28/03/2013 @ 13:42
Πολλοί μουσικοί τείνουν να αντιμετωπίζουν τις συνεντεύξεις ως μια βαρετή υποχρέωση την οποία πρέπει να φέρουν εις πέρας. Ο Tobias Sammet είναι ακριβώς το αντίθετο από αυτό. Ένας ενθουσιώδης τύπος, γεμάτος ενέργεια και καλή διάθεση, έτοιμος να μιλήσει πολύ και να χρησιμοποιήσει την αίσθηση του χιούμορ του, κάτι που εξηγεί γιατί τα 45 λεπτά δεν αρκούσαν για να ρωτήσω όσα είχα κατά νου. Όπως και να έχει, αξίζει να διαβάζει κάποιος τα όσα ωραία και ενδιαφέρονται είχε να πει και θα αντιληφθεί -όπως κι εγώ- το ότι έχει καταφέρει τόσα πολλά, όχι μόνο επειδή είναι ένας ταλαντούχος μουσικός, αλλά και εξαιρετικός χαρακτήρας.

Tobias Sammet (Avantasia)Γεια σου Tobias. Χαίρομαι που έχω τη δυνατότητα να συνομιλήσουμε, καθώς παρακολουθώ τη μουσική σου πορεία τα τελευταία 15 χρόνια.
Είναι αρκετός καιρός. Πριν 15 χρόνια πρέπει να ήταν το "Vain Glory Opera"...

Ναι, με αυτό ανακάλυψα επί της ουσίας τους Edguy...
Θυμάμαι το πρώτο σόου σε εκείνη την περιοδεία του "Vain Glory Opera" με τους Iron Savior. Ήταν η πρώτη φορά που οι Edguy μπήκαν όλοι μαζί σε ένα αεροπλάνο και αυτό ήταν στην Αθήνα.

Νομίζω πως θα φτάσουμε εκεί σε περίπου 15 ερωτήσεις πιο κάτω...
(γέλια) Ok, πάμε στην ερώτηση νούμερο ένα λοιπόν...

Tobias Sammet (Avantasia)Όπως φαίνεται ήδη, παρόλο που θα μιλήσουμε για το νέο άλμπουμ των Avantasia, αναπόφευκτα η κουβέντα θα πάει και στους Edguy. Αλήθεια, πόσο εύκολο είναι για εσένα να αλλάζεις από τη μια μπάντα στην άλλη;
Είναι χαλαρωτικό! (γέλια) Ειλικρινά, είναι πολύ ωραίο γιατί ποτέ δε δουλεύω σε δύο μπάντες την ίδια περίοδο. Πάντα προσπαθώ να επικεντρώνομαι σε ένα πράγμα κάθε φορά και τις περισσότερες φορές αυτό είναι οι Edguy. Διότι, οι Edguy είναι η βασική μου μπάντα και οι Edguy είναι οι σχολικοί μου φίλοι από τα παλιά και μπορούμε να στηριζόμαστε ο ένας στον άλλο, είμαστε οικογένεια και είμαστε μια μπάντα που είμαστε μαζί για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Είναι κάτι πολύ ξεχωριστό το να είσαι σε μια μπάντα για πλέον πάνω από 21 χρόνια. Αλλά, μια στο τόσο είναι ωραίο να ξεφεύγεις από τη ρουτίνα στην οποία βρίσκεσαι όταν δουλεύεις στη λογική του συγκροτήματος. Ξέρεις, η διαφορά με τους Avantasia είναι πως δεν έχω να καταφέρω κάτι. Όταν δουλεύουμε πάνω σε ένα άλμπουμ των Edguy, δουλεύουμε με στόχο να παραδώσουμε ένα άλμπουμ. Όταν δουλεύω με τους Avantasia πρόκειται περισσότερο για ένα χόμπι. Δεν χρειάζεται να καλύψω τις απαιτήσεις κάποιου, δεν χρειάζεται να καταφέρω κάτι, δε χρειάζεται να αγχωθώ για το πρόγραμμα, διότι κυριολεκτικά το project δεν υφίσταται σε τακτική βάση. Είναι απλά ένα χόμπι με το οποίο ασχολούμαι όποτε χρειάζομαι δημιουργική ελευθερία ή δημιουργικό ελεύθερο χρόνο. Τότε δουλεύω για τους Avantasia. Δεν είναι δύσκολο να αλλάξω από το ένα project στο άλλο. Καθόλου δύσκολο θα έλεγα...

Tobias Sammet (Avantasia)Περιγράφεις τους Avantasia ως χόμπι. Μάλλον είσαι ένας τύπος που έχει ακριβά χόμπι, χεχε...
(γέλια) Λοιπόν, δεν είναι μόνο ακριβό, είναι επίσης ανταποδοτικό. Θα έλεγα πως είμαι ευλογημένος που έχω ένα τέτοιο χόμπι, διότι απλά φέρε στο μυαλό σου πως δουλεύεις πολύ, φαντάσου πως επιστρέφεις μετά από δουλειά όλη μέρα και κάνεις τα πράγματα που σου αρέσει να κάνει, αλλά τα οποία είναι ταυτόχρονα πολύ-πολύ αγχωτικά, αν και σε ιδιωτικό επίπεδο. Ξέρεις, έχει πολλά πράγματα να κάνεις και τότε στις 8:00 το βράδυ εξαφανίζεσαι στο υπόγειο σου. Εξαφανίζεσαι σε ένα διαφορετικό κόσμο, σε έναν μυστικό κόσμο που κανείς απέξω δεν γνωρίζει και σε αυτό τον κόσμο μπορείς να δημιουργήσεις μουσική, προσκαλείς μια ιστορία, δημιουργείς μια θεματική ιστορία, συνθέτεις το soundtrack για τη δική σου θεματική ιστορία και γράφεις τραγούδια που θα ήθελες να ακούσεις από τα αγαπημένα σου συγκροτήματα και στο τέλος προσκαλείς τα μεγαλύτερά σου είδωλα να δουλέψουν μαζί σου. Ξέρω πως ακούγεται σαν όνειρο. Για εμένα είναι ένα χόμπι και κάνω αυτά τα όνειρα πραγματικότητα. Είναι εκπληκτικό συναίσθημα. Πολύ καλό για να είναι αληθινό στην πραγματικότητα...

Tobias Sammet (Avantasia)Περιγράφεις, όμως, τον εαυτό σου ως τυχερό, αλλά εγώ θα έλεγα πως είσαι ικανός. Διότι, πολλοί καλλιτέχνες έχουν προσπαθήσει αυτό που κάνεις και οι περισσότεροι δεν το πέτυχαν. Αντιθέτως, καταποντίστηκαν, ιδιαίτερα σε οικονομικό επίπεδο...
Ω, ξέρεις, είχα πολλή τύχη. Είχα πολλούς σπουδαίους συνοδοιπόρους. Ακόμα έχω πολλούς σπουδαίους συνοδοιπόρους. Έχω πραγματικούς φίλους στο πλευρό μου, οι οποίοι μοιράζονται αυτό το όραμα και με υποστηρίζουν σε κάθε πιθανή περίπτωση. Έχω ανθρώπους σαν τον Michael Kiske, ο οποίος ήταν εκεί για εμένα από την αρχή, ο οποίος καθόρισε τον ήχο των Avantasia σε μεγάλο βαθμό. Και ευχαριστώ τον Michael για αυτόν. Και χωρίς τον Bob Catley, οι Avantasia δεν θα ήταν αυτό που είναι. Χωρίς τον Sascha Paeth θα είχα τρελαθεί προσπαθώντας να κάνω παραγωγή στον εαυτό μου. Οπότε, είμαι τριγυρισμένος από σπουδαίους ανθρώπους και δεν φοβάμαι να με περικλείουν άνθρωποι που είναι σε κάποιον τομέα καλύτεροι από εμένα. Διότι, ξέρεις, δεν έχει νόημα να προσκαλείς ανθρώπους ή να μαζεύεις ανθρώπους γύρω σου που είναι χειρότεροι από εσένα. Σε κάνει να αισθάνεσαι καλύτερα ίσως και είναι καλό για τον εγωισμό σου το να μαζεύεις κόσμο που είναι λίγο κατώτερός σου, αλλά το πραγματικό μυστικό της επιτυχίας είναι να μαζεύεις κόσμο γύρω σου που είναι αντίστοιχα καλός ή ακόμα καλύτερος. Και νομίζω πως πάντα το έκανα αυτό. Παραμέρισα τον εγωισμό μου και προσκάλεσα ανθρώπους σαν τον Michael Kise -τον τραγουδιστή των τραγουδιστών- ή τον Bob Catley. Πάντα είχα σπουδαίους ανθρώπους που τράβαγαν πολλή προσοχή, διότι ήταν πράγματι και σπουδαίοι μουσικοί και σπουδαία είδωλα και για αυτό θεωρώ πως οι Avantasia είναι τόσο πετυχημένοι, όσο είναι.

Έχω την εντύπωση πως οι Avantasia είναι περισσότερο μπάντα πλέον, με τον Sascha Paeth και τον Miro στο πλευρό σου, παρά μια καθαρά προσωπική δουλειά σου. Αληθεύει αυτή η υπόθεση που κάνω;
Είναι solo project. Αλλά, όπως είπα, έχω μαζί μου μουσικούς που έχουν αντίκτυπο και ασκούν επιρροή σε αυτά που κάνω. Διότι, σε άλλη περίπτωση, δε θα είχε νόημα να έχω αυτούς τους μουσικούς. Προσπαθώ να έχω τους καλύτερους των καλύτερων με σκοπό να επιτύχω το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα και αν θες τους καλύτερους των καλύτερων, δεν μπορείς να περιμένεις ότι θα κάνουν πίσω. Στο τέλος, εγώ είμαι αυτός που λέει «θέλω αυτό και δε θέλω αυτό και θέλω το άλλο και δε θέλω το άλλο». Αλλά, και πάλι, πρέπει να έχεις αυτούς τους μουσικούς. Πάρε για παράδειγμα -είναι πιθανόν χαζό παράδειγμα, αλλά οπωσδήποτε σου δίνει την ιδέα- τον Ozzy Osbourne, πάντα τον συνόδευαν σπουδαίοι κιθαρίστες. Φυσικά, ο ήχος του καθορίστηκε από τον Zakk Wylde, τον Randy Rhoads ή τον Gus G. Τώρα, έναν Έλληνα. Οπότε, πρέπει να έχεις καλούς συνεργάτες γύρω σου, αλλά εν τέλει το καλό είναι πως αν κάτι πάει τελείως χάλια έχω τη δυνατότητα να πω «ΟΧΙ! Αυτό είναι το δικό μου μωρό! Θα το κάνουμε με αυτό τον τρόπο!» Οπότε δε νομίζω πως είναι πραγματικά μια μπάντα, αλλά θα έλεγα πως είναι ένα project με εξαίρετους συνεργάτες.

Tobias Sammet (Avantasia)Μέχρι στιγμής έχω ακούσει λίγες φορές το "The Mystery Of Time" και η αρχική μου εντύπωση είναι πως έχει την δεδομένη ποιότητα κάθε άλμπουμ των Avantasia, αλλά την ίδια στιγμή φαντάζει ως η πιο «συντηρητική» δουλειά τους ως σήμερα. Βλέπεις, τα "Metal Operas" επανέφεραν το ευρωπαϊκό power metal όταν αυτό θεωρείτο τελειωμένο είδος, το "The Scarecrow" τόλμησε να αλλάξει τον ήχο και πέτυχε, ενώ το προηγούμενο ήταν διπλό άλμπουμ και αρκετά φιλόδοξο εγχείρημα. Αυτή τη φορά η μόνη ουσιαστική διαφοροποίηση είναι η χρήση πραγματικής ορχήστρας, αλλά δεν είναι κάτι το καινοτόμο το να χρησιμοποιείται ορχήστρα στο metal πλέον. Ήταν σκοπός σου να κάνεις κάτι παρεμφερές με τον παγιωμένο ήχο των Avantasia; Ελπίζω να καταλαβαίνεις τι εννοώ...
Ξέρω τι εννοείς. Αλλά, από όσο μπορώ να πω, η απάντηση είναι ταυτόχρονα δύσκολη και εύκολη. Δεν είχα καμία βλέψη για αυτό το άλμπουμ. Δεν είχα καμία πρόθεση. Η μόνη πρόθεση ήταν να ευχαριστηθώ την παραγωγική διαδικασία και να δημιουργήσω κάτι που θα αγαπήσω. Χωρίς να σκεφτώ την εντύπωση που θα κάνει στον ακροατή ή σε οποιονδήποτε πάνω σε αυτόν τον πλανήτη. Απλά ήθελα να εκπληρώσω τα όνειρά μου και να ακολουθήσω το όραμά μου, του να δημιουργώ μουσική που με κάνει χαρούμενο. Κι ακόμα να διασκεδάσω κατά την διαδικασία δημιουργίας που με ευχαρίστησε. Το ταξίδι ήταν η ίδια η ανταμοιβή του. Ήταν απλά για την αναζήτηση, όχι για τον σκοπό. Ήθελα να δημιουργήσω μουσική και να την ευχαριστηθώ, όχι να την σπαταλήσω σε δεύτερες σκέψεις γύρω από το τι θα νομίζει ο κόσμος. Ήταν μια πολύ-πολύ αθώα διαδικασία δημιουργίας και αυτό που κρατάς στα χέρια σου ή έχεις μέσα στο στερεοφωνικό σου είναι 100% εγώ. 100% του τι πιστεύω πως είναι η καλύτερη μουσική στον κόσμο, απλά ένα ειλικρινές κομμάτι μουσικής, χωρίς κάποιο τεράστιο στόχο ή κάποια μεγάλη φιλοδοξία. Ξέρω πως από πλευράς προώθησης θα ήταν πολύ καλύτερα να έλεγα κάτι του στυλ «είχα αυτό το όραμα και ήθελα να κάνω αυτό ή εκείνο». Η αλήθεια είναι πως ήθελα να αδράξω το χρόνο που είχα για τη δημιουργία του δίσκου και να τον γεμίσω με ζωή και χαρά και να φτιάξω ένα δίσκο που θα με έκανε χαρούμενο. Να τον φτιάξω και μετά ίσως θα με έκανε και χαρούμενο να τον ακούω.

Tobias Sammet (Avantasia)Εκτιμώ περισσότερο κάποιον που είναι ειλικρινής, πάρα κάποιον που δίνει δημοσιοσχετίστικες απαντήσεις. Τώρα, θα ήθελα να σε ρωτήσω για τους τραγουδιστές που εμφανίζονται στο άλμπουμ και ειδικά για αυτούς που συμμετέχουν για πρώτη φορά στους Avantasia. Θα έλεγα πως έχουν πιο κλασσικό hard rock / heavy metal background, τραγουδιστές σαν τον Joe Lynn Turner, τον Ronnie Atkins, τον Biff Byford και τον Eric Martin. Τι σε οδήγησε να συνεργαστείς με κάθε έναν από αυτούς στην προκειμένη περίπτωση;
Λοιπόν, δεν ξέρω ποιο είναι το background. Για παράδειγμα, ο Biff Byford θεωρώ πως είναι ένας από τους εφευρέτες του heavy metal. Ήταν ένας εκ των πρώτων που καθόρισαν το N.W.O.B.H.M. και γνωριζόμαστε με τον Biff για 12 ή 13 χρόνια πλέον και είχε ήδη καθυστερήσει να γίνει. Απλά ήθελα να δουλέψω με τον Biff σε κάποια φάση, καθώς γνωρίζουμε ο ένας τον άλλον εδώ και τόσο πολύ καιρό, ενώ ήμουν στη σκηνή με τους Saxon το 2007, στο Wacken Open Air. Δεν έχω δει ποτέ ένα κακό σόου από τους Saxon. Έχω δει πολλές συναυλίες των Saxon και πάντα ήταν εκπληκτικοί, οπότε ήταν απλά η κατάλληλη στιγμή να δουλέψω με τον Biff. Τον Ronnie Atkins τον ήθελα τότε παλιά στο "Metal Opera", αλλά δεν ήθελε να συμμετάσχει και μου πήρε 13 χρόνια για να καταφέρω να τον πείσω να πάρει μέρος στους Avantasia. Τον γνώρισα το 2012 στο 7.000 Tons Of Metal Festival, στα νησιά της Καραϊβικής, σε ένα κρουαζιερόπλοιο, σε ένα metal φεστιβάλ, όταν οι Edguy έπαιζαν και οι Pretty Maids έπαιζαν επίσης, όπου είχαμε μια ωραία συνομιλία και γενικά είναι ωραίος τύπος. Του είπα γύρω από αυτό, πως τον ήθελα και πάλι απέρριψε την προσφορά και το περασμένο καλοκαίρι που τον ξαναρώτησα είπε πως ήταν ανοιχτός στο να το κάνει. Ξέρεις, θεωρώ πως το "Future World" - το άλμπουμ των Pretty Maids- είναι ένα από τα καλύτερα crossover άλμπουμ στο hard rock / heavy metal, όλων των εποχών. Είμαι πολύ μεγάλος οπαδός των Pretty Maids. Το άλμπουμ "Future World" συνδυάζει το πραγματικά το heavy, up tempo metal με το κλασσικό hard rock, όπως οι Edguy για παράδειγμα. Θεωρώ πως οι Pretty Maids είναι η πιο κοντινή μπάντα στους Edguy, καθώς στέκονται τέλεια ανάμεσα στους κόσμους που το κοινό αποκαλεί power metal και hard rock. Για μένα προσωπικά, είναι πάντα δύσκολο να ξεχωρίσω τους δύο κόσμους, διότι στην πραγματικότητα δεν μπορείς να βάλεις μια διαχωριστική γραμμή. Βλέπε, επίσης, τον Joe Lynn Turner. Τι είναι ο Joe Lynn Turner; Είναι ένας heavy metal τραγουδιστής; Είναι ένας rock τραγουδιστής; Είναι ένας hard rock τραγουδιστής; Οι Rainbow θεωρούνται μια rock μπάντα, αλλά όμως ο Dio τραγουδούσε στους Rainbow και ο Dio θεωρείται heavy metal τραγουδιστής, εκεί που ο Joe Lynn Turner θεωρείται hard rock τραγουδιστής. Είναι δύσκολο να βάλεις μια διαχωριστική γραμμή. Ο Joe Lynn Turner φερ' ειπείν έχει κατ’ εμέ τραγουδήσεις σε κάποια από τα καλύτερα κιθαριστικά άλμπουμ στην ιστορία του rock και του metal. Παραδείγματος χάριν, το υλικό των Rainbow στις αρχές της δεκαετίας του ’80, το τελευταίο υλικό των Rainbow. Επίσης, το υλικό από τους solo δίσκους του, το υλικό που έκανε για τον Yngwie Malmsteen. Ορίστε, τι είναι ο Yngwie Malmsteen; Είναι heavy metal κιθαρίστας ή είναι rock κιθαρίστας. Είδες πόσο δύσκολο είναι να τα ξεχωρίσεις; Ειδικά, το άλμπουμ "Slaves And Master" των Deep Purple, το οποίο θεωρώ πως είναι ένα κόσμημα, ένα πραγματικό διαμάντι, το οποίο πολύς κόσμος ποτέ δεν εκτίμησε αρκετά. Αλήθεια, θεωρώ το "Slaves And Masters" ως έναν από τους καλύτερους δίσκους των Deep Purple. Γιατί και το συνθετικό και το εκτελεστικό κομμάτι -ειδικά τα φωνητικά- είναι εντυπωσιακά. Έτσι, λοιπόν, ο Joe Lynn Turner είναι ένα από τα πραγματικά είδωλα στη rock μουσική, το οποίο για εμένα αγκαλιάζει και περικλείει το heavy metal. Με τον Eric Martin, ήταν πολύ ενδιαφέρον να έχω κάποιον που προέρχεται από έναν τελείως διαφορετικό υπόβαθρο. Το τραγούδι που ερμηνεύει ο Eric είναι μια πολύ ευρωπαϊκή μπαλάντα. Με πάρα πολύ ευρωπαϊκή αλληλουχία συγχορδιών και πρόκειται για μια πραγματικά επική, ευρωπαϊκή, πομπώδη power μπαλάντα. Ο Eric τα πήγε σπουδαία. Το να συμμετάσχει θα έλεγα πως με ενθουσίασε. Το να φέρνεις κάποιον με τελείως διαφορετικό υπόβαθρο, το οποίο είναι πιο soul, πιο blues, αρκετά πιο αμερικάνικο. Ήμουν ενθουσιασμένος να ακούσω τι θα έκανε ένας αμερικανός, blues και soul τραγουδιστής σαν τον Eric Martin σε ένα πολύ ευρωπαϊκό, επικό rock τραγούδι. Θεωρώ πως ο συνδυασμός αυτών των δύο κόσμων ακούγεται το ίδιο σπουδαίος και εντυπωσιακός.

Michael Kiske - Tobias SammetΘα έλεγα πως είναι καλό που ο Kiske τραγουδάει στα άλμπουμ των Avantasia, γιατί σχεδόν μόνο μέσω της μουσικής σου μας θυμίζει πόσο σπουδαίος τραγουδιστής είναι. Ξέρω πως δε θα σου είναι εύκολο να μιλήσεις για αυτό, αλλά κατά την άποψή μου σχεδόν όλες οι δουλειές που έχει κάνει από τότε που επέστρεψε στον rock/metal χώρο είναι μάλλον απογοητευτικές. Μόνο εσύ φαίνεται πως ξέρεις πως μπορείς να τον κάνεις να ακουστεί σωστά...
Θα το πάρω ως κομπλιμέντο αυτό...

Μα, είναι...
Δεν θα ήθελα να σχολιάσω κάτι επ' αυτού, διότι δεν είμαι σε θέση να κρίνω. Είναι ένας πραγματικός μου φίλος και κάποιοι από τους συνθέτες με τους οποίους έχει συνεργαστεί από τις αρχές της δεκαετίας του '90 είναι επίσης φίλοι μου. Έτσι, δεν μου επιτρέπεται να κρίνω. Αλλά, ξέρεις, είμαι μεγάλος οπαδός του Michael, της φωνής του Michael. Είμαι μεγάλος οπαδός του "Eagle Fly Free", του "Future World", του "I Want Out" και των "Keeper Of The Seven Keys". Μιλάω για τα δύο πρώτα άλμπουμ, το καλό πράγμα (γελάει). Έρχεται από την καρδιά. Με επηρέασε. Ας το θέσω κατά αυτό τον τρόπο. Δε θέλω να κάνω κάτι μόνο για να πουλήσω δίσκους. Θέλω να δημιουργήσω μουσική που προέρχεται από την καρδιά. Και αντιλαμβάνομαι το πώς πρέπει να ακουστεί ο Michael γιατί το αντιλαμβάνομαι όχι ως μουσικός, αλλά ως οπαδός. Είμαι εγώ ο ίδιος οπαδός και πάντα διατήρησα αυτό το συναίσθημα που έρχεται από την καρδιά. Είναι ενστικτώδες, διότι ο Michael είναι αυτός που με έκανε να θέλω να γίνω αυτό που είμαι, που ξύπνησε την επιθυμία μέσα μου να γίνω τραγουδιστής κάποια μέρα. Ήμουν 11 ή 12 χρονών όταν άκουσα τον Michael να τραγουδάει το "Eagle Fly Free" και αυτή ήταν η στιγμή που ήθελα να γίνω και εγώ ο ίδιος τραγουδιστής, οπότε είναι στο αίμα μου. Είναι από καρδιάς και είναι ο κύριος λόγος για τον οποίο καταλαβαίνω το πώς πρέπει να τραγουδάει ο Michael.

Tobias Sammet (Avantasia)Από την άλλη απουσιάζει ο Jorn Lande και δεν νομίζω πως κρύβει το γεγονός ότι θεωρεί τον εαυτό του έναν μισθοφόρο. Πώς και δεν βρέθηκε στο άλμπουμ;
Λοιπόν, ξέρεις, δεν ήθελε να συμμετάσχει. Μίλησα με τον Jorn, είμαστε φίλοι και απλά είπε «θα μπορούσα να τραγουδήσω αλλά έχω άλλα πράγματα στο πρόγραμμά μου». Είχε πολλά διαφορετικά πλάνα για το μέλλον, ήθελε να επικεντρωθεί στη σόλο μπάντα του και να παίξει σόλο συναυλίες. Δεν μπορούσε να δεσμευτεί στην περιοδεία και το καταλαβαίνω αυτό, οφείλω να το σεβαστώ, αλλά η ζωή πρέπει να συνεχιστεί. Εμένα, ως οπαδό της φωνής του, μου προκαλεί λίγη στεναχώρια, αλλά από την άλλη, αν ακούσεις το άλμπουμ, είναι σπουδαίο για αυτό που είναι. Έχω τόσους πολλούς σπουδαίους τραγουδιστές σε αυτό το άλμπουμ, που δεν νιώθεις απαραίτητα ότι κάτι του λείπει. Εύχομαι στον Jorn τα καλύτερα, αλλά δεν ήθελε να το κάνει. Δεν ήθελε να είναι στην περιοδεία, οπότε είπα «εντάξει τότε, θα κάνουμε κάτι καινούργιο, θα προχωρήσουμε στη νέα εποχή των Avantasia, χωρίς τον Jorn Lande».

Tobias Sammet (Avantasia)Επίσης, είναι ωραίο που συνεργαστήκατε με τον Ajren Lucassen. Θυμάμαι το single για το "Elected" που κάνατε μαζί, αλλά όπως και να έχει είστε δύο από τις πιο ιδιαίτερες προσωπικότητες στο χώρο. Πώς κι αποφάσισες να τον έχεις στο άλμπουμ;
Λοιπόν, αυτός το αποφάσισε! (γέλια) Επικοινώνησε μαζί μου όταν ανακάλυψε στο internet πως κάνω ένα νέο άλμπουμ και μου είπε «Toby, ακόμα σου χρωστάω μια χάρη. Ήσουν καλεσμένος μου στο "Elected", το single των Ayreon και τώρα πρέπει να σου ανταποδώσω τη χάρη. Θα μπορούσα να παίξω ένα solo για εσένα.» Και σκέφτηκα πως είναι ωραία ιδέα, οπότε και έγινε. Είναι σπουδαίος τύπος. Είναι συνολικά σπουδαίος μουσικός, πολύ ανταγωνιστικός, είναι ένας πολύ παραγωγικός άνθρωπος, είναι επίσης πολύ περίεργος, κάτι που λατρεύω! Είναι πολύ ωραίος τύπος και του εύχομαι μόνο τα καλύτερα και όλη την επιτυχία. Αν υπάρχει μόνο μια metal opera σε όλο τον κόσμο στην οποία εύχομαι επιτυχία, είναι αυτού και μόνο. Μπορεί να έχει περισσότερη επιτυχία από ότι εγώ, διότι την αξίζει. Απλά σπουδαίος τύπος.

Tobias Sammet (Avantasia)Δεν υπάρχει αμφιβολία πως είστε και οι δυο ωραίοι τύποι και οι καλύτεροι στο να κάνετε metal όπερες. Τώρα, δεν πρόλαβα να ψάξω καλά το concept, οπότε σε παρακαλώ πες μας επιγραμματικά την ιστορία που λαμβάνει χώρα.
Η ιστορία έχει να κάνει με έναν νεαρό επιστήμονα - έναν αγνωστικό επιστήμονα  που αντιλαμβάνεται ότι στο περιβάλλον του όλοι δείχνουν να χάνουν όλο και περισσότερο χρόνο. Και φαίνεται πως κλέβουν τον κόσμο. Εννοώ πως κλέβουν το χρόνο από αυτούς. Με τον τρόπο αυτό ο κόσμος δεν έχει το χρόνο να επικεντρωθεί στο τι είναι σημαντικό πλέον. Έτσι, με άλλα λόγια ο νέος επιστήμονας έχει την αίσθηση ότι κάτι παραμονεύει να επιταχύνει το βηματισμό του ανθρώπινου γένους, ώστε να το κρατήσει μακριά από πνευματικές αναζητήσεις και από το να καταλάβει τι είναι πραγματικά σημαντικό και τι πραγματικά μετράει, αντί να ασχολείται με την υλική ματαιότητα. Ο νέος επιστήμονας αρχίζει να ερευνά την όλη υπόθεση και τότε ένα συναρπαστικό ταξίδι ξεκινάει, το ταξίδι της προσωπικής του ζωής ας πούμε. Περνάει μέσα από πολλές πνευματικές εμπειρίες και αμφισβητεί το διαχωρισμό μεταξύ της φυσικής επιστήμης και της πνευματικότητα όλο και περισσότερο. Διότι, αναγνωρίζει πως και τα δύο αυτά στοιχεία δεν κάνουν το ένα χωρίς το άλλο και ένα ταξίδι ξεκινά με πολλές πνευματικές εμπειρίες για το νέο αυτό επιστήμονα και κάπως έτσι εξελίσσεται η ιστορία. Ξαφνικά -μάλλον, όχι τόσο ξαφνικά, αλλά κατά τη διάρκεια της ιστορίας- εξερευνά το συσχετισμό των πεποιθήσεων της φυσικής επιστήμης και της πνευματικότητας, καθώς επίσης και το ρόλο που παίζει ο χρόνος στο όλο θέμα. Είναι ένα όμορφο παραμύθι, στο οποίο έχω βάλει πολλές από τις δικές μου πνευματικές αναζητήσεις και αμφιβολίες, αλλά την ίδια στιγμή αν δεν σε τρελαίνει το θέμα της πνευματικότητας στους heavy metal δίσκους μπορείς απλά να το παραβλέψεις και απλά να ακούσεις τη μουσική, αγκαλιάζοντας τις εικόνες που προσπάθησα να ζωγραφίσω με τη μουσική. Είναι ένα συναρπαστικό, μαγικό παραμύθι που λαμβάνει χώρα σε μια μικρή πόλη κατά την Βικτωριανή περίοδο. Είναι συναρπαστική ιστορία. Θεωρώ πως είναι συναρπαστικό παραμύθι, ένα μυθιστόρημα περιπετειώδους φαντασίας και νομίζω πως επέστρεψα στο πραγματικό θεματικό υλικό. Η τριλογία του "The Scarecrow" ήταν θεματική μεν, αλλά είχε και την αίσθηση του απλού σόλο άλμπουμ. Αυτό είναι περισσότερο μια πραγματική rock όπερα ή metal όπερα θα έλεγα.

Tobias Sammet (Avantasia)Κατά την τελευταία επίσκεψή σας το 2008 εδώ με τους Edguy, το κοινό ήταν κάπως απαθές στην εμφάνισή σας, παρόλο που παίζατε πολύ καλά. Θυμάμαι που είχες εκνευριστεί και αναρωτιόσουν επί σκηνής «τι έγινε στο ελληνικό κοινό που κάποτε θυμόσουν». Συνέχισα να σκέφτομαι πόσο δίκιο είχες, αλλά μάλλον είναι πολλοί οι λόγοι για να τους αναλύσουμε σε αυτή τη συζήτηση. Επιγραμματικά, το power metal και μπάντες όπως οι Edguy έγιναν πολύ «μαλακά» για τον μέσο metal οπαδό εδώ, καθώς δεν θεωρούνταν κακοί και επικίνδυνοι και τέτοιες αηδίες... Πώς βλέπεις αυτή την αλλαγή από το προαναφερθέν θριαμβευτικό live του 1998 για το οποίο μιλούσαν όλοι, στο απαθές κοινό του 2008;
Βασικά, δεν το θυμάμαι να ήταν τόσο κακό εκείνο το βράδυ. Αλλά, ξέρεις, δεν μπορώ να έχω απάντηση σε αυτό το ερώτημα, καθώς δεν θυμάμαι αν ήταν τόσο άσχημα το 2008. Μερικές φορές έχεις καλές βραδιές και μερικές φορές έχεις κακές βραδιές και μερικές φορές το κοινό έχει καλές βραδιές και μερικές φορές το κοινό έχει κακές βραδιές. Ξέρεις, πιστεύω πως τις περισσότερες φορές που ανεβαίνουμε στη σκηνή και είμαστε σε καλή φόρμα μπορούμε να τα σπάσουμε και ειλικρινά θεωρώ πως οι ζωντανές μας εμφανίσεις σήμερα είναι πολύ πιο δυναμικές από ότι ήταν το 1998. Ήμουν τελείως νεόκοπος τότε, δεν είχα εμπειρία. Ήμουν στη σκηνή και αισθανόμουν ανασφαλής. Ξέρεις, η πρώτη συναυλία στην οποία έπρεπε να μιλήσω Αγγλικά επί σκηνής ήταν πίσω στο 1998. Οπότε δεν ήμασταν και πολύ έμπειροι και θεωρώ πως είμαστε πολύ καλύτεροι τώρα. Οπότε δεν έχω κάποια απάντηση να σου δώσω πάνω σε αυτό. Απλά, θεωρώ πως ήταν φεστιβάλ, παίξαμε λίγο αργά και ο περισσότερος κόσμος ήταν εκεί για τους Nightwish, ας είμαστε ειλικρινείς, αυτή είναι η αλήθεια. Αλλά, το 1998, ήταν στο Ρόδον, είχε 1200 ή 1400 άτομα που ήταν εκεί μόνο για να δουν τους Edguy και τους Iron Savior. Και αυτό είναι μια διαφορετική υπόθεση, αυτό ήταν το κοινό μας. Στο Ολυμπιακό Κέντρο δεν ήταν το κοινό μας. Ήταν ένα κοινό που περίμενε τους Nightwish και έπρεπε να υπομείνει τους Edguy. (γέλια)

Tobias Sammet (Avantasia)Ξέρεις, Tobias, η πλειονότητα των οπαδών του ευρωπαϊκού power metal έχασε το ενδιαφέρον στη μουσική αυτή με κάποιες εξαιρέσεις. Πάντα υποστήριζα πως μόνος σου προσπαθούσες να κρατήσεις το είδος ζωντανό την προηγούμενη δεκαετία. Μόνο εσύ προσπάθησες να διευρύνεις τα όριά του, να δημιουργήσεις συνέργιες και να κάνεις κάτι μη προβλέψιμο. Με όλο το σεβασμό σε σπουδαίες μπάντες και την ιστορία τους, μπορεί να διατήρησαν τη βάση των φανατικών ακροατών τους, αλλά δεν προσέφεραν τίποτα καινούργιο στον ήχο. Κατά την άποψή σου φταίνε οι καλλιτέχνες, το είδος, οι οπαδοί, η βιομηχανία ή όλα τα παραπάνω που οδήγησαν σε αυτή την κατάσταση;
Λοιπόν, αυτή είναι μια ενδιαφέρουσα ερώτηση. Μπορώ μόνο να μαντέψω. Η αίσθησή μου -και η αίσθηση αυτή δεν είναι η αίσθηση ως τραγουδιστή των Avantasia και των Edguy, είναι η αίσθηση μου ως οπαδός και ως μέλος της παγκόσμιας heavy metal οικογένειας- πως πολύς κόσμος έχει κολλήσει σε μια ρουτίνα. Νομίζω πως ο κόσμος εγκλωβίστηκε σε μια ρουτίνα.  Είναι άλμπουμ-περιοδεία-άλμπουμ-περιοδεία. Όλοι είναι σχετικά ικανοποιημένοι. Ίσως όχι ικανοποιημένοι, αλλά έχουν χορτάσει πληροφορίες και όλοι τα έχουν περάσει όλα, οπότε  προσπαθούν να αναβιώσουν το παλιό καλό καιρό, γιατί πιθανότατα φοβούνται πως θα βγάλουν λιγότερα λεφτά ή θα αποτύχουν. Έχουν χάσει το κίνητρό τους. Και οι δημοσιογράφοι. Ίσως, επίσης, και οι οπαδοί. Φοβούνται πως θα χάσουν κάποια πράγματα. Και είναι όλοι τόσο απασχολημένοι προσπαθώντας να συντηρήσουν το παρελθόν και κολλάνε σε αυτό, σε σημείο που ξεχνάνε τελείως τους λόγους για τους οποίους ξεκίνησαν να αγαπούν αυτό το είδος μουσικής. Η μοναδική φιλοδοξία που έχω είναι να προσπαθώ να βρίσκω την πορεία μου μέσα από όλη αυτή τη μπίζνα και την προσωπική μου ζωή με ενθουσιασμό, με το ένστικτο μου και με τη διαίσθησή μου. Δεν σκέφτομαι τι αρέσει στον κόσμο και τι απεχθάνεται. Δεν σκέφτομαι τι θα μπορούσε να πουλήσει δίσκους και τι δε θα πουλούσε. Ελπίζω να πουλήσω δίσκους. Ειλικρινά, το ήλπιζα από το πρώτο άλμπουμ, διότι πρέπει να πουλήσεις δίσκους, αν θες να ηχογραφήσεις και τον επόμενο. Το ήλπιζα από την πρώτη στιγμή της καριέρας μου, αλλά το θέμα είναι πως ποτέ αυτό δεν ήταν το βασικό μου κίνητρο. Θέλω να το κρατήσω συναρπαστικό και θεωρώ πως αν το κρατήσω κατά αυτό τον τρόπο όλα τα υπόλοιπα θα γίνουν μόνα τους, αν είναι γραφτό να γίνουν. Ξέρεις, θα υπάρχουν και δίσκοι που έχω ηχογραφήσει που δε θα αρέσουν σε όλους τους οπαδούς μου. Αυτό δεν είναι πρόβλημα, αυτό είναι στην πραγματικότητα το πιο λογικό πράγμα στον κόσμο. Υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω που δεν τους αρέσει το "The Number Of The Beast", είτε το πιστεύεις, είτε όχι. Εγώ το λατρεύω, αλλά υπάρχει κόσμος που δεν το αρέσει. Και τι έγινε; Υπήρχε κόσμος που μισούσε τους Van Halen όταν συμπεριέλαβαν πλήκτρα στη μουσική τους και ηχογράφησε χαζοχαρούμενο υλικό όπως το "Jump". Είναι, όμως, η μεγαλύτερη επιτυχία στην ιστορία της μπάντας. Είτε σου αρέσει, είτε όχι. Είναι κάτι το λογικό. Το πρόβλημα είναι πως πρέπει να κρατήσεις την αξιοπιστία στο, να ακολουθήσεις το ένστικτό σου και να κάνεις τα πράγματα για τους σωστούς λόγους. Και αυτό κάνω πάντα. Για αυτό έχω τους Avantasia δίπλα στους Edguy. Δε θέλω να γίνω ένας από αυτούς τους χοντρούς, που γράφουν μουσική μόνο για να  βγάλουν τα προς το ζην μέχρι να αποσυρθούν κάποια μέρα. Δε θέλω να αναφερθώ σε κάποιον συγκεκριμένα. Στην πραγματικότητα, ξέρω πολλές μπάντες που έχουν την ίδια ηθική στη δουλειά τους όπως εγώ. Πολλές μπάντες, όπως οι Saxon, που παίζουν μουσική για τους σωστούς λόγους. Το ξέρω αυτό από πρώτο χέρι. Αλλά, το θέμα είναι πως θέλω να διατηρήσω τον ενθουσιασμό, ανεξάρτητα του αν θα κάνω το λάθος βήμα ή το σωστό βήμα, σχετικά με το πώς το βλέπουν οι ακροατές. Αυτό δεν με απασχολεί. Μπορεί να κάνεις λάθος βήματα ή να γράψεις ένα χάλια άλμπουμ.  Δεν είναι αυτό το πρόβλημα. Πρέπει να μείνεις μακριά από το ασφαλές μονοπάτι του να κάνεις το ίδιο ξανά και ξανά και ξανά και να υποστείς τον αργό θάνατο του να χαθείς στη λήθη, προσπαθώντας να είσαι μια ζωή στην ασφαλή πλευρά των πραγμάτων. Κι αυτό θέλω να κάνω. Θέλω να το κρατήσω συναρπαστικό για εμένα, αλλιώς θα βαριόμουν τόσο πολύ, θα πέθαινα από τη βαρεμάρα και αυτό θα ήταν και το τέλος της δημιουργικότητάς μου. Αυτή είναι η απάντηση που έχω, αλλά δεν ξέρω αν είναι η αλήθεια, είναι απλά η οπτική γωνία μου ως οπαδού. Πολλοί προσπαθούν να ακολουθήσουν τον ασφαλή δρόμο και αυτό είναι απλά βαρεμάρα. Δεν θεωρώ πως είναι heavy metal το να κολλάς στο παρελθόν και μετά να κάθεσαι να κλαις. Για παράδειγμα, όταν έγραψα το "Metal Opera Pt.1" δεν επέστρεψα σε τίποτα, δεν κόλλησα σε κάποιο κανόνα, δεν είχα να ανταποκριθώ σε προσδοκίες.  Απλά το έκανα, χωρίς κανείς να περιμένει οτιδήποτε. Το έκανα διότι ακολούθησα τα ένστικτά μου. Και όταν έκανα το "Rocket Ride" με τους Edguy πάλι ακολουθήσαμε τα ένστικτά μας. Κάναμε το ίδιο ακριβώς που κάναμε όταν ηχογραφήσαμε το "Vain Glory Opera" και αυτό θα συνεχιστεί μέχρι τη μέρα που θα αποσυρθώ ή τη μέρα που θα πεθάνω, που πιθανότατα θα είναι η ίδια μέρα όπως το σκέφτομαι. (γέλια).

Ok, δεν νομίζω πως έχω άλλο χρόνο, οπότε σε ευχαριστώ για τον χρόνο σου. Απλά να σου πω ότι συμφωνώ με τα περισσότερα από αυτά που ανέφερες. Να κρατήσεις το θετικό πνεύμα και την αίσθηση του χιούμορ σου, για το οποίο θα μιλήσουμε σε κάποια επόμενη συνέντευξη...
Θα το κάνουμε αυτό!
  • SHARE
  • TWEET