Zero 2 Nothing

Είναι μερικές κυκλοφορίες που σε προϊδεάζουν θετικά με το «καλημέρα». Λίγο το bias ότι πρόκειται για Έλληνες, λίγο το είδος που στο χαρτί τουλάχιστον (prog metal) είναι στα ακούσματα σου, και μετά το εκπληκτικό αυτό εξώφυλλο του Βαγγέλη Πέτικα ε δεν είναι και πολύ δύσκολο χωρίς να έχεις ακούσει ούτε νότα να είσαι προετοιμασμένος να ακούσεις κάτι που θα γουστάρεις.

Ο γρεζαρισμένος ήχος τους φανερώνει και τις καταβολές τους ως μια cover μπάντα αφού ακούγοντας το άλμπουμ έχεις την αίσθηση πως είσαι σε μια υπόγα με έντονη τη μυρωδιά της χυμένης μπύρας στο πάτωμα και μια μπάντα σε μια ελαφρώς υπερυψωμένη σκηνή να τα δίνει όλα προς τέρψιν των λίγων αλλά cult θαμώνων που γουστάρουν και χορεύουν. Αυτή η σκηνή μου μένει στο μυαλό μετά από αρκετές ακροάσεις του "Limits Of Temptation". Αυτό αλλά και το γεγονός ότι μουσικά δνε θυμίζουν prog metal όπως ίσως πλασάρονται αλλά περισσότερο rock, stoner με κάποια prog στοιχεια αν και περισσότερο εμένα μου θύμισαν σε στιγμές Metallica εποχής Load και Reload εκτός από στιγμές όπως το "Run Away From U" που θυμίζει Spiritual Beggars και Orange Goblin.

Οι Zero 2 Nothing λοιπόν είναι οι Θοδωρής Τσουανάτος (φωνή), Βασίλης Κούβελης (κιθάρα), Χρήστος Πεβερέτος (μπάσο) και Ουρανία Βλαχούδη (πλήκτρα, φωνή). Και με κάθε ακρόαση καταλήγω σε αυτή την εικόνα πάντα, της ‘βρωμιάς’, του αμερικάνικου ήχου από κάποια μπάντα στο νότο. Τα παιδιά είναι εξαιρετικοί μουσικοί και στο άλμπουμ θα βρει κανείς μερικές πολύ αξιόλογες ιδέες. Το ομότιτλο "Zero 2 Nothing" είναι γεννημένο για live και ο ήχος των πλήκτρων στο background μαζί με το φανταστικό και ευχάριστα έντονο μπάσο δημιουργούν το τέλειο υπόβαθρο για την κιθάρα του Κούβελη σε ένα πολύ δυνατό κομμάτι που άνετα βρίσκει θέση στη rock playlist μου. Τεράστιες επιρροές blues διέπουν όλο το άλμπουμ με πρώτο και καλύτερο το "In God’s Will", ένα δυνατό κομμάτι με υπέροχο σόλο στο φινάλε όπως και το ‘country’ "Limits Of Temptation" βγαλμένο κατευθείαν από την έρημο και που δείχνει την αγάπη τους για το είδος αλλά και την όρεξη τους για να πειραματιστούν με διαφορετικά είδη αφού δίπλα δίπλα υπάρχουν και κομμάτια όπως το prog-ίζων "Bloody Mary" αλλά και το αγριεμένο heavy metal "Running Deep In Me".

Οι προδιαγραφές είναι σίγουρα παρούσες για μια ακόμα δυνατότερη συνέχεια. Είναι φανερό ότι προς το παρόν ψάχνονται ίσως και οι ίδιοι για την κατεύθυνση του ήχου και φυσικά δεν είναι απαραίτητο να κατασταλάξουν σε ένα ορισμένο είδος αφού το μίγμα της μουσικής τους ακόμα και ελαφρώς ετερόκλητο, είναι σίγουρα διασκεδαστικό. Η ελληνική rock/metal σκηνή εμφανίζεται ολοένα και δυνατότερη και όταν με το καλό επιτρέπεται πάλι, μην τους χάσετε γιατί είμαι σίγουρος ότι σε live θα τα σπάνε!